اول اکتبر، نُهم مهرماه، روز جهانی سالمندان

روز مِهرُبانانی که همیشه، مایی بِ دعا مینُن

و دیدارمان، اوشانی روشنی دیدگانه

روز آقاجان و ننه جان و بزرگانِ دنیا دیده گرامی

 

روز جهانی سالمندان

خدا همتانه بُوداره

کُلانُک جان

 

 وَختی شَهری میان دِری، اَمبا ننه تی‌یِب کُلانُک دِمیبَنده

 تا خودِتِ طالُقانی میان حِس کنی!

 و این خُجیرترین حس و بوییه که میتانی اونی هَمرا، روزِتِه شُروع کنی

 

 روزتان پُر حس و خوش بو عِزیزان

 

 نان‌وایِ خوش ذوق: بانو سیده گرجی میرزکی، از اهالی روستایِ اورازان طالقان

 عکس از: مینا قادری، از اهالی روستایِ اورازان طالقان

 متن از: سیده مریم قادری، از اهالی روستایِ اورازان طالقان

 کُلانُک: نانی محلی که با سبزی‌های کوهی، مخصوصاً سبزی سیابُن (سیاه بُن) درست میبو و بسیار خوشمزه و مقویه.

 

مادر منتظر توست... بیا تا برویم

 حَتم دارُم یا دروازِمانی زِنگ خُورابه!

 یا دِهِمانی جاده!

 شاید دی شمایی تیلیفُن قَعطه!

و اِلّا مُون کو بَعید میدانُوم تو مُنو یادا کُورده باشی بَبه جان...!

 

عکس از: مهدی ویسانیان

طالقانی درجی

اعطای تابعیت ایرانی به فرزندانِ زنان ایرانی

 

 بگو بِینُوم کُجاهانی آدومی؟

مجلس با اعطای تابعیت به فرزندانِ زنان ایرانی، موافقت کرد. از این پس، هر فرزندی که مادر ایرانی داشته باشد، ایرانی محسوب می‌گردد.

این قانون در روز تولد دختری طالقانی تصویب شد که وصیتش اعطایِ تابعیت ایرانی به فرزند خردسالش بود.

مرحومه فخیمه مریم میرزاخانی طالقانی

 

 

مادرم ایرانی است، من هم ایرانی‌اَم:

امروز در خبرهای بوخواندُوم که لایحه‌ی اعطای تابعیت ایران به فرزندانِ حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی، تصویب گِردی.

از این رو تصمیم بیگیتُم چند کلامی راجع به امر مهم «تابعیت طالقانی» با شما عزیزان گفتگو کُنوم آن دی با لهجه طالقانی کمرنگ که همه متوجه گَردُون.

 

تابعیت طالقانی از چند راه محقق میبو:

1. اگر شما پدر یا حداقل یک پدربزرگ طالقانی داشته باشی، صد درصد طالقانی هستی.

2. اگر مادر یا مادربزرگانتان طالقانی باشند، صد و بیست درصد طالقانی هستی.

3. اگر همسر طالقانی اختیار کنی، خودت و خانواده ات بِالکُل طالقانی میبین. به میزان صد و چهل تا صد و هفتاد درصد. (بستگی به میزان سنواتی داره که از ازدواجتان میگذره. هرچه پیشتر میشین، طالقانی ویشتر میبین.)

4. اگه فرزندت با یک طالقانی ازدواج کند، طبق بند 3، شما هم تابعیت طالقانی پیدا می کنی.

5. اگر به هر دلیلی مادرتان در دیار پاک طالقان وضع حمل کند و آنجا دنیا بیایید، با کمی دوندگی میتوانید تابعیت طالقانی بگیرید. در هر صورت چه تابعیت بگیرید یا نه، نصف به علاوه یک وجود شما طالقانی است. (پنجاه و یک درصد).

6. حال اگر بدون داشتن نسبت خونی یا سببیت فامیلی یا شرایط مکانی تولد، صرفا عاشق طالقان و طالقانیان هستی، اگر ثابت شود که نیت سوئی از این علاقه ندارید، طالقانیان با آغوش باز شما را به جمع خود پذیرا هستند.

7. و اما اگر در طالقان دنیا آمده اید و پدران و مادران و اجدادتان هم طالقانی هستند و همسر طالقانی دارید و فرزندانتان نیز با طالقانیان وصلت کرده اند، آن وقت نه تنها تابعیت طالقانی شما نور علی نور است، (به میزان دویست درصد یا به عبارتی یک طالقانی دو آتیشه) بلکه قطعا یکی از خوشبخت ترین انسانهای روی کره زمین خواهی بود.

چون که طالقان ما، بهشت روی زمین است.

 

 

طنزی بر گرفته از حقیقت، تقدیم به مریم میرزاخانی عزیزمان
مادری که آرزو داشت، دخترش تابعیت ایرانی داشته باشد.

