ز طالقان چی بگم:
بهشتی سیرت و والا مقامه
یه روخانه داره قشنگ خروشانه
جَرو جیر و میانُش همیشک بهاره
عزیزی داره که نگارُش بیقراره
درویشش به درویشی و سید محمودِش نِشانه
خوشا این طالقانم یادباد مرزبومش همیشک خرم و آباد باد
این دوسه خط شعردی خودم دِبگوتم تا یه کم خجیر دیارمانه معرفی کنم
انشاءالله که خوشتان بیا
✍️شعر: مجید سیدعلیخانی(کربلایی سیدآقا)
📷عکس: نیلوفرسادات سیدعلیخانی
منتشر شده در کانال سنگبنیها
مراسم سنتی عروسی اهالی روستای پرگه طالقان که در زیبا شهر قزوین سکونت فصلی دارند. در این عروسی، از آلات موسیقی سنتی مثل سورنا (ساز) و دُهُل استفاده می شود و مراسم همراه با رقص دسته جمعی جوانان و چوب بازی ادامه می یابد.
فیلم و عکس: ارسالی از آقای شجاع کوهستانی
فیلم عروسی را دریافت کنید
گزارش زیبای شب چله در طالقان و مراسم درجی سران
فیلمبرداری و گزارشگر آقای سیدعلی سیدعلیخانی
کارگردان: آقای سیدابراهیم سیدعلیخانی
همچنین:
شعر چله ای شو، از همراه با ذوق درجی آقای تیمور توکلی
منظره سد طالقان از روستای زیبای زیدشت در چهار فصل
عکس از: خانم تهمینه احمدخان بیگی
◾️به بهانه اولین سالگرد درگذشت کاپیتان اسبق پرسپولیس◾️
گزارش آقای سیدرضا سیدعلیخانی از مراسم خاکسپاری کاپیتان فقید پرسپولیس مرحوم سیدکاظم سید علیخانی از شبکه ۳ سیما
روحش شاد و یادش گرامی🙏🌹
پخش گزارش آقای رضا سیدعلیخانی از بارش برف امروز در طالقان از شبکه های سراسری صدا و سیما
خدا جان
وقتی من بندهٔ یکی مثل تو باشوم، میبوم بهترین...
پس، هر روز، هرساعت، حتی هر ثانیه منی همراه باش
من به وجود تو محتاجوم
خودوت میدانی که این قشنگترین نیاز دنیا هسته
پس منی همراه باش خداجانم 🌿.....♡
سلام خجیر همشهریان، طالقانیای باصفا صبحتان بخیر
ان شاءالله به حق حضرت فاطمه معصومه هر چی که صلاح ما هسته همان مایب رقم باخوره
دی این جُمله دِ قشنگتر نُداریم که ننه تو ر صدا بَزنه: پایَست بیو... تیب چایی بِریتیَم عِزیزجان... ❤️🍃
شب نشینیهای خانواده
قدر میدانیم لحظه های با هم بودنمانه
کرسی خانه تان گرم
عکس: خاندان آقابراری از وشته
پاسخ به عکس بالا:
درجی یی میان عکس کرسی بنگی یین منو ببردین به روزگار کودکی
آخِییی، یادوش بخیر، فامیلانمان شب نشین بمابیَن مای خانه، من دی وچه بیَم، کرسیِ سرنشته بیَم، بازی میکردم
یگهو منه خِو بیت جیر کتُم یکیشانی سر😊😊😊😂
◀️ ارسالی از همراه درجی
ببه جان بیو نان و ماستمانه باخوریم
همین دمه کو غنیمته
قدیمی آدومان، شاید سوواد نوداشتون
پول و مدرک و ماشین آخرین سیستوم نوداشتون
اینترنوت نوداشتون
دانوشگا نمیشین
امبا...
امبا حیا داشتون... آن دی خیلی زیاد و خجیر
خوشبحال همان قدیمان
📌 درسی که باید از زلزله چند روز گذشته بِیریم
زلزله نهایتاً ۵ ثانیه احساس گردی، اما چند میلیون نفر بریزیَن خیابانی میان. انقدعجله داشتن که خِیلیان نیمه برهنه، با دست خالی، بدون ماشین، حتی بدون سند خانه یا دسته چک یا حتی یه مدرک شناسایی.
چند میلیون نفر همه اون چیزایی که یه عمر جمع کرده بیَن و سرش جنگ داشتن، عرق بریزیَن یا اینکه همدیگری خون بخاطر همین چیزان دکردن شیشه ای میان رها کُردن و جان ناقابلشانه بِیتُن و دَکَتن خیابانی میان.
