دعوایِ خانوادگی
خانوادگی بیامیَن دَهوا...
زُبیده خالُکی گُرباک، یادُتانه؟
خانوادگی بیامیَن دَهوا...
زُبیده خالُکی گُرباک، یادُتانه؟
ای تی قُربان گَردوم
ای مُن تی دور وگردوم
آخه مگه میبو تو ر خوش نوداشت؟♡!
اَندی قشنگی
اَندی خُجیری
اَندی نازدارِ دُتری
اَندی دوست بُداشتنی یی تو
زُبیده خالُک... بیو بِین، مُن میتانُم اینه ای عاشُق نَـگردوم♡♡♡♡
نه... خُدایی میبو؟!
به همان خُدا که نمیبو...
ای تی دست و باله قربان
آنجور نُگا نکن مینی جان در میشو...
✍🏻 سیمرغ
🍃🐈
فتحعلی خاک بر سر
بابامی وچه نیم اگه امروز تی چوشمه در نیارم
مونی قشنگ زون
دمینی کیسه ای میان میبری رجه ای سر
سر هامیدی؟
😡😡😡
آواره بیابانت مینم
اَندی این راهی گل منیشوم تا خبر مرگت اون در ده درای
اونوقت مون میدانوم و تیی اون کفن دوکورد قیچ چشمانت😡👿😾
📸 سیده الهام
✍🏻 فرشاد فلاحی - کولج
بُمُردُم چُشم اُنتظاری دَ
خاله سَلَمه ی گُرباک چُبه دَر نیمیا
دیشو بگوت صُب میام الآن ظهر گردیَه خبر نی..
ای امان مینی چُشمان دَرآمه....
✍🏻 متن: فرشید فلاحی، کولج
🍃🐈
خدا این فتحعلی کوته پَره بوکوشه، خلق دنیا اوی دست دِه راحت گَردون
آخه بگو تور ویشیل! مون تو ره چکار داشتم مگه؟
تیی انباری گوشه کاهی میان، چهار تا لیله کوردی بَم
مونه دنگتی گونی میان بیاردی گردنه ای سر سر هادای
اخه خدا ره خوش میا؟
خاله بُمانی یی گربه، تیی چوشم در میاره
الهی خیر نینی به حق همین وقت بی وقتان که مونه رجه ای سر آواره کوردی!!
✍🏻 فرشاد فلاحی - کولج
🎬 صحنه اول: خاله زُبیده، یکی از دهی پسرکانه مِینه که یه غریبه دُتر همراشه
_ خاله زبیده جان سلام
_ سُلام لیله جان.. مِیتی جانم، خوبی خجیری؟
این دختروک کیه تی یی همرا؟ مُعرفی نمینی؟
_ خاله جان، مونی نُمزه هسته!
_ بَه بَه، به سلامتی، مُوارک باشه! خا کُجانی هسته؟
_ خاله جان شهری آدومه، آن دور دوراااان!
_ خا خیلی خوب، نامُوش چیه لیله؟
_ ناموش بهاره هسته خاله جان
🎬 صحنه دوم: چند لحظه بعد از بِشیَنِ مِیتی و نُمزه ش
_ ای لیله جان، نَناکوت بمیره! بهارُش اینه، پاییزُش کودامه؟!
چندی سیاهِ چغرِ دختر! لَمچش چُو بَ باد کوردیه؟! خدا به دور... خر مُهره دی دُماغشی میان اوزان کوردیه!
حیف اون قشنگِ خالُک دُترش نَبه؟ خاک بر سرِ تورِ ویشیل! مُونی گرباکی عقل، تو دِ ویشتره! اِی خاکـِی...
✍متن: فرشاد فلاحی - کولج
با صدای: دختر البرز_طالقان دریافت فایل صوتی
هِی پُسرُک... گـُلته هادین مُنه...
هِی، مگه تی یی همرا نیَم؟!
میگُوم گـُلته هادین مُنه!
الان زُبیده خالُکشان میان مَایی خانه آشِتی کُنون... مُن هیچی نُدارُم هادیَم گُرباکُش!
✍ متن و انتخاب عکس: سیمرغ
ترجمه:
هی پسرک! گلت رو بده به من، هِی.. مگه با تو نیستم؟ میگم گلت رو بده به من!
الان خاله زبیده شون میان خونه ی ما آشتی کنون، من هیچی ندارم بدم به گربه اش (هدیه)
💌 از این مهجورِ مغمومِ مَنکوف!
به آن قشنگه نگارینِ پُر ناز و غمزه
عزیزجانُم
تیِب یه عَسک سِلفی میرسانوم تا بِینی و خودُوت قضاوت کنی، مُون آیا میتانستُوم در شرایطی که عَسکی میان مِینی و مربوط به همان روزِ کَذایی هَسته، خاله زبیده ای همراه، بیوم شمایی خانه؟
ایسه تو مینی دَس دِ دلخور گِردی یِی و قاهر کُوردی اما مُنِ گردن بُشکست، هیچ خطایی نوکوردیَم.
مُون کو جانُوم دَر میشو برای یه لحظه تو ر بِیدی یَن
اما سگ مَصّبان نیَشتُن بیام 😔
ایسه مُون دِ ناراحت نباش
یه قشنگه خنده کُن تا مینی دل آرام گَرده و همین ایمشو، یه وَهانه جور کُنوم و زُبیده خالُکی همرا، بیوُم خانه تان♡
متن و انتخاب عکس: سیمرغ
🎬 صحنه اول: سلمه آبجی یی حیاطی دُل
خداجان، چُبه نیامی؟!
مینی چُشم درومی اَندی این راهه نُگاه کُردُم
هیچ سابقه نُداشت، زبیده خالُک بیا و گرباکش نیا
همیشه او پیش دَبه!
هیع! سلمه آبجی میگوت این مردان وفا نُدارُنا
مُن گوش نیگیتُم
پَ کُوجه دِری بی وفا؟!
🎬 صحنه دوم: زُبیده خالُکی بُوومی سَر
ای خاکِی
باز این مَش قدرتی سگ، ما رو گیر بُدا
چِخه... چِخه پِدَسُخته صاحاب
بابات بمیره.. بشو رَد گن
یه ساهَته زُبیده خالُک بشیه سلمه آبجی یی خانه
مُن از ترس این ویله مال، پشت بُوومی سر دَرُم
حُکماً قشنگه نگارینم چُشم به راهه!
✍ سیمرغ
_ خاله زُبیده جان
میگم غروب سر، سلمه باجی دری گَل نیشتی بَه، زیاد دی سر دُماغ نَبَه!
گُمانُم این هفته وَچانُش نیامَن او رِه سر بَزنُون
میگم امشو بیشیم اوشانی خانه شب نشین؟
__ ای بی سر شبانِ حیوان
تو سلمه باجی غصه رو میخوری
یا خودوتی قصه ای پی دری؟
باشه میشیم قشنگِ گُرباکُم
✍ متن: فرشاد فلاحی - کولج