مجموعه 12 عکسهای درجی

پنج شنبه است... یادی کنیم از قهرمانان و دلاوران خفته در خاک،بخصوص شهدای پر افتخار طالقان مانند: شهیدشهروز مقصود طالقانی🌹روستای مهران، شادی روحش صلوات...

خورشید هر روزی صبح بر بلندای آسمان
جلوه گری مینه چون طبیعت وجودش اینگونه مقدر گرستی
کو بتابه و از نورش همه رِ بهرمند کنه
تو دی هر روز صبح خودته آینه ای میان بین ....خودت دِ بپرس تویی رسالت این دنیایی میان چیه؟؟؟
سلام دوستان صبحتان بخیر

وقتی در شادی بسته می شود، در دیگری باز می شود. ولی معمولاً آنقدر به در بسته شده خیره می مانیم که دری که برایمان باز شده را نمی بینیم   عکس: آرش صابری_ناریان    متن: مینا صائمیان_شهرک

شام بودیم ز خورشید جهان صبح شدیم ... مولانا
صبحتون_بخیر_جانان 😍💙 عکس: سید مصطفی افتخاری_پراچان

طببعت طالقان: روستای گته ده، عکس ارسالی اسماعیل بکان_گته ده
🌾عشق در هر وطن فرو ناید   حجرهٔ خاص عشق‌، دل باید 🌾 سنایی      

بیخیال و سبک فکر سر و دمش جیر انگته طالقانی باغانی میان خودشی به میچره..🐎🐎🐎🐎 عکس: الهه تاج الدینی_حسنجون

زندگی رویا نیست، زندگی زیبایی ست، می توان از میان، فاصله ها را برداشت، دل من با دل تو، هر دو بیزار از این فاصله هاست
 حمید_مصدق          عکس: آرش صابری_ناریان

بیو بشیم خانه، بیو اینجه نمان، تو گو تخپوسته شولا تنت دره، من اما یخ کوردیم وره جان  متن: مریم قادری (انتشار در کانال طالقانیها)

حسن خیرناخورد،مگه نان ناخوردی
منُ جوعَرکَش
نمِینی زینت چندی خُجیر جوعَرمیکَشه
نرگس تو دی گو همش هرزه خنده مینی
مردک آلبالوچویی همرا پی دره
الان میا من کُفته کَبودمینه
✍امیر اسلامی، بزج

چندی خجیره، صبح پایستی و اچینه منظره بینی... ❤️❤️ سلام
صبحتان بخیر خجیران، بابت امروز، سپاسگزار خداجان باشیم

عکس: مهناز فلاحی_حسنجون

طالقانی کُنُس (ازگیل) دی برسی   عکس: حسن قربانی_خسبان

طبیعت طالقان - نویزک   عکس: مهدی یزدانی_خسبان

بهزاد کوهستانی_پرگه

خانم فریبا قاضی_حسنجون

طبیعت طالقان: رودخانه شاهرود   عکس: آقای علیشیری_تکیه ناوه

- این فتحعلی دربکت چه ب نیامه، بارانی میان خیس گردییم
-- اوهنا نمینی خیر ناخورد یالدی مینه، در میا، جوانمرد وشیل هسته
- چو کونیم این دی مایی قسمت گردی
عکس: اصغر ادیبی_دیزان   متن: امیر اسلامی_سگران

مجموعه 11 عکسهای درجی

مُن و واران...

سیف آن بچیه جعبه بزی آماده بازار.تا بشو مردمی خانه و شب نیشنی میان شریک خوشی گرده    عکس: اصغر ادیبی دیزان

طبیعت پاییزی طالقان، جوستان
🍂یک برگ از پاییز باش لبـــریز از افتـــــادگی
رنگین کمانها را بساز     در انتهــــای ســادگی🍂
✍ناصرپروانی - عکس: آرش صابری_ناریان

طبیعت پاییزی طالقان-بیچاره ی دُچارِ تو را،چاره جز تو چیست؟
قیصر ،امین پور - عکس: الهه تاج الدینی _حسنجون

نم درختی که برگ هایش را ریخت تا تو ماه را از میان شاخه هایش تماشا کنی.
✍علیرضا روشن - سید مصطفی افتخاری پراچان

صبح است‌و طلوع دیگری باید کرد، نــــو دیــده، نگاه بهتـــری باید کرد
بـــــر قامت امـــــروز ردایی تازه، مس را به دکان زرگــری باید کرد
سلام صبح بخیر، ✍کامران سمایی، عکس: آرش_صابری ناریان

