یه مردا بیامه رفیقشی وَر مهمانی، رفیقش دی اونه ر خوش داشت و قشنگ پِذرَیی کُرد. مهمان، یه چند روزی بُماند، اما رفیقش یواش یواشَک خسته گردی. آخه چند هفته بگذشتی بَ و مردک نمیشه خانُش.
یه روز زُنُش بگوت: ما دیه خسته گردی یِیم، اَندی بپُچ و بیور و بَبُر و بنگن. تازه این نامحرم خانه دَره ما زناکان نمیتانیم درست حسابی استراحت کنیم. بشو اونه ر حالی کُن وخت بشینشه.
صابخانه دی بش مردا ر بگوت: خیر ناخورد مگه، تو کار زندگی نداری؟ زُن و وچه نُداری؟ نمیخا بشی خانت؟
مهمان بگوت: نه.. هیچ جا تی یی خانه دِ بِیتر نی!
صابخانه خُجالته کنار بنگت و بگوت: آخه ما خسته گردییم. وچانُم آسایش نُدارن. آخه مهمان یه روز.. دو روز.. نه تی یی جور یِگ ماهه اینجه کِنگر باخوردی، لنگر بنگتی!
مهمان بگوت: خا میشُم، امبا امروز که مِینی، افتابی دستی نمیشا بشیَن. بیَس فردا میشُم!
بگوت: خا فردا بشو
فردا گردی، مهمان وهانه بیورد: توره باد میا، نمیتانم بشُم. بیَس فردا میشُم!
دواره فردا گردی و مهمان بگوت: ایسه امروز که خیلی سرده، بیَس فردا میشُم!
چند روز همینطور مهمان وهانه بیورد و بماند. یه روز دیه صابخانه منکوف گردی، اتاقی درِ وا کُرد مهمانه بگوت: پایس پایس بشو خانت که امرو دیه وقت بشینته!
مردک پایسا، میدانِ نگا کُرد، بِیدی واران میا. خوشحال گردی و بگوت: جوان نَمُرد، مگه نمِینی واران میزنه؟ من چجوری بشُم؟
صابخانه تا این حرفِ بشنواُست، آلبالو چو ر ویگیت و مردکی دومال و او ر خانه دِ دَر کُرد و بگوت: واران زَنه ولی بشیَنِ مانع نیه!!
🍃🍃🍃 ____ ☔️
پِذرَیی: پذیرایی و مراقبت
خانُش: خانه اش
بپُچ: بپز
بیَس: بذار
وَهانه: بهانه
منکوف: ناراحت و غمگین
میدان: بیرون. بیرون خانه
واران: باران
بشنواُست: شنید
متن: امیر اسلامی - سگران_بزج
پوستر و ویرایش: سیده مریم قادری - اورازان
📌 کاه تیِی دنه بَ، کاه انبار گو تیی بَ
این مثل را جایی به کار می برند که طرف مال مفتی گیر آورده و "دَره خودشه بَترکانه!"
غذا برای تو نبود (ولیمه ای و مفت بود) شکمت که برای تو بود (بایدکمتر میخوردی)
مهمترین کاربرد این مثل وقتی است که کسی زیاد در مهمانی ها غذا میخورد و دلدرد می گیرد.
با سپاس از آقای علی صفاری - زیدشت
با درجی، طالقانی گپ بَزنیم.
Telegram.me/taleghanidarji
یکی بَ یکی دنه بَ، فصل بهار گرسته بَ، باغان مثل عروس، قشنگ گرسته بی ین.
جوان چوچکی خندان، ای شاخه به او شاخه میپری و آواز سر همیدا.
یه دفعه چشمش به مورچانه بکد که به سختی و زحمت، دانه ای رَ به لانش میبرَد.
اویی بک عجیب بَ که این موجود خردک، اندی کار مینه و بارش ویشتر دَ هیکلشی قراره
چوچک بگوت: چی مینی؟
مورچانه بگوت: مگه نمی نی؟ غذا جمع مینوم.
چوچک بگوت: الان دی فصل بهاره! این همه غذا درهَ. چه دلیلی دره این همه زرچ مینی؟
مورچانه بگوت: سیاه زمستانی بک جمع مینوم، وچگانم گشنه نمانُن.
