غزل چشمانت

غزل های دو چشمانت چه زیباست   حریر ابروانت جنس دیباست
نگاه تو مرا بر خویش خوانَد              که آغوش دلت مانند دریاست
عقیق پشت پلکان ات یمانیست       که وصلت بهترین هرچه رؤیاست
در این گوهر سرای تن چه داری       که هر جای وجودت در یکتاست
شراب آنِ دو چشمانت چه گیراست  گمانم ساغری از جامِ میناست
نگاه تو مرا بر خویش خوانَد             که آغوش دلت مانند دریاست
شراب آن دو مینای فسونگر            ننوشیده عجب جانا چه گیراست
خوشا سر پای عشق تو گذارم        که معراج دلم راهش همینجاست
جسارت بر خدای لا مکان است       ولی عشق تو راه خلق دنیاست

شاعر: امید_م طالقانی - مهران