طبیعت طالقان، روستای تکیه ناوه
🌹سوال میکنی از حس من در آغوشت، به من بگو که چه حسی تو در وطن داری؟🌹
✍محمد_رفیعی - عکس ارسالی آقای علیشیری..روستای تکیه ناوه

هوا سرد گردی و مالان طویله جا کردن..ای وره کولی به چی بریتن آخور میان....عکس: سلطانیان_دیزان - ارسالی خانم سایه ادیبی

تنورستان چی گِردی با پَسینه؟    نَنُم کو؟ تا هیمالانَه دیچینه؟
اُویِ چُشمه گَرِستی بسته بندی   نیمیدانی بُنالی یا بِخندی؟
ارسالی از: احمد لهراسبی

راه خواهم افتاد، باز از ریشه به برگ، باز از بود به هست، باز از خاموشی تا فریاد
فریدون_مشیری - عکس: خانم فریبا قاضی_حسنجون

بنازم طالقانه که همه فصلش برکت داره و خجیر و خوشمزه میوه هان...گچ و کهری درسته بچینش زحمت داره در عوض بخوردنش لذت.... عکس: آقای حسن قربانی_خسبان...

عکس: مهناز فلاحی - حسنجون

عکس: محمود سلطانیان_دیزان

در دنیا دو چیز بهترینند: زندگی کردن ازسر شوق، خندیدن از ته دل. ازصمیم قلب هر دو را برای دوستان، ازخداوند مهربان خواستارم. 

با تمام حـرف‌ها من عاشقت هستم بیا، در بــزن پاییز من از بوی تو مستم بیا
گرچه می‌ریزی مرا درزیر پای کوچه‌ها، منتظر در کوچه‌ی تاریک‌و بن‌بستم بیا
✍شهناز_امیرمجاهدی - عکس: بهزاد کوهستانی_پرگه

دیروز به لبخندی و امروز به اخمی، هر روز خوشی ها شده ناچیزتر از پیش!
چون برگ که با شاخه درآویخته ، پاییز، با خاطره هاییم گلاویزتر از پیش ...🍂
✍مژگان_عباسلو - عکس: مینا صائمیان_شهرک

تو یادت نیست، ولی من خوب به یاد دارم، برای داشتنت، دلی را به دریا زدم، که از آب می‌ترسید.. سید_علی_صالحی عکس: فریبا قاضی_حسنجون

پاییزِ زیبا

باید قبول کنیم که مای زندگی، روزهای بد دی داره
اصلا بدون روزای بد نمیبو
روزهایی که هم اشک میانش دره، هم غم
هم درد و هم خشم

مثل الان که ویشتر از نیم ماه هسته که پاییز شروع گردی
کم کم دره دارانی ولگان زرد میبن
خیلی زود دی دارانی دیم دَ جدا میبن

این بدِ روزان دی پاییزی ولگه میمانن
مای دیم دَ جدا میبن
بعد میمانه یه دارِ مقاوم واستوار
که بهاری موقع سبز میبو و گل مینه

آها عزیز جان
آدمی هم با این بدیهایی که به او میبو و او مقاومت مینه، شریف و شریف تر میبو

پاییزتان گرم و پر رنگ

✍ سیدمصطفی افتخاری پراچانی



     نگاه به زیبایی ها
🍃 از دریچه ی درجی 👈 TaleghaniDarji

برگ ریزان درپراچان ۹۵/۷/۲۲

فصل پاییز کم کمک دره به سمتی میشو که دارنی زردِولگان سُست میبن ومیریزن دارانی پا،قدیم که طالقانی روستاآنی میان اکثر مردم مال دار بیَن،این موقع که میبی هرخانواده به تعدادنفرات کیسه دس میگیتن ومیشیَن دارانی پا،یادش بخیربعضی دارانی پا تا زانو وَلگ دَبی،ولگانی خِش خِش صدا هنوز مای گوشی میان دره،ولگانه کیسه میزیَن تا زمستان هادیَن مالان باخورن تاواش کم نیارن.

ماهتاب امشب چه زیباست...

سلام

پیشنهاد مینم همه
اعم از عاشق و فارغ
ایمشو یه نوگاهی ب آسمان بنگنین


یه خجیره درشته جیر اومیه کامله ماه، آسمانی میان دره

که زیبایی و شکوه وهم آلودش، آدومو مسخ و اسیر مینه

نوگاه کنین تا نوای دلتان گرده این نوای مینی دل:

نگفتی ماه تاب امشب چه زیباست...
نگفتی جانش از غم ناشکیباست...

چرا رفتی؟!  چرا من بی قرارم؟!

📝 متن: سیده مریم قادری، اورازان
عکس: انصاری

این مطلب در کانال طالقانیها منتشر شده است.

