خُجیر نُگاه کُن عزیزجان
این قشنگِ راه دی دَرِه تُومام میبو!
پاییزَک دی دَرِه میشو خانُ‌شان!
باز ما می‌مانیم و یه فصلِ تازه...
اَمبا چی یِی غُصُه رِ داری؟
فصلِ تازه دی خودشی قشنگیانِه داره 
عکس از: عباس وزیری
طالقانی درجی
ای مثلِ خزان زرد،کسی منتظرت نیست محبوبه ی شبگرد،کسی منتظرت نیست
تنها شده در شهرِ شلوغِ تُهی از عشق در کوچه ی بی درد، کسی منتظرت نیست
آواره یِ نفرینکده ی عمری و اینجا در قامتِ یک مرد کسی منتظرت نیست
با شیب تنت پله عمرت به فراز است در پیریِ پاگَرد، کسی منتظرت نیست
تاراج شده هم دل و هم جسم و روانت بازنده ی این نرد! کسی منتظرت نیست
با رَم شدن اینهمه حیوان صفتِ رذل از خود شده ای طرد، کسی منتظرت نیست
هرچند که بازار تو گرم است ولی باز جز یک زن دلسرد،کسی منتظرت نیست
این ظلم زمان بود و زمین بستر آن شد از فاجعه برگرد،کسی منتظرت نیست
شعر از همشهری گرامی‌مان: بانو ارسا اجلالی
عکسها از همشهری خوش ذو‌ق‌مان: آقای ابراهیم صابری
با تشکر از استاد فرشید فلاحی مدیر گرامی وبلاگ انجمن شاعران طالقان
پائیز و ...
وَلگ ریز و ...
چینه ی سنگِ ریز و ...
هوای مِه ریز!
آها بَبه جان... اینجه طالُقانَه... قشنگِ طالقانی روستای آرموت
عکس و متن از: آقای سیدمجید سیدعلیخانی، اهل روستای سنگبُن طالقان
با نوایِ شعر، گوشه‌ای از زیبایی‌های پاییز در روستاهای طالقان را با هم به نظاره می‌نشینیم.
تو هم همرنگ و همدرد منی، ای باغ پاییزی
چو می‌پیچد میان شاخه‌هایت، هوی هوی باد
به گوشم از درختان های های گریه می‌آید
مرا هم گریه می‌باید، مرا هم گریه می‌شاید
شاعر: مهدی سهیلی
باغ بی برگی
خنده‌اش خونیست اشک آمیز
جاودان بر اسب یال افشان زردش می‌چمد در آن
پادشاه فصل‌ها، پاییز
شاعر: مهدی اخوان ثالث
ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان
بر شاخ و برگ از درد دل بنگر نشان بنگر نشان
ای باغبان هین گوش کن ناله درختان نوش کن
نوحه کنان از هر طرف صد بی‌زبان صد بی‌زبان
هرگز نباشد بی‌سبب گریان دو چشم و خشک لب
نبود کسی بی‌درد دل رخ زعفران رخ زعفران
حاصل درآمد زاغ غم در باغ و می‌کوبد قدم
پرسان به افسوس و ستم کو گلستان کو گلستان
شاعر: مولانا
شاخه با ریشه خود حس غریبی دارد
باغ امسال چه پاییز عجیبی دارد
غنچه شوقی به شکوفا شدنش نیست
با خبر گشته که دنیا چه فریبی دارد
شاعر: حسن میرزایی
با تشکر از دوستان طالقانی و پیج اینستاگرام حیات وحش و طبیعت طالقان
دفتر نقاشیِ خدا، هَمیشک قشنگه
اَمبا پَییزه خودتی دلی واستان، یَواشتَرَک وَرق بَزن
همه رِنگانِشه خاطرتی میان بسپار
که عشق و دوستی، لابه لای همین قشنگِ برگهایه
مهرتان پُر مهر
ارسالی از بانو شهناز فلاحی، از اهالی حسنجون طالقان
قِدیمانی پاییز...
آخرین روزایی که مالان میتانُن صحرا دَباشُن. دی کم کم وقتِ آخورنشینیِ اوشان و شُونشینیِ مردمانِ روستا شُروع میبو. آها عزیزجان، پاییزَک بیومی
وَختی صبحت با
تُندرآغوش و «خدایا شکرت» شروع میبو
عصری هم که به خانه می‌رسی مِینی بانویِ خانه، یه قُزان دو آش بار کُوردیه...
تُندرآغوش: قوس و قَزَح = رنگین کمان
آغازِ
پاییزِ
یک هزار و
سیصد و
نود و هشت
ایلاهی عاقبتتان به خیر بو عِزیزان
عکس از ابوالفضل صدر
جمعه باشه... پاییز باشه... جوزِ خوروش باشه...
این دی خوشگُلیایِ پاییز
عکس از پَلاپَچ
عزیز جان، بیو دستانته مُنه هادین
پاییز جاده‌ای نی که یک تَنه بِشی
دو نفره راهه...!
آها عزیزجان، پاییزه دو نفره میشُن
این زَردِ قشنگِ وَلگانِ مِینی این روزان جیر میکُوئوُن؟
هامونانی اَندا تو رِ خوش دارُوم...!
عکس از: محمد آقابراری، روستای وشته طالقان
وَختی شَهری میان دِری، اَمبا ننه تی‌یِب کُلانُک دِمیبَنده
تا خودِتِ طالُقانی میان حِس کنی!
و این خُجیرترین حس و بوییه که میتانی اونی هَمرا، روزِتِه شُروع کنی
روزتان پُر حس و خوش بو عِزیزان
نان‌وایِ خوش ذوق: بانو سیده گرجی میرزکی، از اهالی روستایِ اورازان طالقان
عکس از: مینا قادری، از اهالی روستایِ اورازان طالقان
متن از: سیده مریم قادری، از اهالی روستایِ اورازان طالقان
کُلانُک: نانی محلی که با سبزی‌های کوهی، مخصوصاً سبزی سیابُن (سیاه بُن) درست میبو و بسیار خوشمزه و مقویه.
یادُش بخیر...
چِندی این بُشقابانی میان، غذا مُزّه داشت!
تا به حال، سَرِ چشمه، اینجوری آب خوردی؟!
#چُوشمه_قُل‌قُل_مینه_اُِو
