گُشگی خاطُره
سه شنبه, ۹ شهریور ۱۳۹۵، ۰۳:۰۹ ب.ظ
پِنج شیش سالُم بی، مُمام تنورستانی میان، نان دَمیوستا.
تشتی میان خمیر دِبی.
یه چندتا بُنِ خمیر، یا همون چانه، پارچه ای سَر کته بی، گشگان دی این خمیرانی دور، یک سرِ طواف میکُردن. 🐝
مای حوض دی تنورستانی دیم بچسبی بی.
مُن دی با پنجهٔ پا بنیشتم حوضی سر، دَسانُمَ بشورم، پام دمپایی دُبی.
کف پان جوَر دبی، اوین بیصحاب گُشگ چنان منی کف پا رَ بزّی، انگار گالدوج دکُردن منی پای دُل. 😣😖😫😩
مُن با کله بشیَم حوضی دُل، کَلُّم دی بُشکست... 😢😐
اینم از نُژد حیوان...
🐝🌸🐝 طالقانی درجی 🐝🌸🐝
نان دَمیوستا: نان می بست، نام می پخت
بُنِ خمیر: چانه خمیری نان
کَته بی=کِتی بَ: افتاده بود
گُشگ: زنبور زرد
جوَر: بالا
بزّی: زَد
گالدوج=جوالدوز: سوزن بزرگ
دُل: داخل
نُژد: نیش
✍ سیدمصطفی افتخاری-پراچان