زیبایی درون و بیرون

📚 گپان نغز و پُر حکمت

استاد خودشی شاگردان د َبَپُرسی: «شمای نظرچی انسانَ قشنگ مینه؟»
هرکی یه جورجواب هادا؛ یکی بگوت: «چُشمِ درشت»
دوّمی بگوت: «قدبلند»
سومی بگوت: «پوست روشن وسفید»

همین لحظه استاد، دوتا کاسه بندا شاگردانشی ور و بگوت: «این دو تا کاسه رَ خجیر نگاه کنین، اولی جنسش از طلا هسته میانش دی سم دره
دومین کاسه دی گِلی هسته میانش دی اِوِ تمیزی دره، اسه شما از کدام کاسه نوش جان مینن؟
شاگردان جواب هادان: از کاسهٔ گلی
استاد بگوت: وقتی که کاسه ی میانی حقیقته درنظربیتین،ظاهرش شمایب بی اهمیّت میبو
آدم دی همین کاسه رَ میمانه.
اون چیزی که آدمی رَ زیبامینه درونش و اخلاقش هسته. بایدسیرتمان زیباکنیم، نه صورتمانه.

⭕️ البت استاد، این زمانیه که بدانیم کاسه ای میان چی دَره... گاهی ظاهر زیبا مینُن، باطنه زهرشانه بِخورد آدوم هامیدن... تا میای بفهمی کار تُمانه‼️


✍ارسال متن: سیدمصطفی افتخاری، از روستای پراچان
📝 تنظیم و ویرایش: مریم قادری، از روستای اُورازان
گروه تولید محتوای درجی

سنگهای درون رودخانه و چشمهای زن ....

امروز در بین کانال گردیهام برخوردم به پست زیر:

🔻"برای جلوگیری از پف زیر چشم هنگام صبح، دو عدد قاشق را که شب در فریزر قرار داده اید.، مانند تصویر زیر، به چشم های خود بکشید "🔺

ناخودآگاه خیالم پر کشید به روزگار خوش گذشته...

به یاد دارم در کودکی، وقتی به کنار رودخانه ی روستا میرفتم، پیرزن روستایی به نام "سید طاهره" خاله مادر مرحوم رجب، در درون آب رودخانه سنگ های کوچک را برمیداشت و میگذاشت روی چشمانش
این کار را همیشه و در صبح زود انجام می داد.

یکبار ازش پرسیدم: چرا اینکار را میکنید؟
جواب داد: خنکای این سنگ ها، پف چشمانم را میخواباند و نور دیدگانم را بیشتر میکند.

یادش بخیر
وحالا تصویر فوق که با دو قاشق فریز شده منو برد به خاطرات کودکی
و یاد آن بانوان بی نظیر دیارم که نه فقط در زنیت و مادری و دلدار بودن، که در "انسانیت" کامل و سرآمد کامل بودند.
آه از آن چشمهایی که به آب چشمه بسته شد...
💟 مراقب خوشگلیهاتون باشید.


