طالقان، خانه و درجی صفایش

طالقان، خانه و درجی، صفایش
سزا باشد کنم جان را فدایش

همه عشق مرا اینجا نهادند
بریزم عمر خود را هم به پایش

شعر: سیده مریم قادری

هرکسی دنیای خود دید

سلام
سلام سلاممم
صبح بخیر
 باورم نیست ز امروز که فردایی هست
یا اگر هست ، برای منو تو جایی هست
قدر  یک  بوسه  بدانیم  که امروز هنوز
فرصت خلق چنین صحنه ی زیبایی هست

به فرموده استاد عبدالناصر میرچی امروز را زندگی کن چنان که امروز است و بس

و این هم غزلی از استاد:

دریغا هر کسی ، دنیای_ خود دید!
من _ بیچاره را ، همتای_ خود دید
جنونم ، بس  مرا  عاقل  نشان  داد
که هر مجنون دلم صحرای خود دید
به رسم _ عاشقی ، هرعاشقی هم
شگفتا ، لیلی ام ، لیلای _ خود دید
گمان بردم ،که معشوقم نهان است
چسان اش عالمی ، پیدای خود دید؟
رخ _ زیبای  او ، در ذهن_ من بود
چراپس هرکس اش زیبای خود دید؟
به  رویایش دلم  ، خوش  بود ، اما
جهانی وصل او ، رویای _ خود دید
ندانستم  ،  ندانم  ،  باز  شاید ....
حریرم را کسی ، دیبای_  خود دید
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
تازه ترین غزل  استاد عبدالناصر میرچی

طالقانی قدیمی نقشه (نقشه قدیم طالقان)

 

طالقان خانه و درجی، صفایش       سزا باشد کنم جان را فدایش

همه عشق مرا اینجا نهادند           بریزم عمر خود را هم به پایش

 

شعر: سیده مریم قادری

میلاد حضرت زهرا سلام الله علیها

امرو تمام عرش گلبارانه
میلاد نبی یی دخت، آن ریحانه
هم مادر سادات و هم باب بهشت
از مقدم وی حیدری لب خندانه
با خلقتش مهر مادری وام بیگیت
وی کشتی یی جور در دل طوفانه

سلام و قشنگه عیدتان مباروک

 
تبریک ویژه دی به مادران و بانوان سرافراز و بینظیرمان و آن دسته از دترکانی که مادر نشده، مهر مادری دارند...


شعر: سحر سیدعلیخانی، سنگبن
عکس: الهه تاجدینی، حسنجون و سیدآباد

شعری در وصفِ قدیمان

🔸 بخش اول: بُهاران

سرآمد فصل و گِردی سال دیگر            خداجانم مُنا دا بار دیگر
هنوز فصل زمستان، یه کَمیش بَه         همان سرما و سوزان، یه کَمیش بَه
هنوز جرأت نَبه در را کنیم باز                زِ لای پنجره، یخ، یه کَمیش بَه
هنوز رفت آمدای فصل سرما               میان دوست و فامیل، یک کَمیش بَه
هنوز گاو و گوساله، گوسفندان            درون هر طویله، یه کَمیش بَه

🔸 بخش دوم: بازیهای طالقانی

جوانان پشت بام خانه ها هم             میان بازیها جوز بازیشَم بَه
میان شوخی هم سن و سالان          دوقوزبازی و کندو بازیشَم بَه
کشیدند دایره ای در آن میانان            میان بازیها قِییش بازیشَم بَه
میان پیرمردان و بزرگان                     عجب حالی و لَنبر بازیشَم بَه
 میان دختران و نونهالان                    طناب در دار و تاب بازیشَم بَه
به روی بامها هم نوجوانان                پریدن با هم، دوقوز بازیشَم بَه
به فصل سیل اندر کوچه ها هم         بَبَم پل وازی پند از وازیشَم بَه
به فصل سبزه اندر سبزه زاران           سر چشمه همان اُو وازیشَم بَه
زمستان داشت تمام میشد دوباره      به روی بام، کرنا بازیشَم بَه
رضا بس کن تمام حرفهایت               سر قبرها حلوا بازیشَم بَه

شاعر: محمدرضا حاج علیان
متولد:1330/12/03
زادگاه:طالقان-گلینک
بیش از 500 بیت شعر سروده اند.

این شعر با صدای شاعر تقدیم به شما (دریافت کنید)

روز شمار برسین بُهار 4

سلام، صبح پر از رحمت خداوندیتان به خیر و شادی

چه باران دل انگیزی، بُهاره
خدا جان ابرَکَت هر رو بُباره
بباره سبز کنه دشت و دمن را
که دل طالقانی وَن بی قراره
✍شعر: سحر سیدعلیخانی
عکس: الهه تاجدینی

🌷 پنج صبح دیگر عید است...

