عقد عامو دُتر عامو پُسر آسمانی میان دبسته یه

-عامو پسر، بگو بینوم منه از کی خوش داشتی؟

-- از کی؟؟؟؟  یادت نی کاله جوان بیوم میامیوم درتانی دم،
دره که وامیکوردی ،تو ر که میدیوم
دستانوم میلرزی، پیشانیم عرق میکورد  تو ر همون موقعان د خوش داشتوم
حتی اون د قبل تر...

- یادته عمو دتر وازی میکوردیم
از قصد اشتباه وازی میکوردوم، تا تو برنده گردی
از اون اول و ابتدا تو ر خوش داشتوم

-- خا همه ر میدانستوم  همینانی به
تو ر خوش داروم عزیز
وقتی این گپانه میزنی منه خوش میا❤️
خداجان  تو رو منی ب بداره

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

✍ آقای امیر اسلامی_سگران

دلتنگلی سالمندان

فراموشی (آلزایمر) داره..
ولی هنو یادش در نمیشو به تعداد وچه کانش چایی بیوره ❤️❤️❤️

لعابی قوری پایس پیرزنک باخوت
من کار داری علایدین
اها...امروز دی تمان گردی وچه انش نیامین
وچه انش اگه ماهارشانی قدر میدانستن تلکه سر میامین اونی ور...
✍متن: آقای امیر_اسلامی ..سگران

به کدام کیش و آیین؟
به کدام مذهب و دین؟
ببری قرار دل را
به سراغ دل نیایی!

جمعه روزان،ویشتر از همیشه چشم به راهن
امیدشانه ناامید ناکنی عزیزجان
بهترین کار،همین صله رحم و سرزدن بزرگانه
متن: سیده مریم قادری، اورازان

- ننه جان چی میپَچی؟
-- آش پیش پا ننه...
   یالُکانم دَرُون میان...

بنی آدم اعضای یکدیگرند...

معلم دانش آموزَصدا بزّی.دانش آموز بش پای تخته.
معلم بگوت:شعربنی آدمه بخوان
دانش آموز شروع کرد:
بنی آدم اعضای یکدیگرند/که درآفرینش زیک گوهرند
چوعضوی به درد آورد روزگار/دگرعضوهارانماند قرار
به ایجه که برسی مکث کُرد
معلم بگوت بقیشه بخوان
دانش آموز بگوت یادم نمیا.
معلم بگوت:ینی چی یادم نمیا،این شعر به این راحتی،تو چطور نتانستی حفظ کنی؟😡
دانش آموز بگوت:آخه من مشکل داشتم،ننم مریضَه،بَبام سخت کار مینه ولی خرج مریضی ننم زیاده،من باید کارای خانه رَ انجام هادیَم😔😔تازه باید خواخور،برارانمی هوارَ دی بُدارم،ببخشید😔😔
معلم بگوت:ببخشید!؟همین😡مشکل داری گو داری،بایدشعرَ حفظ میکردی،
تیِی مشکلات به من مربوط نمیبو

همین لحظه بی که دانش آموز بگوت:
توکز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی

برگردان متن: سیدمصطفی افتخاری، پراچان

عبداللهی گیجه وَره...

هوویییییییی
عبداللهی گیجه وره هوییییییی
کوجه دری بیا بینوم

بیامیوم چه به شول مینی باز منی همرا دعوا داری
اها چه به باز بیامیی منی زمینانی میان
بزنوم سال دیگری ورفی همرا جیر ای

بشو بشو رد گن پارسالی کین شره کن ایسه مایی به مدعی گردیه
بیس بینوم اصلا مگه ما سامان نندایم که باز دعوامان نگرد

اها سامان بندایم
سامانمان چه به؟؟؟؟؟
یادوم بیامه یه هفته پیش یک کوچیک ابر اسمانی میان دبه
اونی نسام زمینی سر گردی مایی سامان
خاکان خری سر ابر گو دنی کوجه د بدانیم مایی سامان کوجه هسته

همون اول د اشتباه کوردیم ابر سامان بندایم
ابری دی گردی سامان


خا ایسه چو کونیم

بیس بینوم
بفهمسوم
خرگوشک مینی بنیشتیه
در اجاره میخور
اها بدیوم
اون خرگوش مایی سامان
ای گل بگوتی
خا خرگوش مایی سامان کردی
این د بعد دی دعوا نمینیم
خدا تُو ر بداره

متن: امیراسلامی - روستای سگران
عکس: اصغرادیبی - روستای دیزان
کرگ سو،عسل گردن

مُنو تبعید کنین طالقان...

