درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

مشاغل طالقان: دامپزشکی

چهارشنبه, ۱۴ مهر ۱۳۹۵، ۱۰:۰۶ ق.ظ

قدیمان، طالقانی میان، یه تعدادی آدم های شریف و زحمتکش کش دبین، که واقعاً وجودشان باعث خیر و برکت بَ و بر گردن مردم حق داشتن و جزء خاطراتِ خوب طالقانیان هستند. وچه تا گته، گوشه ی ذهنشان، این آدمان دِ خاطره دارن.
قدیمان اینجور نبه که امکانات به وفور باشه و حساب مالی مردم دی همیشک شارژ. بگوتیم یه تعدادی افراد دبین که با کار و عملشان که ویشتر دانش شان تجربه بَ، از همون دارایی کمِ مردمِ طالقان دی مراقبت میکردن.

خب میدانید قدیم ویشتر مردمِ طالقان، پیشه شان دامداری بَ. حالا اونی دی که نانشِ از یه پیشه ی دیگه مثلاَ رعیتی در میارد، دی بالاخره یکی دو تا ریزِ مال، خانه شی میان داشت. حیوان و دام دی تکان باخورد، مریض میبو. مردم طالقان دی معمولاَ به روشهای سنتی، دامشانی مریضی رِ رفع میکردن و غالبا دی جواب هامیدا.
مثلاً سگی که بد راه میشه، میتُن نخ دمیوستان دمش. یا خر و قاطری که چشمش درد میکُرد، ظرف چینی ره میشکتُن و با یه موادی قاطی میکردن و چشمش دمیوَستان.
البت اینانُ من بشنوُست دارُم و از جزییات دقیقش خبر ندارُم.

ایسه امروز، روز دامپزشکی هسته. اینانه بگوتم که یادی کنیم از قدیمی دامپزشکان سنتی طالقان، به خصوص
🔸زنده یاد سیدعلی میرتقی🔸
که حق بزرگی بر گردن دامداران طالقان داره، روحُش شاد.

بعد دی این روزُ که متعلق به همه کارکنان و عزیزان عرصه ی دامپزشکی هسته، گرامی می داریم و اوشانیب از درگاه خداوند، سلامتی و توفیق خدمت خواستاریم.


نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">