مادر بزرگم هروقت زاغچهای را میدید که بر بلندایِ خانه یا داری نشسته، میگفت: بُخوان کشکریت... بُخوان که خیر و خوش
و این اعتقادی است که طالقانیان به خواندن این پرنده خوش سیما و دلنشین دارند. گویا پیغامآور خبری خوش است یا رسیدن عزیزی که چشم انتظارش بودی را مژده میدهد. شاید هم مهمانی در راه است.
خلاصه که هر صبح آرزویشان این بود: ای روزگار با کشکرت ... هر روز بکن تو مشورت
کشریتانِ بِومتانی سَر خوش خبر بُن
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
عکس از آقای همایون
نظر ارزشمند همراه درجی
آقای مهدی رضاخانی: در اصل واژه «کشکرک» از زبان پهلوی آمده است. هوشنگ ابتهاج شعری دارد (مرثیه جنگل) که به نام این پرنده در آن اشاره کرده:
بر بال سرخ کشکرت پیغامِ شومی است...
در زبان گیلکی هم به این پرنده کشکرت میگویند و آن را خوش خبر دانسته، به ویژه در مورد رسیدن میهمان که به شوخی میگویند در قدیم، کارِ تلفن را میکرده. شعری محلی در این زمینه میگوید:
کشکرت تی صدایه فیشان... می دیل میهمان ناخوایه...!
با تشکر فراوان از همراهی دوستان
منتظر دریافت نظرات شما در ذیل پُستها هستیم