عکس رِ بِین:
آقا چایی رِ هُورت میکَشه
و ننه یه قشنگه خنده مینه
قیماق و تازه نان و چایی
و گرمای آن بخاری که هیمه میانُش شیلیک شیلیک می‌سُوجه
آی ننه جان، این خنده و... آن ایزارِ ساده و... آن هُورتی صُدا و... گرمایِ خانُتان
مینی بَ ترسیمِ کامُلی از مفهومِ خوشبختیه..!
سلام صبح بخیر عزیزانِ جان
عیدتان مُبارُک و عبادتا قبولِ حق
ننه میگوت: بَبِه جان! روزی راه، ایزار ناشتایی دِ شروع میبو.
علی الطلوع که پایستی و ناشتایی باخوری، روزُت چایی‌ای جور گرم، مربایی جور شیرین و تازه نانی جور پر برکت میگرده.
آها عزیز جان، برکت روزی از برکت سفره و ایزار هسته.
#سفره_و_روزیتان_پر_برکت
تازه نان این عکس، کار دست پنجه ی بانو سیده کبری میرقادری هست که دخترشان خانم سیده فاطمه میرنورالهی ارسال کردند.
صبحِ رجب المرجبی، با نوای خوشِ دیندیرَکِ واران
با هزار دعایِ خیرِ ایمنی از آفات
به راه امروز راهی می‌شویم
سلام عِزیزان، خودتانی هوا رِ بُودارین، خِیر پیش
عکس سدِ طالقانمان از: آقای سینا میناوند
اگه آدُمان می‌دانستُن با یه کیشکِه لَبخند و یه کُتُله گَپ،
«صُبحت بخیری» اَندا،
چِندی آدُمی دُل، قُرص میگرده و اَحوالُش خوش میبو،
خُجالَت و خِسّـَت نمی‌کُردُن
و هر روز، همدیگه رِ «صُبح بخیر» می‌گوتُن.
سلام، صبح و عاقبت به خیر عِزیزانِ درجی
عکس از: بانو زهرا بیگدلی
تازه صُبح بیامی و شقایقی چُشمان باز گردی
نرگِسَک دی زُلفِ‌شه شانه بِزی، چندی ناز گردی
چُنُسک از خنده‌ی اَفتو، هاگیته تازه جانی گرم
بَشِ تا آن گَلاهان، با پَنبه ابر، دمساز گردی
پَرپَروک آهسته بَش تا چُشمه‌ای وَر دیم بَشوره
اِسپی داری در نُماز با بلبلان همساز گردی
سلام، صبح و عاقبت به خیر عِزیزانِ درجی
وَگُردانی از یک شعر با شاعری ناشناس، مزیّن به عکسی از آقای کولی‌وند
آهای اُونانی کو چَلک‌هاتان پُرِ خِوئه
ســیـف بیـوردُوم
خورشیدی سُرخِه سـیـف ....
سلام، صبح و عاقبتتان بخیر عِزیزان
عرضم به حضورتان که اصل شعرِ بالا از سهراب سپهریه و عکاس دی آقا رضا کاوه
سلام عزیزِ همراهان و خُجیرِ هم‌دلانِ درجی
خبر خوش آن که: صبحی دیگر از صندوقچه خداوندی به ما هدیه شد
آرزو داریم برآمدنِ آفتابِ امروز، گرمی بخشِ جان و زندگیتان باشد.
الهی شکر
یک سبد سلام، به شیرینی گلابی‌های وحشی، تقدیم به تو که اهلِ طالقانِ بهشتی
چند واژه طالقانی: سبد = چَلک chalk - گلابی وحشی = خُوج khoj
لبخند تو زیباست گلِ سرخِ انارم،
ماهِ من! سَر شدی از شمس و قمر با لبخند
کاش هر شب بشود با تو سحر
جانِ من، باز بخند
عکس از: سعید ملک کیانی
مال‌دار اونی هسته که همیشَک خوش حاله
قشنگ‌ترین حالانَ، فقط خودُت میتانی خودتیب بُسازی
باغان طالقان در پاییزان – عکس از: جعفر آقااحمدی (روستای دیزان طالقان)
تَشی سیب زینی!
ایمروز هامون بهشتیه که خداجان وعده کُرده
ایسه بالته بِنگَن لِنگانِتی سَر و یاعلی بُگو
این بهشت، تی‌یِی همته کم داره عِزیزجان
وَختی شَهری میان دِری، اَمبا ننه تی‌یِب کُلانُک دِمیبَنده
تا خودِتِ طالُقانی میان حِس کنی!
و این خُجیرترین حس و بوییه که میتانی اونی هَمرا، روزِتِه شُروع کنی
روزتان پُر حس و خوش بو عِزیزان
نان‌وایِ خوش ذوق: بانو سیده گرجی میرزکی، از اهالی روستایِ اورازان طالقان
عکس از: مینا قادری، از اهالی روستایِ اورازان طالقان
متن از: سیده مریم قادری، از اهالی روستایِ اورازان طالقان
کُلانُک: نانی محلی که با سبزی‌های کوهی، مخصوصاً سبزی سیابُن (سیاه بُن) درست میبو و بسیار خوشمزه و مقویه.
صُبحه و یک چَلک گیل گیلی تقدیم مینُم به نُگاهُت
هر گیل گیلی یه سُلام داره که می‌نیشه به روی همچو ماهُت
