آیین مردم طالقان در گذشته

درباره ی آیین مردم طالقان می توان گفت که تا حدود قرن سوم هجری این منطقه پیرو دین زرتشت بوده است که هنوز آثار باقیمانده و رسوم متداول بین مردم از نفوذ این آیین حکایت از آن دارد.

با ظهور اسلام و گرویدن مردم اطراف و سایر مناطق نزدیک به طالقان به مذهب شافعی و مالکی، (التدوین اعتمادالسلطنه ص ۴۳) مذاهب جدید در میان آنان رواج پیداکرد. اما چون ساداتی که به سوی طالقان روی آورده پیرو زید بن علی بن حسین بن علی بودند، آیین زیدیه را که حسینیه نیز نامند، قبول نموده و به آن علاقه مند گردیدند.

ظاهرا مذهب اسماعیلیه در طالقان نفوذ و دوام قابل ملاحظه ای نداشت زیرا مردم طالقان بیشتر در قلمرو نفوذ حکمرانان زیدی مذهب قرارداشتند. به هر حال با روی کار آمدن صفویه، خصوصاً خان احمد اول که به آیین شیعه اثنی عشری معتقد و علاقه مند بود، از گسترش و نفوذ آیین زیدیه کاسته شد و به مذهب اثنی عشریه گرویدند.

اکنون مردم طالقان، عموماً مسلمان و شیعه دوازده امامی  می باشند.

برگرفته از: محمدرضا صفری مولف کتاب روستای هرنج در فرهنگ تاریخی و سنتی طالقان

عکس: آستان مقدس امامزادگان سید علاءالدین و سیدشرف الدین

اورازان - طالقان

سجده بر خاک بهشت، دشت سجاده ی من

🌿 سجده بر خاک بهشت...
                         دشت سجاده ی من 🌿

ایمروز بابامی همرا گپ میزی یَم از مال بُداشتن درطالقان، با آن شرایط خیلی سخت. از سختیهایی که این کوکتلانی میان بَکشییَن، گپ بزی. میگوت: پُسرجـــان تو هیچ میدانی این چشمه هانی سر، که امروزه گردیه محل خوشگذرانی یه عده، آن دی یه عده غریبه ی بی مراعات، با آن سروضعشان، که یه سری فرهنگ متاسفانه غلط وارد طالقان مینُن که اصلاً به مرام طالقان و طالقانی نمیخوره و بقولی دَر رقاصی دَرُن و زمین و زمانه کثیف مینُن، ما چندی این چشمانی خُنکه اویی همراه، وضو بیتیم، آن زمینانی سر، نُماز بخوانستیم. تک تک این چشمانی سر، ما نماز بخوانستیم. خیلیها با وجود اینکه مالی همراه بییَن، خسته بییَن، اما آنقد دلشان به خدا نزدیک بَه که حتی آن شرایط سختی میان، نمازشان ترک نمیگردی که هیچ، نُماز شب دی میخوانستن. روزه هانشانو میگیتُن حتی در تابُستانی که از گرما، جَهَندُم بَه.
ای کاش یه شرایطی بوجود بیا که طالقان، طالقان بمانه، خدای نکرده یه طوری نباشه که ما طالقانه فقط آب و هواشی واستان بخوایم، دی هیچ سرِسویی از آن فضای معنوی و دوست داشتنی نباشه.
یادگته آباآن وگته نَنان بخیر، نَنُم میگوت: پُسر، ما گو خودمانی دوره ره بگذرانی ییم، سختی زیاد بکشیییم اما راضی هستیم، ولی گمان نمینُم شما بتانین این صلح و صفایی که الان دَره، برقرار بُدارین. بیایم فکر کنیم بِینیم اگه درست بگوت، کمر همت دَوَندیم با همین دوستانمان در کانالهای طالقانی تلاشمانه شروع کنیم برای بُداشتنِ طالقانی با همآن فضای دوست داشتنی، به خواست و یاری خدا.

به قلم: سیدمصطفی افتخاری، پراچان

این متن زیبا با صدای سیدمصطفی افتخاری تقدیم به شما (دریافت کنید)

من مسلمانم
قبله ام یک گل سرخ.
جانمازم چشمه، مهرم نور
دشت سجاده ی من.
من وضو با تپش پنجره ها می گیرم
در نمازم جریان دارد ماه، جریان دارد طیف
سنگ از پشت نمازم پیداست
همه ذرات نمازم متبلور شده است
من نمازم را وقتی می خوانم
که اذانش را باد گفته باشد سر گلدسته ی سرو
من نمازم را، پی تکبیرة الاحرامِ علف می خوانم
پی قد قامتِ موج
 کعبه ام بر لب آب
کعبه ام زیر اقاقی هاست
کعبه ام مثل نسیم، می رود باغ به باغ، می رود شهربه شهر
 حجر الاسود من روشنی باغچه است