سرزمین بلندی‌های سبز و مِه‌گرفته و عقابهای بلند آشیان
درخصوص وجه تسمیه «طالقان» جانمان به این مطلب رسیدیم:
مرحوم دهخدا، طالقان را مُعرب «تالکان» یا «تَلّکان» می‌دانست. Tall در انگلیسی به معنی بلند و بلندی است و در پارسی نیز تال، بلند معنی می‌دهد. اعراب، واژه تال را مُبدل به طول کرده، به معنای درازا و بلند، استفاده می‌کنند.
اگر تال را تَل، در نظر بگیریم، آنگاه معنی تپه، کوهِ پَست و پُشته بلند و گونه‌ای از تپه‌ی باستانی معنی می‌دهد.
کانِ جزء دوم به معنی سکونتگاه است.
بدین ترتیب تالکان یعنی: سرزمین بلندی‌ها.
شاید هم تالکان، تالمان بوده است. در زبان پارسی پهلوی، تال و در پارسی نوین، دال به معنی عقاب است.
جزء دوم هم، مان، پسوند مکان است.
پس تالمان اینگونه معنی می‌دهد: سرزمین یا جایگاه عقاب‌ها.
جالب اینجاست که تالمان (طالقان) همسایه دیرینه‌رود، سرزمین الموت (به معنای آشیانه عقاب یا عقاب‌آموخت) است.
برگرفتی از کتاب «ارنگ‌رود تا شاه‌رود» نوشته آقای جعفر کوه زاده
