یادوش بخیر...
یه شو در میان برقمان میشه، با نور چراغ گوردسوز مشق مین‌وشتیم
خوش خط تر از زمانی میگردی که برق داشتیم
ایسه برای الان که آنلاین درس میخوانون اینان قصه و اوسنکه!
حلا واقعا درس میخوانین/ میخوانون؟
خدا کنه
سریالِ خانه سبز یادتانه؟
یه علی کیچیک دَبه اوُل پی‌یَر نُداشت
بعد خودشی آقا پیدا گِردی اما او رِ هانُدان بَبُره خارُج
چَن وَخت بَهد، یالُک خودُش دَس به کار گِردی و خودشی بَ پی‌یَر جور کُرد
حَلا به اینانُش کاری نُداریم... یه چیزی در این قضیه دَره که مُن خودُم به تنهایی! کَشف کُردیَم
نکته اینجه یه که علی کیچیکی پی‌یَران... هر دوتا شان یه خُصلتِ مشترک داشتُن.
- چی؟ خوش‌تیپ بی‌یَن؟
- اون که البت... اما مینی منظور اُصالتشان بَ که هر دو پی‌یَر، مایی همشهری و طالُقانی یَن!
تا اُکتُشافِ بَهدی خدا نگهدارتان
با آرزوی سلامتی و موفقیت برای هنرمندان خوبِ طالقانی
آقایان اسماعیل محرابی (روستای امیرنان) و فرخ نعمتی (روستای خچیره)
مَرجو خورِشتِ مِینُوم یادِ مَچِّدِ روستامان می‌کوئُوم!
بعضی قَتلی روزان، ناهار مَرجو خورشت هامیدان، با بادیه مِسی و روحی کاسه، خورشتانِ میوردُون و زُناکان، یِگ‌ضَرب خالی میکُردُن پِلُوشانی سَر!! بَعد هَنو یه قاشق ناخوردیه، خالی کاسه رِ دست میگیتُن و بلند داد می‌زی‌یَن: خــوررِشـت! خــوررِشـت!
یعنی زود باشین خورشت بیورین.
این جور وقتان، دلُم می‌خواست بَگوئَم: آخه دَله خیک! هامون پِلویی که آش کوردی (با آن همه خورِشت بریتَن) رِ باخور، بعد هُول بَزَن برا کاسه دُویـُّم!!!
خلاصه که فیلمی بَ... به قول پیرزُناکان گُناه بَ که قَتلی روز، ما رِ خنده میگیت.
هَمُوش دی آخَرُش خورشتی میان، سِنگ دَبَه!
یادُش بخیر
نقل از همراه درجی
📌 قدیمی خاطرات: دمپایی پلاستیکی (2)
مُن دی یادُم میا، هر مُستراحی میشی یِی، از این دمپایی جلوبسته هان دَبه! 😅
لامَصّب آدُمه ترس میگیت نکنه میانش سوسک دَباشه! 😬
جُرأت دی نمیکُردُم تُکانش هادیَم یا پا کنمش 😩
اینجوریان بَ که سه ساعت در آن وضعیت بُحرانی، مستراحی دری پیش میماندُم تا یکی بیا به دادُم برسه 😟
معمولاً دی ننه میامی با یه پس گردنی و با یه "خاک تی یی سر کنن بدبختِ ترسو!" ما ر دمیکُرد مستراحی میان! 🤣
کُلنی ما ده شصتیان چندی طفلکی و بی گناه بی یِیم جان سَرمان 😛
#یادت_میا_قدیمان_چندی_باحال_بَ
📌 قدیمی خاطرات: دمپایی پلاستیکی
یادُش بخیر ... 😍😊
نگو که تو از اینان نداشتی ...😅🙊
مُن پِنجاه جفت پاره کُردُم☺️🤣
تا دلت بخواه دیزانی مغازه داران دَ بخریَم.🙃
خودمانه میکوشتیم اگه کسی اون برچسبه چَپ نگاه میکُرد 😒
مُن یادمه یه روز با همین دمپایی بشیم مهمانی. بعدِ اینکه مهمانی تُمان گردی، بِمام دمپایی رَ پا کُنم، بِدیَم یه لِنگشی سری برچسب دنی
هموجه بَنیشتُم اندی داد کُردُم. میگوتُم باید منیب پیدا کنین 😱
آخرش دی یادم نی پیدا گردی یا باز بشی یِیم میمَلِ همیشگیمان (دیزان) یه جفت دیه بخری یِم. 😉
#یادت_میا_قدیمان_چندی_باحال_بَ
