به یاد عزیزان کوچیده

دستَ و دلمان خانه تکانی بهَ نمیشو.‌ ‌نه حالشِ داریم و نه دلشه. راستش دلمان نمیخواه عطرش این خانه ده درشو. یه کم دی میترسیم. میترسیم که خانه تکانی لابه لا، ناغافلی یه یادگاری بینیم و دلمان هوایی گرده. بیل هرچی که دره همونجه کَته باشه. جاش دینجه. همانجه بمانه که او هانا به. پارسال این موقعان دبه. امسال عکسشه باید بینیم. پارسال قرآنی لا ده نو پول در میارد و عیدی هامیدا، امسال قاب عکسی میان دره.
آها عزیزجان من نمیدانم این قاب عکس عکسه هر طرف ده نگاه مینی چبه چشمانش تی طرفه او دی توره نگاه مینن. خیلیان با تحویل سال بغض شادی گلشان دره، ما بغض دلتنگی.....

اما... زندگی جاریست
همان زندگی کو در آغوش آن عزیز آغاز گردی و تو، آرزوی به دنیا بیامیه ی او بی یی، پس ادامه هادین و بیل او تو ر از دریچه خانه ی بهشتیش نگاه کنه و لبخند بزنه....
زندگی هیچگاه خالی نی، عشق هست، او هست، خدا هست....
✍ متن: ابوالفضل یزدانی
📝 ویرایش: مریم قادری