مقدمه ی کوه بشیَن
دوستان با توجه به اینکه الان فصل سرسبز بهار هسته، ما طالقانیان دی گو اَندی عشق طالقانیم، اگه کُچیک ترین فرصتی گیراریم، کیشی جور سمت طالقان در میشیم، که هم از هواش استفاده کنیم هم اینکه دکوئیم کو کَتَلی میان، لازمه که حساب آمادگی جسمانیُ و وزن خودمانَه داشته باشیم.
بعضیان اندی چاقن، راه بشیَنشان حالت ویبرِه دارَه. ایسه حساب کنین یه گروهی همراه میخوایم بشیم کوه، یکی دو نفر از اینان دی مای همراه باشن، دوصد رحمت به اتوبوسهای داخل شهر، اندی این راهی میان مینیشن که یه نفس هاکنن، صحرا بشیَن آدُمَ کُفت میبو.
این گو هیچی نی، وسط راه متوجه میگردی که یکیشان دنی، نگران میبی یه کم ومیگردی عقب، یه دفه یه صحنه ای همراه روبرو میبی😳😳😂آقا نیشتَه سنگی پُشت، درَه خودشَه روغُنکاری مینَه😂😂چون عرق سوج گردیه.
تازه ایجه گو صافِ جا بی، اندی بلا بکوشت،کوهی جوَر شیَنِ بگو، اون دَسچویی که بیتی که راحت کوه دَ جوَر شی دی خودتی بدردنمیخورَه. باید یه سرِچورَ هادی یی اوی دس، تا بتانَه جوَر بیا. اون سَرکه میرسی اُزمُ جانت خوردَه.
آقا تو رو خدا این وزنتانَه کنترل کنین. تازه وگردستنی موقع، اگه چیزی دی بچّی باشیم باید هم شمارَ دوش گیریم، هم بارتانَه، هم خودمانی سبزیه. آخه خدا اون پیَرِتَ بیامرزَه، وقتی نمیتانی کوه بیای، همون اول بگو ما دی هرچی بچّییم، یه مُشتَک دی تُو رَه هامیدییم، امید است که در وزنتان تجدید نظر فرمایید. 😅
✍ طنز/شکوا نوشته ای از سید مصطفی افتخاری، پراچانی خُجیره کوهنورد
🎤 با صدای خودشان، تقدیمتان
این متن ارزشمند با صدای سید مصطفی افتخاری تقدیم به شما (دریافت کنید)
