درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

باخُوردَنی وقت: گُل گُوو زُوان

چهارشنبه, ۱۰ شهریور ۱۳۹۵، ۰۲:۴۸ ب.ظ

آبّا تَشاگیت بیامی خانه
باز اویی اُو نوبتی سَر، یکی وَلگه ر وا کُردی بَ خودشی باغی طرف
همانطور که او فاحش هامیدا و بد و بیرا میگوت، گته ننه بُدو بَش قوری بیورد
و یه مشت، چایی طوری، بِریت اونه ای میان
نیم ساعت بعد، عطرِ خوش لیمو عمانی، مایی خانه ر پُر کُردی بَ
یه لیوان شیشه ای که اونه ای میان، یه خوشرنگه چای دَبه و یه تیکاک نبات دی پُلُق پُلُق میکُرد و اُو میگردی
گته ننه ای دست دِ بَش آبّایی دستی میان.

_ با خور، بُدا اَهصابت راحت گرده!

نیم ساهتِ بعد، آبّا با مهربانی ننه ر صدا کُرد و بگوت: تی دستکانی قُربان... بُشو چارقدته سر کُن، همدیگه ای همرا بشیم معصوم زاده زیارت...


🍳 طرز تهیه معجون تقویـت کننـده حـواس، نشـاط آور، ضد اضطراب، ضد حساسیت و دشمن سرطان:

آب رو جوش می کنیم و دو قاشق غذاخوری، گل گاو زبان خشک رو داخل قوری میریزیم و آب جوش رو بهش اضافه می کنیم.
یک لیمو عمانی رو شکسته و هسته های سیاهِ تلخشو خارج می کنیم و داخل قوری می اندازیم.
این کار علاوه بر اینکه عطر و طعم (ترش) جالبی به دمنوش ما میده، رنگ اونو هم خوشرنگ می کنه.
یک ربع تا حداکثر نیم ساعت بعد از دم کشیدن، دمنوش آماده است و میتونید با قند یا نبات اونو شیرین کرده و میل کنید.

متن و کولاژ عکس از: سیده مریم قادری-اورازان

این مطلب در کانال طالقانیها منتشر شده است. 





نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">