طالقانی :: درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

۸۶۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «طالقانی» ثبت شده است

نویز علیا

يكشنبه, ۱۳ اسفند ۱۳۹۶، ۰۳:۰۶ ب.ظ

روستای نویز علیا به علت دامنه های کوهستانی سرد دارای آبی صاف و هوایی دل پذیر می باشد بطوریکه در اواسط تابستان نیز شب های نویز سرد و پاییزی است.

نویز علیا یکی از نقاط باستانی حوزه طالقان بوده و با توجه به آثار و اشیا بدست آمده از محوطه این روستا، قدمت آن با حداقل یک تمدن ۱۵۰۰ ساله به دوران سامانیان می رسد.

در شمال روستای کرکبود و در خاور روستای کویین و آیین کلایه و در باختر روستای هشان و روستای مرجان در شرق نویز علیا نیز محوطه تاریخی گورستان گبری قرار دارد، که قدمت آن به دوران پیش از تاریخ می رسد.

ارسالی از خانم معصومه جانی

منتشرشده در کانال طالقانیها

۰ نظر

۰ ۱۳ اسفند ۹۶ ، ۱۵:۰۶

درجی طالقانی

امن ترین جای دنیا

شنبه, ۱۲ اسفند ۱۳۹۶، ۰۸:۰۴ ق.ظ

امن ترین جای دنیا
زیر بال و پر مادر ♡

ای خدای مهربانتر از مادر
ما رو در پناه خودت بگیر...♡

۱ نظر

۰ ۱۲ اسفند ۹۶ ، ۰۸:۰۴

درجی طالقانی

یه خُجیرِ پُسر، زورخانه ای میان، ورزش میکُرد.
ظهر گردی، بیامه خانه شان و بلند بگوت: سلام

آقاش که یه آدُمِ سن و سال دارِ عالِم و دانا بَه سلامشه علیک بگوت.

پسرک او دِ سوال کُرد:
آقاجان، مُن آرزومه پهلوان گردُم،
گَت ترین وزنه ای که یه آدُم باس بتانه بزنه تا مردم او ر پهلوان صدا بزنُن، چند کیلوئه؟

آقاش یه دستی اویی سر بکشی و بگوت:
عِزیز جانُم
سنگین ترین وزنه، همان لحاف و پتوئیه که شوکی سرت میکشی و میخوسی....

پسرک بگوت: آقاجان، مُنو دست مینگینی؟ آنه کو یک کیلو یا نهایت دو سه کیلو ویشتر نی!

آقاش بگوت: آها.. به ظاهر همین قدره، اما صبح که نمازی ب صدات میزنُم،
اَندی سنگین میبو که نمیتانی خودتی جا د راست گردی...

آها عزیزجان
هرکس بُتانه آن وزنه ر بلند کنه و خروس خوانِ صبح، به درگاه خدا راز و نیاز کنه، حقشه که به او بگوئن: «پهـلوان»

✍ حدیث:
پیامبر اکرم فرمودند: ترک کردن نماز صبح، نور صورت را می برد، ترکِ نماز ظهر، برکت رزق را، ترک نماز عصر، طاقت بدن را، ترک نماز مغرب، فایده فرزند و ترک نماز عشاء، آرامش خواب را از بین می برد.

ان شاءالله که ما همیشه از نمازگزاران اول وقت باشیم.

۰ نظر

۰ ۰۹ اسفند ۹۶ ، ۱۰:۰۴

درجی طالقانی

از همه مهربانتر

دوشنبه, ۷ اسفند ۱۳۹۶، ۱۰:۵۷ ق.ظ

بدون شک، یه آدم مهربون تو این خونه زندگی میکنه
که این «گُرباکان» اینجور «دِری پـُشت» چشم انتظارش هستند!

ایسه عزیزجان

تو هم «خداجـانی خانه ی دَم» همینطور «چُشم چُشم» کن
و منتظر بمان
تا «تی یِب دَره وا کنه»
و دامانت پر بشه از «خُجیر آرزوهان»

«آخه کیه خداجان دِ مهرُبان تر؟»

۱ نظر

۰ ۰۷ اسفند ۹۶ ، ۱۰:۵۷

درجی طالقانی

دستتو که گرفتم، دیگه رها نمی کنم

يكشنبه, ۶ اسفند ۱۳۹۶، ۰۳:۱۴ ب.ظ

دستانته منو هادین...
مون شعر بلد نیم
ولی تی یی دستکانی همراه
تا همیشه ی خدا، آشنایوم...

#زنده_باد_زبان_مادری

۰ نظر

۰ ۰۶ اسفند ۹۶ ، ۱۵:۱۴

درجی طالقانی

نان قلب

يكشنبه, ۶ اسفند ۱۳۹۶، ۰۳:۰۱ ب.ظ

نانوا بپرسی:اینتُرنُت مینتُرنُتی بَن عکس می‌گیری؟
بگوتُم:آها چه ایراد داره؟
بگوت:بیخِش بنویس هدیه‌ روز عشق مخصوص قشر نان‌آور
بعد دی خودُش خنده دِبترکی