✍ خاطره ای از: مینو تاجدینی
📝 ویرایش و تنظیم: مریم قادری
گروه تولید محتوای درجی


دلنوشته هایی به رنگ آب، شعرهایی روشن و ناب، در هزار توی کوچه های مهتاب

طالقان، خانه و درجی صفایش

طالقان، خانه و درجی، صفایش
سزا باشد کنم جان را فدایش

همه عشق مرا اینجا نهادند
بریزم عمر خود را هم به پایش

شعر: سیده مریم قادری

معرفی روستاهای طالقان: اورازان

اورازان، روستایی است واقع در دل کوههای البرز مرکزی با فاصله 90 کیلومتری از کرج و 12کیلومتری از مرکز طالقان (شهرک). این روستا در مسیر گوران و گلیرد (زادگاه آیت الله طالقانی) قرار گرفته و شرقی ترین منطقه طالقان می باشد و قله معروف شاه کرم در جوار آن سربه آسمان افراشته است. در تابستان حدود 200 خانوار سکنه دارد، اما به دلیل شدت برودت در ماههای سرد سال، جمعیت آن به حدود یک دهم کاهش می یابد.
اورازان از جمله روستاهای بکر، زیبا، تاریخی و پرآب منطقه طالقان است و به واسط چشمه های جوشان بی شمارش که حتی در سالهای خشکسالی هم پرآب هستند، باغات وسیع میوه و مزارع سرسبز دارد. وجه تسمیه این روستا هم همین پرآبی آن است که اکثریت "اورازان" را معادل آب ریزان می دانند و البته برخی دیگر هم معتقدند "اورازان" همان افرازان است که به جایگاه بلند و برفرازِ کوهساران، واقع شدنِ روستا اشاره دارد. در قسمت ورودی روستا تپه ای واقع شده با قدمت 4 هزار ساله و همچنین امامزاده و گورستان این روستا که دارای سنگ قبرهای قدیمی است و صدها گنجینه باستانی به تاراج رفته آن، همگی نشان از سابقه طولانی این روستا دارد.
از ویژگی بارز دیگر روستا این است که تمامی ساکنان آن از سادات بوده و قوم و خویش محسوب می شوند. همچنین اراضی اورازان وقفی (وقف اولاد ذکور دو تن از امامزادگان مدفون در همین روستا) است و قابل خرید و فروش نمی باشد. لذا از قدیم هم باور بر این بوده که فقط سادات حق سکونت در روستا را دارند و این امر، علیرغم اینکه رونق و پیشرفت اقتصادی تجاری را از زمینهای آن گرفته اما خود باعث حفظ بافت سنتی روستایی، تمیزی و پاکی و بکری این منطقه شده است.
همانگونه که قبلاً ذکر شد، وجود چشمه سارهای فراوان و رودخانه نسبتاً وسیع ده که سخاوتمندانه نیاز این روستا و روستاهای پایین دست آن نظیر گوران را تأمین می کند، باعث سرسبزی و ایجاد پوشش گیاهی متنوع و بی نظیری در منطقه شده است آنگونه که اکثر گیاهان دارویی و سبزیهای خوراکی بومی ایران، در کوههای اورازان یافت می شود. از محصولات کشاورزی آن نیز که به دلیل سرمای طولانی زمستان و بارشهای سنگین برف اغلب با محدودیت کمی و کیفی مواجه است می توان به گندم، یونجه، جو و انواع میوه هایی نظیر گردو (جُوز)، سیب، آلبالو، زردآلو (شیلانُک) و آلو اشاره کرد. همچنین دامپروری به شیوه سنتی و زنبورداری هم در بین مشاغل اهالی وجود دارد. درگذشته، جاجیم بافی و قالی بافی هم در بین زنان آن مرسوم بود که امروزه کمتر اثری از آن موجود است.
با توجه به مسافت طولانی این روستا با شهر و جاده های پر پیچ و خم و صعب العبور که در گذشته داشته، جای شگفتی است که مردانی بزرگ و عالم از این روستا برخاسته اند. اورازان زادگاه اجدادی مشاهیر بزرگی چون جلال آل احمد نویسنده صاحب سبک کتابهایی چون خسی در میقات، نون والقلم، مدیر مدرسه،  زن زیادی و .... است که کتابی با نام "اورازان" هم در شرح زادگاه چشم نواز خود به نگارش درآورده است. همچنین عارفان و زاهدان و مردان صاحب نفسی چون سیدمرتضی که مردم کرامات بی شماری از وی دیده اند و کتاب "خورشید اورازان" در شرح زندگانی وی نوشته شده است.
اورازان، بسیاری از فرزندان برومند خود را در دفاع از مرز و بوم میهن تقدیم کرده که بالاترین تعداد شهدای جنگ تحمیلی در میان روستاهای طالقان مربوط به این روستاست و سرداران بزرگی چون سیدحمزه میرتقی، همچنان پا در راه سرخ شقایقها دارند و تا مرز شهادت در دفاع از حرم اهل بیت پیش می روند. (سردار که خود جانباز جنگ تحمیلی است در سال 94 در سوریه بار دیگر مجروح شده است.)
از دیدنیهای بی شمار روستا می توان به آبشار اورازان، امامزاده و تفریح گاه های مجاور باغات و چشمه سارهای آن اشاره کرد. کوهستان پر نعمت، سرسبز و سرسخت اطراف هم، جاذبه زیادی برای کوهنوردان و طبیعت گردان دارد.
روستای اورازان مدفن دو امامزاده به نام های سید شرف الدین و سیدعلاءالدین از نوادگان امام محمدباقر علیه السلام است و اهالی این روستا نیز همگی سید زاده و از نوادگان این امامزاده ها هستند. براساس تحقیقات مستند و شجرنامه موجود، این دو امامزاده، فرزندان امامزاده سیدنصرالدین،خیابان خیام تهران، هستند که ایشان فرزند امامزاده علی در مشهداردهال کاشان و او نیز فرزند بلافصل امام محمدباقر علیه السلام است. به دیگر سخن امامزادگان اورازان نتیجه های امام محمدباقر هستند. امامزاده قاضی میرسعید در روستای سیدآباد حسنجون طالقان نیز از فرزندان این دو امامزاده می باشند. قدمت زیارتگاه مربوط به اواخر صفویه یا اوایل زندیه است که بازسازی شده و اتاقی نیز به عنوان زائرسرا با امکانات اقامتی برای یک خانواده را دارد.
به امید دیدار شما در اورازانِ زیبا

تهیه و تنظیم: سیده مریم قادری

امرو صبح...

