آقاجانُم میگوت:
اگه خیری پِی دِری، ویشتَرَک سکوت کن و کَمتَرَک گَپ بَزَن!
آن سکوتِتی میان و آن گَپتی پَسان دی، تا میتانی فکر کن!
سکوتِ بی تأمل و گَپانِ بی فکر، زندگی رِ داغان مینه بَبِه جان
عکس از: بانو عمادی
وَختی حالُت خوب نی
خاطُره‌ها همه دِ زودتر میان تی‌یِی عیادت!
اِی قشنگِه عَکسانی قُربان... همه دِ باوفاتر اینایُن
پنجشنبه و یادِ عزیزان رفته
عکس از: مهدی ویسانیان
نیمی‌دانُوم چند وقت از بِشی‌یَنُت بُگذُشتیه، اَمبا
کُهنگی این دردی کو سینه‌می میان بَنُشتیه
از تازگیِ قشنگِه خاطُراتمان ویشتره!
یادُوش بخیر صُحب به صُحب
مُنو با یه ایزار نان راهی صحرا میکُردی
ایسه الآن وَلگه که جیر میا و مُنی کو بی ایزار این کوچه ر جَر میشُم
و هَمّـُوش دی تی‌یِی یاد دَرُم
به قلم: سیده مریم قادری، از اهالی روستایِ اورازان طالقان
برگردان متن طالقانی به فارسی:
نمی‌دونم چند وقت از رفتنت گذشته، اما کهنگی دردی که تو سینه‌اَم نشسته، از تازگی خاطره‌های قشنگمون بیشتره. یادش به خیر که صبح به صبح، من رو با یه سفره نون راهیِ صحرا (زمین کشاورزی) می‌کردی. حالا الآن برگها هستند که پایین می‌آن و من که بدون هیچ غذایی، از این کوچه بالا می‌رَم و همش هم به یاد تو هستم!
بیماری آلزایمر یا فراموشی مصیبت روزهای کهنسالی است
ایلاهی هیشکی فراموشی نیگیره
وَختی نَقلِ سَختی روزان میامی وسط، آقاجانُوم میگوت:
ما آن سیاه روزانِه بِیدی‌یِیم و زیندیگی کُوردیم، اونانی که میدانُون،،، خُب میدانُون!
ایسه می‌گویِیم بَرا اوشانی که نمی‌دانُون، که ما خوش داریم تا بُودانُون که این چَرخِ فَلَک، چه وازیانی کو مایی سَر نیورد!
سُو ترم کُلاسِ فلسفه بَ گَپانُوش...!
عکس از: فرهاد کولیوند
حَتم دارُم یا دروازِمانی زِنگ خُورابه!
یا دِهِمانی جاده!
شاید دی شمایی تیلیفُن قَعطه!
و اِلّا مُون کو بَعید میدانُوم تو مُنو یادا کُورده باشی بَبه جان...!
عکس از: مهدی ویسانیان
طالقانی درجی
اونی که تو رَ بُفَهمه... جَختی بُوگِی وَسَه!
وَگُردان: فرشید فلاحی کولجی
عصایِ دستِ آقاجان، هنـــوز
کنارِ کفشاش، تویِ ایـوونه
یادش جاریه، تو کُنجِ خونه
خودش کُجاهاست؟ خدا میدونه!
جمیع اسیران خاک، غرقِ رحمت الهی
عکس از: سعید ملک کیانی
شعر: سیمرغ (با الهام از ترانه میرن آدمها...)
آلبومی بی نظیر از زیباترین عکسهای قدیمی و پُرخاطره از طالقانِ قدیم (روستای اورازان) تقدیمتان می گردد:
عکس مردمان قدیم طالقان (روستای اورازان) حدود یکصد سال پیش، به نحوه پوشش و چهره های خندانشان نگاه کنید:
می رسد هر دم به گوش من نوای طالقان
می شود دل خرم از آب و هوای طالقان
من به یاد لاله های پرپر این سرزمین
می زنم
بوسه به خاک شهدای طالقان
شعر از: بهمن
محجوبی
پوستر مزین به تصویر شهدای گرانقدر روستای اورازان
این روستا، بیشترین تعداد شهدا را در میان روستاهای طالقان تقدیم کرده است (38 شهید)
پوستر مزین به تصویر شهدای گرانقدر روستای ناریان
پوستر مزین به تصویر شهدای گرانقدر روستای پراچان
پراچان بیستُ و هفت آلاله داره
زمین از خون هر یک لاله زاره
خبر بر دشمن ایمان رسانید
که هر یک لاله را حاصل هزاره
شعر از: سید اسماعیل افتخاری
پوسترهایی مزین به تصویر شهدای گرانقدر روستاهای دیگر طالقان
توضیح آنکه تعداد روستاها و شهدای عزیز طالقان، بیشتر از آن چیزی است که در این پُست مشاهده می کنید.
با سپاس از کانال طالقانیها و کانون فرهنگی اورازان (بابت شعرها و عکسها)
