درجی در عکس

 

این قشنگِه عکسِ مِی‌نین؟

نَنه بَنشتیه تَندورستانی میان و دَره کُولاس دِمبَنده

و از آن دریجه، ستون نور میا که نامُش دَِرجی هَسته.

خیلیا هَنوز نمی‌دانُن درجی به چه معنایه، این عکس، خُجیر، درجی ر معنا مینه.

 

صبح با نرگس و شقایق

 

تازه صُبح بیامی و شقایقی چُشمان باز گردی

نرگِسَک دی زُلفِ‌شه شانه بِزی، چندی ناز گردی

چُنُسک از خنده‌ی اَفتو، هاگیته تازه جانی گرم

بَشِ تا آن گَلاهان، با پَنبه ابر، دمساز گردی

پَرپَروک آهسته بَش تا چُشمه‌ای وَر دیم بَشوره

اِسپی داری در نُماز با بلبلان همساز گردی

 

سلام، صبح و عاقبت به خیر عِزیزانِ درجی

 

وَگُردانی از یک شعر با شاعری ناشناس، مزیّن به عکسی از آقای کولی‌وند

 

عیادتِ خاطره‌ها...

 

وَختی حالُت خوب نی

خاطُره‌ها همه دِ زودتر میان تی‌یِی عیادت!

اِی قشنگِه عَکسانی قُربان... همه دِ باوفاتر اینایُن

 

پنجشنبه و یادِ عزیزان رفته

عکس از: مهدی ویسانیان

آلبوم دی ماه 1398 درجی

سلام عزیزِ همراهان و خُجیرِ هم‌دلانِ درجی

خبر خوش آن که: صبحی دیگر از صندوقچه خداوندی به ما هدیه شد

آرزو داریم برآمدنِ آفتابِ امروز، گرمی بخشِ جان و زندگیتان باشد.

الهی شکر

 

یک سبد سلام، به شیرینی گلابی‌های وحشی، تقدیم به تو که اهلِ طالقانِ بهشتی

چند واژه طالقانی: سبد = چَلک chalk  - گلابی وحشی = خُوج khoj

 

لبخند تو زیباست گلِ سرخِ انارم،

ماهِ من! سَر شدی از شمس و قمر با لبخند

کاش هر شب بشود با تو سحر

جانِ من، باز بخند

عکس از: سعید ملک کیانی

 

مال‌دار اونی هسته که همیشَک خوش حاله

قشنگ‌ترین حالانَ، فقط خودُت می‌تانی خودتیب بُسازی

 

باغان طالقان در پاییزان – عکس از: جعفر آقااحمدی (روستای دیزان طالقان)

 

تَشی سیب زینی!

نَنو و گاهره

قِدیمی یالان، خانه و کوچه‌ای میان، گَت میگردیَن

الآن از شیرخورِگی میشُن مهدِ کودک!

از آن بَدتر، گَت‌ترانِ مینگَنُن سالمندان!!

 

قِدیمان، یالِ نَنویی میان، خُو میکوردُن

الآن تَخت و نی‌نی‌خواب و این قُرتی وازیان!

ایسه ترسُم اینه گَت‌ترانِ دی دَبُندُن نَنو و گاه‌ره‌ای میان!!

 

عَسکُش بیُومیه! خُودُش مُد نگرده!!!

 

 

توضیح: می‌دانیم که عکس نَنو نی عزیزان، وَهانه‌ای گیر اُردیم برای لبخند بَنُشاندُن تُوکتانی سَر

و قدری دی تلنگر!

راستی عکاسی نام، فکرت دلال هسته.

آلبوم پاییزی سال 98 روستاهای طالقان

با نوایِ شعر، گوشه‌ای از زیبایی‌های پاییز در روستاهای طالقان را با هم به نظاره می‌نشینیم. 

 

تو هم همرنگ و همدرد منی، ای باغ پاییزی

 

چو می‌پیچد میان شاخه‌هایت، هوی هوی باد

 

به گوشم از درختان های‌ های‌ گریه می‌آید

 

مرا هم گریه می‌باید، مرا هم گریه می‌شاید

شاعر: مهدی سهیلی

 

باغ بی ‌برگی

 

خنده‌اش خونیست اشک آمیز

 

جاودان بر اسب یال افشان زردش می‌چمد در آن

 

پادشاه فصل‌ها، پاییز

شاعر: مهدی اخوان ثالث

 

ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان

 

بر شاخ و برگ از درد دل بنگر نشان بنگر نشان

 

ای باغبان هین گوش کن ناله درختان نوش کن

 

نوحه کنان از هر طرف صد بی‌زبان صد بی‌زبان

 

هرگز نباشد بی‌سبب گریان دو چشم و خشک لب

 

نبود کسی بی‌درد دل رخ زعفران رخ زعفران

 

حاصل درآمد زاغ غم در باغ و می‌کوبد قدم

 

پرسان به افسوس و ستم کو گلستان کو گلستان

شاعر: مولانا

 

شاخه با ریشه خود حس غریبی دارد

 

باغ امسال چه پاییز عجیبی دارد

 

غنچه شوقی به شکوفا شدنش نیست

 

با خبر گشته که دنیا چه فریبی دارد

شاعر: حسن میرزایی

 

 

با تشکر از دوستان طالقانی و پیج اینستاگرام حیات وحش و طبیعت طالقان

دفتر پاییز را ورق بزن

دفتر نقاشیِ خدا، هَمیشک قشنگه

اَمبا پَییزه خودتی دلی واستان، یَواشتَرَک وَرق بَزن

همه رِنگانِشه خاطرتی میان بسپار

که عشق و دوستی، لابه لای همین قشنگِ برگهایه

مهرتان پُر مهر

 

ارسالی از بانو شهناز فلاحی، از اهالی حسنجون طالقان

قِدیمانی پاییز...

آخرین روزایی که مالان میتانُن صحرا دَباشُن. دی کم کم وقتِ آخورنشینیِ اوشان و شُونشینیِ مردمانِ روستا شُروع میبو. آها عزیزجان، پاییزَک بیومی

لبیک یا حُسین

امان از ماجرای پیکری که...

امان از سرگذشت حنجری که...

امان ای دل، امان ای دل، امان ای

امان از قصه ی انگشتری که...

 

شعر از: سیدمحمد جواد شرافت

شیرخوارگان حسینی طالقانی   عکس: محمد آقابراری از وشته

بخشش روحِ بزرگی میخوا نه پول زیادی

من نمک گیر تو و اجداد و اولاد تو اَم.... تا زِ چای روضه ات یک جرعه اَم دادی حسین

تَشه چاییِ روضه، میانِ خونوکایِ طالقان، عجب می چسبه

با برادر آمدم، بی برادر می روم... تاج بر سر آمدم، خاک بر سر می روم

امان از دل زینب

شازده کوچولو و روباه

 کیشکه شاپُسَر بُپُرسی:

-        این کو بیایی و هیشکی خوشحال نگَرده دِ غصّه تر چیه؟

 روباهَک او ر بگوت:

-        این کو بِشی و هیشکی رِ حالی نگرده!

عکس بالا از: خانم کاترین کمالی

طالقانی درجی

درجی: دریچه ای رو به طالقان جان

هامون طو که پنجره رِ وا مینی

رو به سویِ روشُنی و اَفتو...

درجی ر دی وا کُن

به سویِ طالقان جانِ درخشان و زیبا

 

درجی: دریچه ای رو به فرهنگ، زبان، خاک و مردم طالقان

عکس از: سعید ملک کیانی