به قلم: سیده مریم قادری، یک طالقانی از اهالی #اورازان

 

طالقان جان است و اصل است و عشق است

 عصرِ یک روز تابستانی است...

 و دورهَمی مادران روستایی در سر گذرها برپاست!

 و این میانه، تکراری‌ترین سوالی که از تو... این غریبِ آشنایِ ده... می‌پرسند

 همیشه راجع به اصل و نسب توست...!

-        کُجِه یی آدومی؟ کی یِی یالی؟

-        اصلم طالقانی‌ست، پدرم البرزکوه و مادرم ایران بانوست...

عکس: بانوان روستای کَرود طالقان، از: آقای سلمان

طالقانی درجی

سلطان سکه

قُربانُت گَردُوم نَنجان

که «سلطان سکه» فقط خُودُوت

سکه‌هات دی از جنس اُو... آرد... زیندیگی

برکت سفره‌هامان

توتُک و کُولاس: از نان‌های شیرین و خوش طعم طالقان

این عَسک تا کُجان می‌بَره ما رَ؟

چایِ ننه و غم ایام!

نَنه جان...

یه چایی بیور...

غمِ ایامه بَشوره بَبوره...!

عکس بالا از: سعید ملک کیانی

زندگی رواج عزیزان...

ساج و تنور

در طالقان، پخت نان، در تنور صورت می گیرد و استفاده از ساج مرسوم نیست. ولی گاهی اوقات، مثلاً مواقعی که همراهِ گله گوسفندان در کوه هستند، برای پخت نان، از ساج هم استفاده می شود.

عکس از: حسین ریاحی

برای بیشتر دانستن و خواندن از طالقان، به کانال و وبلاگ درجی مراجعه نمایید.

رسوم طالقانی: نَذری نان

جایگاه نان در فرهنگ طالقان بس ارزشمند و بلند است.
به دلیل همین ارزشمندی و تکریمی که طالقانیان در مورد نان به کار می برند، از آن به عنوان هدیه، پیشکشی و نذر هم استفاده می کنند.
نذر نان از دیرباز در طالقان مرسوم بوده و مخصوصا برای کسانی که مشکلی بزرگ در زندگی داشتند.
مثلا نوعروس طالقانی که آرزوی اولاد صالح دارد،
یا بانویی که جوانش عزب و بیکار است،
یا عزیزش در بستر بیماری افتاده
نذر میکند که:
«خداجان مینی وچه بیکاره، کاری سر بشو»
یا «مینی فامیل مریضه خوب گرده»
یا «دامانوم سبز گرده»
دوتا لاک نان میپچُم و مردمی میان پخش مینُم.

یکی از زمانهایی که نذری نان بسیار رونق دارد، در مراسم عزای حسینی و اهل بیت پیامبر است که سفره های اطعام طالقانیان مملو از نانهای نذری می گردد.
علاوه بر استفاده نان بر سر سفره و در کنار غذای اصلی، نان و پنیر و سبزی، نان و پنیر و گردو و نان و حلوا از مهمترین خوراکیهایی است که در مراسمهای مذهبی، تهیه و پخش می گردد.

عکس از: آقای ادیبی #دیزان

TaleghaniDarji
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

درد دلِ یک طالقانی با مادر

ننه جان تنور و تَش کن هیمه بارش پای مُن
تازه نان دَبِند میانش هادی وَچّان جای مُن

کوچه رو اوُ بَزُن و دمی بِنیش سکویی سَر
سر و پَهلو دنی اَم به پیش تو زانویی سَر

چُشمان و دَبَندُم و بُشُم خیالِ قَدیمان
اون روزان دلی میان صفایی داشتُن آدُمان

لنگه ی دَروازُمان جُفت نیمیگِردی شُوُ روز
میجوُشی سُماوَرِت با شُعله های کورهِ سوز

همیشُک ایوانی سَر صُدای میهمان میامی
عطری از محبَت و صفای خوبان میامی

ننه جان گاز بیامه هیمه دِنی تنوری دُل
سماور دُکوشتیه مُن غصه دارُم، بی بی گُل

تِنوری خاکه بِنیشت به چینه و ایوانی سَر
سوت و کورِ خانُمان چشمم بُماندی پی دَر

نیم عُمرُم بِشیئه هیچی نُساتُم دُلی به
زندگی پیاخُتُم حلیم و دُل شَم حُولی به

رستگار کجه دری نیمه ی عمرت بشیه
روزگار بگذشته و هوش و حواست دنیه
رستگار چاره ای نی گلویی سر بغض و بُدار
هر چه بود بگذشتیه تو بذر آبادی بُکار

شعر از: آقای قاسم رستگاری (روستای هرنج طالقان)

عکس از: علی خیری