مون این دوده شهری میان میمیروم
اما اینبار که بیومیم تی یی ور
هرچه سیف و گندم، مردمی باغ و مزرعه ای میان دره میچینوم
تا به این جرم، تبعید گردوم کوه کتلان
شهران د دور
میدانی این قاضیان فکر مینن شهر، خجیره جا هسته
و تبعید گردین از آن، یه جور مجازاته¡
اوشانه حالی نی، مینی تبعیدگاه بهشته، طالقانه! آن دی تی یی ور ♡♡♡

✍ متن: سیده مریم قادری، اورازان
عکس: الهه تاجدینی، حسنجون و سیدآباد

پاییزِ زیبا

باید قبول کنیم که مای زندگی، روزهای بد دی داره
اصلا بدون روزای بد نمیبو
روزهایی که هم اشک میانش دره، هم غم
هم درد و هم خشم

مثل الان که ویشتر از نیم ماه هسته که پاییز شروع گردی
کم کم دره دارانی ولگان زرد میبن
خیلی زود دی دارانی دیم دَ جدا میبن

این بدِ روزان دی پاییزی ولگه میمانن
مای دیم دَ جدا میبن
بعد میمانه یه دارِ مقاوم واستوار
که بهاری موقع سبز میبو و گل مینه

آها عزیز جان
آدمی هم با این بدیهایی که به او میبو و او مقاومت مینه، شریف و شریف تر میبو

پاییزتان گرم و پر رنگ

✍ سیدمصطفی افتخاری پراچانی



     نگاه به زیبایی ها
🍃 از دریچه ی درجی 👈 TaleghaniDarji

برگ ریزان درپراچان ۹۵/۷/۲۲

فصل پاییز کم کمک دره به سمتی میشو که دارنی زردِولگان سُست میبن ومیریزن دارانی پا،قدیم که طالقانی روستاآنی میان اکثر مردم مال دار بیَن،این موقع که میبی هرخانواده به تعدادنفرات کیسه دس میگیتن ومیشیَن دارانی پا،یادش بخیربعضی دارانی پا تا زانو وَلگ دَبی،ولگانی خِش خِش صدا هنوز مای گوشی میان دره،ولگانه کیسه میزیَن تا زمستان هادیَن مالان باخورن تاواش کم نیارن.

❤️دل نوشته دل عزیز و عقل عزیز❤️

♡ دل عزیز:
مگه تیی همرا نیوم؟ منی دست رها هادین. من میخام نگاروم بینوم..

♧ عقل عزیز:
نگارتی گپ گوش کن. مگه نگوت ایسه نمیتانوم گپ بزنوم
کار داروم
تو چه ب وروری مینی؟
مگه ت ر نگوتوم مهل کن. خودمان بگوتیم تمان گردی ما ر صدا کنه!

♡ دل عزیز:
منی حرف ت ر حالی نمیبو؟ من میگوم من دی طاقت دنی!
طاقت دوری ر نداروم!  میخا صداش گوش کونوم
نگار صدا کن
خواهش مینوم
من گو عقل نیوم دستور هادم عزیز
عزیز بگو نگار صدا کنه
تیی ب جبران مینوم
بیس دیمت ماچ کونوم

♧ عقل عزیز:
نمیخا بشو رد گن تش دل

♡ دل عزیز:
منی برمه ر در نیار، من غمگین باشوم ت دی منکوف میگردیا!!!
تی قربان گردوم دستور هادین عزیز نگار صدا کنه
اصلا بگو من بگوتوم یعنی دلش
همونی که نگاری ب تنگ هامیره
همانی که نگاری ب دعا میرسان
و همانی که جانش در میشو  نگاری ب
قربانت گردوم
دستور هادین


♧عقل عزیز:
خا  ت من بکوشتی
الان دستور هامیدیوم
بینوم تیی جهنم گل ریز میگرد

از عقل عزیز
به تمام اعضا عزیز
دل عزیز باز تنگ هایت میگو من طاقت دنی
نگارش صدا کنین
خدا نگارش بداره

✍ امیر اسلامی - بزج
🎤 مریم قادری - اورازان
دریافت لینک صوتی

تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

من خسته چون ندارم، نفسی قرار بی‌تو
به کدام دل صبوری، کنم ای نگار بی‌تو

داستان دل شکستن هنر نمی باشد!