ارسالی: آقای سیدمجید سیدعلیخانی

۰ نظر

۰ ۰۶ اسفند ۹۶ ، ۱۵:۰۱

درجی طالقانی

آدُمی که عاشُقی سرش درشو

يكشنبه, ۶ اسفند ۱۳۹۶، ۰۲:۵۳ ب.ظ

‍ اون موقان که ما جوان بیم نه ولنتاین به،نه قرمز خرس و نه این چیزان....
ما اصن نیمیدانستیم که اینان چیه‌...
پای عقدی سُفره که بله رو میگوتیم عشق دی میامه مایی قلبی میان و تا همیشِک میماند.
شاید هیچ وقت نگرسته به که به هم بوگوییم همدیگه ر دوست داریم اما جانمان برا هم در میشه...
شاید کم پیش میامه همدیگری بن گلی،هدیه ای چیزی هگیریم اما بازم عشقمان تکراری نیمیگردی...
دلمانی میان دی حتی یه بارم نیمیگوتیم اززندگیمان خسته گرستیم...
زندگیانمان سخت به اما کنار هم روزگارمانه میگذراندیم.سخت به اما شیرین دی به...
عشق اگه عشق بو نه روز میخوا نه قرمز خرس نه گل و نه این چیزانه....
عشق یه پاک دل میخوا که تا تهش همینطو پاک بمانه....
عشق... آدمی میخوا که عاشقی سرش درشو....
زندگیانتان پر از عشق❤️

نازنینهای در عکس: آقای سیدهدی سیدعلیخانی و بانو هماکلانکی هستند.

📝نیلوفرسیدعلیخانی

۰ نظر

۰ ۰۶ اسفند ۹۶ ، ۱۴:۵۳

درجی طالقانی

پای درس شیرینِ زبان طالقانی

دوشنبه, ۳۰ بهمن ۱۳۹۶، ۰۹:۵۵ ق.ظ

معلم:
عزیزکانُم بُوگِین بِینُم این عکسی میان، چی دَره؟؟

فاطمه:
اجازه آقا... سَردی، نَبردبان، چوب، چیلک، بامگردان 😌

فرشید:
پلکان، خشک چو، بوم غلطان، تَشت، گربه، کُنده 🙂

احمد:
وَرف.. آخ جان وَرف ❄️☃️🙃😍

نگین:
جُن و پری مینُم! 👻😱😱

محمد:
منی عمه دی دَره😂😂😛

صدیقه:
یه پیچا... 😘☺️🐈

معلم:
خا عزیزانُم.. دُرُست بگوتین... همه اینان دَره.
امبا اصلی ترین چیزی که این عکسی میان مینیم، روحِ زندگیه... 🌷🌾

✅ تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

۰ نظر

۰ ۳۰ بهمن ۹۶ ، ۰۹:۵۵

درجی طالقانی

داستان دلدادگان طالقانی: عزیز و نگار

چهارشنبه, ۲۵ بهمن ۱۳۹۶، ۰۹:۰۵ ق.ظ

عزیز و نگار

به گویش طالقانی با صدای جناب آقای نورالله لهراسبی

فایلهای زیر را دریافت کرده و گوش کنید (نُه قسمت)

قسمت اول قسمت دوم قسمت سوم

قسمت چهارم قسمت پنجم قسمت ششم

قسمت هفتم قسمت هشتم قسمت نهم

تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

همچنین این داستان زیبا را با صدای جناب آقای روزبه اجلالی هم می توانید دریافت کرده و گوش کنید. (یازده قسمت)

قسمت اول قسمت دوم قسمت سوم قسمت چهارم

قسمت پنجم قسمت ششم قسمت هفتم قسمت هشتم

قسمت نهم قسمت دهم قسمت یازدهم

تهیه شده در گروه طالقانیها

عزیز و نگار، داستان دو دلداده از منطقه آردکان شهرستان طالقان است که قدمت آن به چند قرن می‌رسد. به احتمال قریب به یقین، باید داستان عشق عزیز و نگار را آخرین حلقه گمشده دلدادگی عاشقان دانست که بارها در تاریخ ادبیات فارسی شاهد برخی از آنها بوده‌ایم.

عزیز و نگار نیز چون باقی عاشقان، پس از طی مرحله عشق زمینی ـ چناچه عارفان بر آن قائلند - به عشق آسمانی دست می‌یابند و جالب اینکه جز در عزیز و نگار چاپ شرکت نسبی کانون کتاب که در آن عاشق و معشوق به خیر و خوشی به هم می‌رسند و داستان به پایان می‌رسید، در باقی روایت‌ها شاهد غرق شدن آن‌ها در شاهرود یا غیب شدنشان هستیم. در روایت کمالی دزفولی هر دو سنگ می‌شوند.

این عشقنامه در زبان تاتی نمود پیدا کرده‌است و مردم روستاهای منطقه طالقان، رودبار، الموت، تنکابن، اشکور و غیره که با نسخه‌های دست‌نویس و روایت‌های سینه به سینه این عشقنامه آشنا بودند، به مرور به نسخه چاپی داستان عزیز و نگار دست یافتند. هر روستا کتابخوانی داشت که با خرید این کتاب مجلس آرای شب‌نشینی‌ها و جمع‌های خانوادگی شود. در عین حال، عزیزخوان‌ها و نگارخوان‌ها نیز بر رونق روزافزون این داستان افزودند.

مزار یادبود عزیز و نگار در روستای آردکانِ طالقان

اکنون و پس از گذشت سال‌ها به رغم چاپ و انتشار داستان‌های گوناگون معاصر، همچنان داستان عزیز و نگار ارزش خود را حفظ کرده‌است و پیرمردان و پیرزنان روستایی در زمان‌های مختلف و به مناسبت‌های گوناگون، به زمزمه اشعار این داستان می‌پردازند.

برگرفته از ویکی پدیا فارسی