صبح نوشته‌های اول ربیع الاول سال 1442 هجری قمری
يكشنبه, ۲۷ مهر ۱۳۹۹، ۰۹:۴۱ ق.ظ
پایست ببه جان، هر صُبحی که از عمرِ ما میا
خودشی همرا امّیدواری میوره
پایست و این امید رِ سرمایه بُساتن زندگانی کن
عکس از: بانو روشنا
بُفَرمایْن زُمُستانی مرهم، هَمَه دردی دُوا
از سینه پهلو تا سرما بُخوردُن
از بُچّاستون تا سردی کُردُن
از چَکَن لَرز تا هُوا به هُوا گردیَن
از فُر فُر تا زُکام، از سُلفَه تا عَطُسَه
از چُشمَ پی تا خُس خُس کوردون
از سیم بَکوشونَ دُندان تا کوروک درآردون
خلاصه که به قول گَته ننه، فقط مَرگی دوا نیه!
با سپاس فراوان از: آقای شهرام صادقیان - کانال اصیل طالقانیان
سلام هَمساده خوبی؟ خوشی؟ کُرچی؟ ساقی؟
سَره خور همساده کُدامانه؟ ما شَص سالُه که زُن و شووَریم!