نقله که منصورِ حلاج، ماه رمضانی میان، مسیرش بخورد به کوچه ای که جُذامیان، آن کوچه ای میان، زندگی میکردن.
خا میدانین که قدیمان، جُذام جزءِ بدترین مریضیان و یه بیماری لاعلاج محسوب میگردی و مردم مبتلایانه از اجتماع طرد میکردن، شبیه قرنطینه الان.

القصه، جذامیان دور نیشتی بیَن و ناهار میخوردن. اوشان، منصور حلاجِ تعارف کُردن و بفرما بزیَن...
حلاج دی بَش سفره شانی سر بنیشت و چند تا لقمه باخورد.

جذامیان اوره بگوتن: باقی مردم مای وَر نمیان و تو نَتَرسی و مایی سفره ای سر بنیشتی.

حلاج بگوت: مردم روزه هستن. اینی بابت که شمای وَر نمیان.
اینه بگوت و سفره دِ پایسا و بَش.

غروب دم افطاری موقع، حلاج بگوت: خدایا منی روزه ر قبول کن!
شاگردانش بگوتن: استاد ما بِدی یِیم که روزه ته بُشکتی...

حلاج بگوت: ما خداجانی مهمان بی ییم، روزه بشکتیم اما دلی نشکتیم!!!

آها عزیز جان مبادا که دلی بشکنی...

آنجا که دلی بود به میخانه نشستیم
آن توبه صدساله به پیمانه نشستیم
از آتش دوزخ نهراسیم که آن شب
ما توبه شکستیم ولی دل نشکستیم

🌹🌹🌹

✍برگردان متن: ابوالفضل یزدانی - خسبان
🎤 با صدای: فرامرز آهنگری - گوران

لینک دریافت صوت

http://s8.picofile.com/file/8272160768/%D8%AD%D9%84%D8%A7%D8%AC_%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B1%D8%B2%D8%A2%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B1%DB%8C.mp3.html

عکس: محمد آقابراری – وشته
کاری از گروه تولید محتوای درجی

پنشمبه هانی دل بیگیته نوشت

یادم میا وچگیام، وقتی میشیم خاکانی سر، همش حواسم جمع میکردم که پاهانم قبرانی سر نندیم...!

تا یکیشانی سر میشیم، جیگرم تشا میگیت!
چشمانم دمی وستام، دلمی میان اویب صلوات میرساندم.

چند سال بگذشت،
من گت تر...
مرده آن ویشتر...
قدیمیان بپوسیتر...
جدیدیان با سنگ قشنگ تر...

نمیدانم امروز پام چندتا قبری سر بش...
چندتای به یادا کردم صلوات برسانم...

ولی امروز یه چی بفهمیم،
ما که دلمان نمیامه حتی مردهانی سر پا دنییم
این روزان چندی راحت پامانه رو زنده هان و احساسانشان دمینییم....

کاش همان وچه میماندیم...
گته گردین آرزوی خجیری نبه...!


برگردان متن از بانوی همراه درجی
عکس: (مزار روستای خسبان) ابوالفضل یزدانی

حکایت خرس و جیرجیرک

جیرجیرک بش رفیقشی ور که یه خرس ب بگوت:
من تیِی عاشق گردیَم!!

خرس، خودشی پهلو رَ بُخارانی (بُخاراند) و بگوت:
الان منو خِو دره، هر وقت خِو دَ بیدار گردیَم در موردش گپ میزنیم.
🐻🐛
خرس به خواب زمستانی بش...

و نفهمست که جیرجیرکی عمر، فقط سه روز هسته...

✍ برگردان: سیدمصطفی افتخاری پراچانی