شکوفه
شاید برای بعضی‌ها جالب باشد که بدانند، حالا و در ماهِ دومِ فصل بهار، که در بسیاری از نقاط ایران جان، شکوفه‌ها ریخته، تازه، دارانِ طالقانی به شکوفه نشسته‌اند.
به قول آن ترانه معروف محلی‌مان:
عیـــد بیـومی دُواره شُکُوفه دیاره! بی‌یِیم بِشیم طالُقان ننه چُشم اُنتظاره!
گزارش‌های میدانی حاکی از آن است که ماشاءالله ایمسال، همه داران غوره بَسته‌یَن!
مثل این دار
یا این کُواَلو دار
که اگه هوا روزگار خوب بُمانه، ان‌شاءالله اینجوری بار میوره و شاخُش خَم گِردی میبو.
بعد میتانی اونی همرا، رُب و لواشک دُرُست کنی و با دلِ خوش باخوری.
آها عِزیز جان... بُهاره بُهــــــــار
حتی مینی کُتاب دی شُکوفه کُردیه
راستی، بعضی جاهایِ طالقان، به شکوفه میگن: نِـوُچه. به آدم سیفیدرو دی میگن: اِسپی نِوچه.
خا.. بعدِ ذکرِ خیرِ بُهار و نِوچه و یه کیشکه یادگیتُن، مُن بَشُم یه چایی شَهرویی پِی باخورُم... یا علی
