22 بهمنی آتیش وازی
📌 کرسی پایه ی داستانان
این قسمت: 22 بهمنی آتیش وازی
چندین سال پیشان ب، درست مثل ایمشو، 22 بهمن ب.
ما بشی بی ییم خانه داییم شب نشینی. دایی پسرم بگوت ایمشو قراره آتیش وازی کنن، بشیم پشت بوم تماشا کنیم. مون کیشکه یال بیم. بگوتوم مون دی میام. اوشان پچ پچ کوردون و بین خودشان قرار بنگین مونو دا نیگیرون. میگوتن خطرناکه، ورف بیومیه سرما میخوری یا بوم د جیر میکوعی!
اما مون گوشوم بدهکار نبه.
آنان دی بگوتن خا... ولی خودشانی همراه نقشه بکشین منو خو کنون و دواره بشن تماشا.
همینی واستان منو بگوتن تو اگه تا ساعت 9 بتانی بیخ کرسی، یک بند بمانی و بیرون نیایی و جوم ناخوری، تو ر همراه میبریم.
ایسه ساهت چند ب؟ هفت و نیم. یعنی یه ساهت و نیم میباس کرسی یی بن مینیشتوم و لحاف دی تا قورت، جوعر میوردوم و تکان دی نمیخوردوم.
اوشان فوکر میکوردون مون آن بیخ، خوم میبره تا آن وقت.
مون دی بشی یم کرسی یی بیخ و هرچی ننوم صدا کورد بیو مینی ور میوه باخور نشی یم. اندی دی گرمم گردی ب دبه خفه گردوم. خوم دی بیگیتی ب ولی مقاومت کوردوم تاااا ساهت 9 گردی و صدا الله اکبر بیومی.
یالان پایستان بشن تماشا، مون دی زل چشم، بیدار و قبراق پایستام. دیه چاره ای نداشتون منو همراه ببرون.
خلاصه با تن عرق کورد بشی یم بومی سر و آتیش بازی ر که اولین بار میدیم، تماشا کوردوم.
امبا این تماشا کوردون همانا، پی سر سرما باخوردن همانا...
بعد دی جریانه ننومه بگوتوم، او دی خوآر و برارمه دهوا کورد و بگوت: این خر! یاله عقل نوداره ☺️ شما دی کو خرس گنده گردی یین عقل کله تانی میان دنی؟ یالکه سرما هاداین خیالتان راحت گردی؟
ایسه نفهموستوم مونه فوحش هادا یا مون د دفاع کورد امبا این خاطره منیب یادگاری بماند.
✍ نقل خاطره از: خانم س.میم
📸 عکس از: آقای امیر منیری
➖➖➖☆☆☆☆➖➖➖
کرسی پایه ی داستانان، ان شاءالله، ادامه دارد