تابلویی طبیعی... نشسته بر قابی بهجا مانده از قدیم...
دیوارشی سَر واش درآمیه، تُمامَ سقفُش دی جیر آمی، اَمّا کنتورِ برقُش ویلکُنُش نی...
این جور وفادار باشیم!
عکسها: روستای سگرانچال، به تاریخ 4ر1ر1395
از آقای شهرام صادقیان
هر وقت مشکلات دِ کلافه میگردیَم میشییَم نَنجانمی وَر.
غُرغُرانُم که تُمام میگردی، ننجان میگوت:
بَبه جان، هیچ سَرزُندهای زندگانی، بی سختی و مشکل نی. امبا آدمی باید اُستُقامت داشته باشه. مشکلاتی پیش، سر خم ناکُنه. این مُزرُعایی داهولِ بِین! تنها کاری که مینه اینه کو اُستایه! اُستُقامتِ نُمایش بُدایه و همینی واستان، یه گَلّه غُراب کو سَرصُداشان گوشِ فلکِ کَر کُردیه، جُرهَت نمینُن اویی وَر نِزدیک گَردُون.
داهول: مترسک
عکس از بانو سمیه سلطانی
تهیه شده در گروه طالقانی درجی
سلام دوستان، صبحتان به خیر و شادکامی
بهترین وقت برای چیدن کاسنی زمانی هست که گیاه، گُل کرده، یعنی الان.
کاسنی گیاه دارویی بسیار مفیدیه که از دمنوش اون میتونید استفاده کنید. یادتون نره اولاً مصرف بیشتر و مداوم کاسنی، حتماً تحت نظر پزشک باشه. ثانیاً گیاه رو از ریشه درنیاریم تا سالهای بعد هم سبز بشه و دربیاد.
بانو شهناز سلطانیان از دیزانِ همیشه زیبا
روزگارِ خوشِ طالقان جان، هم اینک
با شیلانُک بَلگانی کو اَفتویی بیخ، خُشک میبُن.
آقای اکبر شعبانی از صمغآبادِ روشن و پُربار
شوخی با چند عکس و مقوله
صرفاً جهت لبخند :)
سوال فلسفی جناب خُورُوس:
میگوتُن حاجیان مکه نَشُن، عَوضُش پولِشِ هادییَن فقیر آدومانِ
ایسه الآن که دو سُ ساله کرونایی واستان، مکه بِشیَن تَهطیله
فقر ریشهکَن گردی؟!
از یه طالقانی سوال کنی اینه چه گُلیه؟ میگو: ترکیب توره ونگ و آتُک!
خودتان نگاه کنین: اینجا و اینجا
زُن جان، رنگش متالیکه! خودُم دیشو قَشو بَکشییَم تا تو سوآر میگِردی بَل بَزُنه
مُلتفتی هِمین سیفیده خرِ خیلیان نُدارُن!
اُنتُخابات کِیِه؟
عشق جان، حتی آمریکایی گُرباکانِ دی دیوانه کُرده 
بیدونِ شَحــر!
روز جهانی زمین پاک گرامی
زمینی که اگر پاک بماند
چنین سخاوتمندانه روییدنیهای از دلِ خود را به ما پیشکش میکند.
عکس دوم: استاد فرشید فلاحی
زنبق وحشی بنفش: بوی بهار و خوش رنگی سالِ نو
یک سبد پر از سبزی باغیِ نو رَس
گلی شگفت انگیز بدونِ برگ به نام «گل پایِ خر» که خواص درمانی زیادی هم دارد.
بهار.. بهار..
عید.. عید..
روز و روزگارِ نو
مبارکتان عزیزان
عکس از: مهدی ویسانیان
مدیرانِ خانه این روزها در چه کار و چه حالُن، به روایت تصویر:
نَناکُم با سبزه بنگیَن به استقبال نوروز میشو
عکس از: آقای مهدی ویسانیان
ماهارجان از کَله سحر ما ر راست کُرد، ایسه الان بر پایان کارِ خانه تُکانی نظارت مینه! (دقت کنین به خندهی رضایت، تُکشی سر) 
عکس از: آقای ساعد ریاضی
مایی گَنننهجان گندم برشته درست مینه 
عکس از: آقای مهدی ویسانیان
اینه دی دُختر همسادِمانه، مثلاً بَنشتیه کوچایی میان، سبزی پاک مینه
امبا در اصل دلُش شوعر میخوا! 
یه دعا مینُم همه آمین بگوئین: خدایا سالِ نویی همه جوانکان سرسامان بِیرُن و بَشُن خودشانی خانُشان.
عکس از: بانو خاتون شیرکاوند
این دی گونی انبارکُردِ پیازانِمانه که سبز گردیَن تا از قافلهی سرسبزِ بُهاری جا نمانُن.
سبز باشین و بهارتان خوش
عکس از: آقای مهدی ویسانیان
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
شاعر (علی ناصری) بگوته:
وَرف بیامه و چوچُکان، لانُشانِ گُم کُردُن!
عارف (گمنامی طلب) میگو:
اما مالی که چوپان داشته بُو، راهُشانِ وَرفی میان واز مینُن و میشُن تا خانُشان
ما دی جانِ خدایی مالانیم، اینه رِ مسیح میگو!
عکسها از آقای مهدی ویسانیان
نیاکان ما آنقدر سَخیدل و مهربان بودند که به هنگام کاشت بذر میگفتند:
خدایا این بذرِ میپاشیم
غُرابان باخورُن، کشکریتان باخورُن، مورچان باخورُن، ملیجکان باخورُن، چوچُکان باخورُن
تو برکت هادین، ما دی باخوریم.
بعد با دلی پر امید، بذر را به سینه خاک امانت میدادند
و چه خوب امانتداری بود خاک که نعمت خدا را پر برکت باز میداد.