امرو صبح
هر چی میتانی قهقه بزن
هر چی میتانی شیطانی کن
هر چی میتانی اطرافیانت محبت کن
بدا همه تویی لبخند ده لذت ببرن
امروز
هر چی میتانی خوارته کوری هادین
هر چی میتانی چیزای خوبه تجربه کن
چون امروز فقط یبار اتفاق دمیکوبه
پس امروزه خوجیر زندگی کن

متن سحر سید علیخانی 
عکس مهناز فلاحی

بُهار

🌸  بُهار

بهار زودتر بیو، دلُم بگیت که باخُته منی وجود، هزار شوق و آرزو.
بهار زودتر بیو. بهار زودتر بیو.
طالقانیان و کلا کوهپایهِ ی مردم، یه تکیه کلام دارن که خجیر نی، البته به نظر من. حقیقتش فلسفه بگوتنشِ درست درک نمینُم. میگن: سیاه بهار بیامه. نمیفهمم این گپ شان کنایه از چی هسته، شاید از سر نداری این حرفِ میزنُن. شاید دی به دلیل کار زیاد تو فصل بُهار اینه میگوَن. شاید دی به این دلیل که مَک و میوه دِنی، میوه های پاییز و زُمستان، بهاری باد که دیمشان میخوره، میگندن و بدرد نمیخورن. تا دو سه ماه باید صبر کنی تا پیش رَس میوه هان از بلاد گرمسیر بیا، که برخلاف ظاهرشان، چنگی به دل نمیزنه. مثل توت فرنگی که خیلی خوشبو و شکیله، اما دلچسب نی.
بگذریم، گپ اصلی دِه منحرف نگردیم. مُن این سیاه بهار بگوتنی فلسفه، حالیم نمیبو که هیچ، اصلاَ از بیخ و بُن با زُبان بیاردُنش دی مخالفم. بهار یه دانه هسته. زیبا، شکیل، سبز بهار. آها عزیز جان، سبز بهار دَره میا. این زُمستانِ سوت و کور که روز کوتاهه و شو بلند و روزی میان فقط کوشکورُت و غُرابی غچ غچ صدا میا و شو دی شغالی ناله و گرگی عوعو، دَره میشو. سیره قشنگِ صدا روزی میان و بلبل هزار دستانی آواز شو بگوش میرسه.
اسفند هسته و بهمنی وَرف او میبو. بوی بهار میا. بنفشه غنچه مینه و پونه در میا. شکوفه های نازنین دارانی سر میشکوچه. سیپید، زرد، صورتی. برعکس زمستانی ابری هوا، بهار میا طالقانی آسمان ستاره پُر میبو. روخانه گَل او زلال و پاک میبو. پرنده ها لانه میسازن و کورِ موش زیمین دِه سر در میاره. عکسِ زُمستان که افتوشم سرده و تابستان که گرم، آدُمه خوش میا این قدیمه خانه هانی کَندای سر، آفتاب دیم بنیشه و از ته دل نسیمِ بکشه سینه شی میان.
آها سبز بهار دره میا. مالداران مال دَر مینُن جمانی ده دران. باغداران نهال میکارن و جو در مینن. پرنده ها مستی مینُن. آدُمی دل میخوا پَرپَرُکی جور، دوتا نرمِ بال داشته باشه، قشنگ و چند رنگ، سبکبال این بوته گُلان دِه بَپُره اون غنچه ی سر. یا بلبلکی جور، این باغ دِه بشی اون باغ. یا دم لاسکه ی جور، این روخانه سَنگانی سَر دِه وُشت کنی و جیغ شادی بَکشی. آها عزیز جان، سبز بهار میا. همانی کو میگن بهار خانم فصل زایش و تولد. جانِ بُهار زودتر بیو...

متن: ابوالفضل یزدانی از خُسبان

عکس: الهه تاجدینی از حسنجون

با صدای: فرشید فلاحی از کولج

ویرایش: سیده مریم قادری از اورازان

کپی برداری از این متن تنها با ذکر منبع آن (کانال تلگرام/وبلاگ درجی TaleghaniDarji) مجاز است.

این متن زیبا و ارزشمند با صدای غزل گونه ی فرشید فلاحی تقدیم به شما (دریافت کنید)