چوچک، مورچانه ای گپ دَ خندش بگیت و بگوت: امرو زحمت می کشی چی گردَه؟ خوش باش.
چوچک همان حال دَ آواز می خواند و پرواز کُرد و دور گرُست.
🍂🍂🍂طالقانی درجی 🍂🍂🍂
چند ماه بگذری...
باغان زرد گرستُن. باد و باران و پی سر دی ورف و سرما راه دَ برسیَن.
با بنشتن ورف، زمینی سر اسپی پوش گردی و بیچاره چوچک این حالت دَ بترسی و لرزش بگیت!
نمی دانست چه کنه، هی این در آن در میزهَ، تا برسی مورچانه ای لانه و بگوت: ای مورچانه جان، گپانت همه خجیر بَ ولی من خام بی یم که باور نکُردُم. منه خانه تی میان راه هادین .
مورچانه بگوت: چوچک جان، منی لانه خردک َ، خوراکوم دی مایی قرار دره و اگه تو رَ هادیم وچن گسنه می مانُن، ببخشید.
اینه بگوت و لانه شی میان بشهَ.
چوچک نامید و مایوس، ناچار گرست تا بهار صبر کنه. با اینکه اویی بک، سیاه زمستان دَ سخت بگذری ولی تجربه زندگی به دس بیورد.
مصداق مثل:
جیک جیک مستونت بَ
فکر زمستونت بَ ؟!
🐥🐜 واژگانی معنی:
مورچانه: مورچه
اسپی پوش: سفیدپوش
زرج= ضجر: تلاش وکوشش بی فایده
چوچک: گنجشک
اویی بک = اویی ب =اویی ون: برای او خردک: کوچک
خجیر: خوب
وچگانُم: بچه هایم
وچن: بچه ها
مایی قرار: اندازه ما
دره: هست
نمی نی: نمی بینی
هادیم: بدهم
✍🎤برگردان و خواندن متن:
آقای علی صفاری زیدشتی
طراح پوستر و ویرایش:
خانم سیده مریم قادری اورازانی
گروه تولید محتوای درجی
📌 خدا بُداره دره ر گرگ نبردی وَره ر
یعنی بره رفته تو دره قایم شده گرگ نتونسته ببرتش
برای کسانی میگن که حمایت شدن و از یه خطر بزرگ در رفتند.
به عبارتی شانس آوردن که کمک از راه غیب رسیده و اِلا نمیتونستن جان سالم به در ببرن.
با سپاس از آقای علی صفاری زیدشتی
با درجی، طالقانی گپ بَزنیم.
Telegram.me/taleghanidarji
📌 خر لَگه بزی، خرکره ای پا رِ بشکتُن
این ضرب المثل وقتی میگن که یه نفر، یه قوی آدم زور بگوته باشه.حالا چون او ره زورش نمیرسه.. .از عصبانیت میا یه ضعیف تر از خودشه گیر میاره و اوی سر تلافی مینه..
داستانش دی اینجور به...یه دهی مثل همین دهات خودمان.یه مردک یه خر داشت و خرش دی یه کره. خر و خرکره ره میبره میدان هورک مینه..خر چموشی مینه و افسار و بند پاره مینه در میشو مردمی ینجه میان..
خر صاحاب خبر مینن..میا خر بیره خر دی نامردی نمینه و یه جفتک میزنه صاحبشی دلی میان و درمیشو....مردک دی نمیتانه خر بیره حرصش ده میا خر کره ره میره و پاش میشکنه...
آها عزیز جان مباد زندگی میان، خر لگه بزه خر کره پا ره بشکنی...
با سپاس از آقای ابوالفضل یزدانی
با درجی، طالقانی گپ بَزنیم.
Telegram.me/taleghanidarji
📌 نه بُهاری دار دار، نه پاییزی قار قار
این مثل کنایه از آدُمانی هسته گو در اول کار، ذوقُ شوق زیادی دارُن و خودشانَه سطح بالا مِینُن ولی آخُره کار به هدفشان نیمیرسُن و شروع مینُن به آه و ناله. یعنی در اول کار پرخروش و در آخر خاموش.
با سپاس از آقای احمد لهراسبی
با درجی، طالقانی گپ بَزنیم.
Telegram.me/taleghanidarji