حَتم دارُم یا دروازِمانی زِنگ خُورابه!
یا دِهِمانی جاده!
شاید دی شمایی تیلیفُن قَعطه!
و اِلّا مُون کو بَعید میدانُوم تو مُنو یادا کُورده باشی بَبه جان...!
عکس از: مهدی ویسانیان
طالقانی درجی
شیردوشی در پناهِ یوردِ کوهستانی
عکس از: آقای ادیبی، دیزان طالقان
برای خواندن بیشتر در مورد «یـورد» اینجا رو کلیک کنید
طالقانی درجی
این دی خوشگُلیایِ تابُستان:
شیلانُـک...
آتُک جان، زودتر دُرو که تیِب این اُشکُمِ مُن، بدجوری تُنگاگیته!
آتُک = والَک، نوعی سبزی کوهی بسیار پرخاصیت. عکس از: خانم فرناز بهمن پور
این کوه با کُمانگوشانُش مُنو میخوانه...
عکس از: آقای ادیبی، روستای دیزان طالقان
سیبزینی بوربونی و تَشِ کنار شَهروجان
سیفیده تــوت و سیاتـوت...
اَِلو کُوتانُک...
جُوو و تَنو...
روخانه‌ای لِـُو و قشنگه گُلان...
گُل مَحَمّدی...
تونل‌های برفیِ کوهستانهایِ طالقان، با جویبارهای خنک و تَگَری آن...
عکس از: محمد آقابراری، روستای وشته طالقان
دشت روزگارتان سبز و پُرحاصل عِزیزان
طالقانی درجی
مِیدان میشین، پوجارانی میانِ خوب نیگا کُنین
هوا گَرم دکِتی و ماهر و دُم سرگردانی زیاد گِردیه!!!
کیشکه شاپُسَر بُپُرسی:
- این کو بیایی و هیشکی خوشحال نگَرده دِ غصّه تر چیه؟
روباهَک او ر بگوت:
- این کو بِشی و هیشکی رِ حالی نگرده!
عکس بالا از: خانم کاترین کمالی
طالقانی درجی
سلام عِزیزانِ جاآن
خوش بیامی‌یِین به صبح ایمروز
روزیِ مقدّرتان پر برکت بو ان‌شاءالله
عکس از: مصطفی بایرام
طالقانی درجی
عصرِ یک روز تابستانی است...
و دورهَمی مادران روستایی در سر گذرها برپاست!
و این میانه، تکراری‌ترین سوالی که از تو... این غریبِ آشنایِ ده... می‌پرسند
همیشه راجع به اصل و نسب توست...!
- کُجِه یی آدومی؟ کی یِی یالی؟
- اصلم طالقانی‌ست، پدرم البرزکوه و مادرم ایران بانوست...
عکس: بانوان روستای کَرود طالقان، از: آقای سلمان
طالقانی درجی
زندگانی همین ایمروزه
همین نفسی که میکَشی
همین خنده‌ای که مینی
همین چایی که دسته جمع، نوشِ جان مینی
آها عزیزجان... زندگی گوارایِ جان
قِدیمان، دُترکانی گوشِ سوراخ میکُردُن، اگه گوشوار نُداشتُن، اونی میان تا (نخ) دمیکُردُن یا سنجاق قوفلی!
ایسه الآن مُد گِردیه!! بالا شهری دُترکانی گوشواران این شکلیه!
همینجوری...
به دنیایِ کارتُنَک بِزی
بَـخَـند عزیـزجان
کارتُنَک: تار عنکبوت، کارتُن کلمه‌ای که در اصل تارتَن و به معنای عنکبوت می‌باشد