چند شعر و عکس نوشته

این چوچُکی از شارجه، دلتنگ طالقانه

به عشق کوه و جاده، دَره آواز میخوانه

عکس: مینا قادری، شعر: مریم قادری

سلام من به طالقان، به آن خجیره شهرمان

به آفتاب کوهی تُک، به باغان قشنگمان

به چشمه ی پر از اُو، زلال و آبی رنگمان

عکس؟ شعر؟

الا ای طالقان و طالقانی، همیشه زنده و سالم بمانی

نکن یاد این زبان مادری رِ، که خوش بو همدلی و همزبانی

عکس و شعر: احمد لهراسبی

یادُش بخیر طالقان

ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧـﺎﻟﻖِ ﺭﺳﻮﻝ ﺳـﺮﻣـﺪ، ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺘمی ﻣﺮﺗﺒﺖ ﻣﺤـﻤّـﺪ "ﺻﻠﯽ الله ﻭ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ‏"
ﺍﻭّﻝ ﺻﺤﺒﺖ ﻭ ﺣﺪﯾﺚ ﻭ ﮐﻼﻡ، ﺑﺮﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﺧـﻮﺍرﺍﻧﻢ ﺳــﻼﻡ
آی ﺟﻮاﻧﺎن طالقان خوبید؟ طالقانی گل وَچه آن خوبید؟
مُن ﻓﺪﺍﯼ ﺳﯿـﺎه ﺧﺎﻟﺘاﻥ، ﺧا ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟! ﭼﻄﻮﺭﻩ ﺍﺣﻮﺍﻟﺘاﻥ؟
ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺗﮏ ﺗﮑﺘاﻥ ﺑﺪﺍﻫﻪ، ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺩﺭﺱ ﻭ مدرسه ﺑﺮﺍﻫﻪ؟
ﺍﻟﻬﯽ ﮐو ﻫﺮ ﭼﯽ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺱ گرده، شمایی تابستانی واحد پاس گرده
قربان آن گپ زدن فارسیتان، البته کو یاد ناکُردین لهجه تان
قربان آن خجیره ننه آقاتان، کو یاد بُدان شرافت و وفاتان
تکیه کلامای همه طالقان، میدانی و میتانی و بَبَم جان
ﯾﺎﺩُﺵ ﺑﺨﯿﺮ وچگیان چه خوب بَ، حیف کو هنوز صبح نگردی، غروب بَ
‏«ﻫﻔﺖ ﺳِﻨﮓ‏» ‏« ‏قِییش وازی» ﻭ ‏«ﻗﺎﯾﻢ باشک‏»، ‏«ﺑﺎﻻ ﺑﻠﻨﺪﯼ‏» ‏« ﺍُﺳﻢ ﻓﺎﻣﯿﻞ‏» ‏« ‏تاب کشک »
یادُش بخیر جمع بی یِیم و خوش بی یِیم، تو طالقان بی یِیم و سرخوش بی یِیم

شعر از: آقای شهرام صیادی، امیرنان (با اندکی تغییر)

زمستان

زمستانَ کسی یادم نیمینَه
دیگه هیچّی مُنَ شادُم نیمینَه
دلُم ویرانَه گردی دردو غم دَ
چی اِیْ بَ هیچکی آبادم نیمینَه

چرا ایمروزو فردا مینی ای دل
چرا دردُتَ حاشا مینی ای دل
غلط کُردم بوگوتُم عاشق استُم
تُ آخُر مشتُمَ وا مینی ای دل

زمین و آسمان سر تا به پا هیچ
تمانَ زندگانی بُخّدا هیچ
دَسُت داری اگَه جمشیدی جامَ
می شی گوری میان،بی سرصدا هیچ

زمین خیسَ هوایی دُل بیگیتی
مینی پوجارَکانَ گل بیگیتی
مگه چِندی نفس دارُم خدایا
فقط غم دَ دلُم حاصل بیگیتی

سیا ابرُک بیگیتی آسمانَه
زمینَ سایَه کردی بی وهانَه
نه کوپا تیرَ نه گلکارَ بومان
چه خاکَ سر کُنُم من این میانَ

غلاچُک داری سر غچ غچ می خوانَ
می دانی او مینی دردَ میدانَه
اچینَ برمه کردن غچ غچانش
می خوانَ و هیلَ هیل اشکُش میشانَه

خداوندا دلم لبریزَ دردَ
مینی جور ای خدا هیچکی نگردَه
مُن اون دارُم کو ریشه انش وُخشکی
تمان َ وُلگکانُم  زردَ زرده

پسا پیشا نُگو ای بی نوا دل
بنیش و برمَه کن بی سر صُدا دل
نمی خوانَ کسی بیگانهِ ای خط
کُجَه پیدا مینی تُو آشنا دل؟؟؟

 شعر و دکلمه: آقای محمود رضایی از سنگبن

شعر با صدای محمود رضایی تقدیم به شما (دریافت کنید)

بوی باران طالقان

سلام ای بوی نم، ای بوی باران
سلام ای درجی خُجیرِ یاران
به صبح تازه و پیمان عهدی
دلم را راهی کن سمت طالقان

شعر:سحر سید علیخانی
عکس: روح الله عقبایی