چند میلیون تا از زنکان طلاهایی که اوشانیب عزیز بی، یا اون چکمه هایی که کل بازار کرج و تهرانه وجب به وجب بگردیَن تا این زمستانیب بخرن و پاکنن، یا اون یخچالی که خیلی دوستش داشتن، یا سر اون دکوری که کجه یِ خانه کته بو قشنگتر هسته، شوهرشانی همراه چنان دعوا کَتن که انگار قرار هسته که مهمترین اتفاق زندگیشان دکفه. یا اون غذایی که از بعدازظهر کلی زحمتشه بکشیَن تا شام باخورن همون طور دست ناخورد از یادشان درش و فرار کُردن.
چند میلیون نفرحتی اون لحظه یادشان درش که کی هستن. تا چند ساعت حتی پیَر و مارشانه، زن وچه شانه، یا عزیزِه نگار خودشانه که اوره میگوتن تیِی داغ هلاکم یادا کردن. حتی من خودم که این متن مینوسم بعد از یه ساعت سراغ پیَر و مارمه بِیتم. همه اون چیزایی که یه روزی با اطمینان میگوتیم امکان نداره، ظرف چندثانیه ناقابل ازیاد ببردیم.
چندمیلیون نفر فرارکُردن، از ترس بریزیَن سقفی که برای خریدش، یا اجارش ،یا قسطی که بخاطرش داشتن شِو روز زحمت بَکشیَن، سلامتی خودشانه به خطر بنگته بیَن.
اون چند دیقه محشر بی، اندازه شجاعت این آدمان، اندازه عشق و وفاداریشان به خانواده، اندازه ادعاشان حداقل به خودشان وخانوادشان ثابت گردی
انصافاً خیلی تلخ بی، یا بقول خودمان تَل بی، ولی سوای اینها من اون چند ثانیه رَ خیلی دوست دارم، چون که توی همین چند روز شاید هزار بار اون صحنه رَ بیاردم ذهنمی میان، اینکه تا چند دیقه دیگه شاید هیچکداممان دنه باشیم، اینکه باور کنیم مرگ دی به اندازه زندگی واقعیت دارَه.
درس عبرتی بی برای ما که عبرت نِمیریم،
مایی که بعد اینکه اوضاع یه جَختیَک آرام گردی، دوباره همون موجودی گردیِیم که بیِیم.
✍🏻 برگردان شده به طالقانی (گویش بالاطالقان) و ارسال توسط: آقای سید مصطفی افتخاری از پراچان
📸 عکس از: خانم زینب امانی
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
۱۳ دی سالروز شهادت شهید ایوب ذوقی گرامی باد
شهید «ایوب ذوقی» فرزند یعقوب در سال ۱۳۳۲ ش در یکی از روستاهای استان سرسبز گیلان چشم به عرصه هستی گشود. (ایشان اصالتاً از اهالی طالقان البرز می باشند.)
ایوب، دوران تحصیل خود را در طالقان و تهران به اتمام رساند و در سال ۱۳۵۶ ش به خدمت آموزش و پرورش درآمد.
پس از به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی به رهبری خمینی کبیر (ره) و هجوم بی‌امان نیروهای متجاوز بعثی به خاک میهن اسلامی از ۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹، ایوب نیز همانند دیگر غیرتمندان، عازم جبهه‌های نور شد.
ایوب ذوقی چندین بار به میدان‌های نبرد اعزام شد، اما با اینکه دچار مجروحیت شده بود مجدداً به عرصه شهامت و شهادت بازگشت تا اینکه سرانجام در تاریخ سیزدهم دی‌ماه سال ۱۳۶۵ هجری شمسی در حین عملیات در دریاچه ماهی و سن سی و سه سالگی به آرزوی دیرینه‌اش رسید و به ملکوت اعلی پیوست.
نامگذاری یکی از کوچه های شهر کرج به نام شهید پر افتخار، ایوب ذوقی
قِدیمان، اُشکُوری هَمرا وَلگ جَم می کُردُن
این سُوسُول وآزیان دَنِبَه
↩️ خودُمانی زُبان: فرشید فلاحی #کولج
واشانِ (علف ها) جمع مینُن، کوپا چاله ی میان
که زُمُستان، مالانی خوراک گرده.
↩️ شوکت لهراسبی #لهران
منتشر شده در کانال طالقانیها
