نقشه‌ای قدیمی و هزار و صد ساله، که سرزمین دیلم و طبرستان و نواحی همجوار آن شامل جرجان، طالقان و ری را نشان می‌دهد.
سرزمین دیلم و طبرستان، همان نواحی جنوبی دریایِ مازندران، شامل استان‌های گیلان، گلستان و مازندران امروزی است.
اوسنه‌ی طالقان
بَنشتُم جویی کُنار و بگوتُم: آقاجان، چیب اینجِه اِندی قشنگه؟
بگوت: ما این قشنگی یِی بِ یه اوسنه داریم!
بگوتم: بَگو تا بُدانُم!
بگوت: یه وَختی خدا همه‌‌ی آدُمانِ جمع کُرد و به همه شان، یه سهمی از زیمین هادا، تا سرزمینشان گَرده. هر قومی، خودشی زیمینِ ویگیت و بَش سَر وختِ زُندُگانیش.
یه روز رَد گِردی بِیدی‌یَن صُدایِ در میا... فُرشته‌ی نُگهبان بَش دَرِ وا کُرد. بِیدی یه پیرمَردُک، با گالُش و روستایی قُبا، که بیلُش دی کُولُشی سَر دَبه، دُل آمه.
فُرشته بگوت: تو کی یِی؟ اینجه چُکار داری؟
بگوت: بیامیَم دَهوا...! خدا رِ کار دارُم!
خدا صُدا بِزی: مُن میشنوئُوم، کارِتِ بگو.
پیرمردُک بَگوت: خداجان... تو که اَندی عادل و عاقُلی، چیب همه رِ زیمین هادای و ما رِ نه؟ گُمانُم یادُت دَرشیه، آخه ما طالقانیان که همه دِ ویشتر تو رِ عبادت مینیم، همیشاک دی گَپانته گوش بُداییم، زَحمت کَش و بی سَرصدا، خودمانی کاری پِی دِریم و هیش کَسه آزار نمینیم! ایسه رَوایه ما بی زیمین بُمانیم؟
بَهد دی چُشمانُشی اَشکان جیر آمی‌یَن و فُرشته‌ها دی غُصه‌شان بیگیت.
اَمبا خدا یه قشنگه لبخند بِزی و بگوت: ای جانِ طالقانی بَنداکُم! مُن هیش‌وَخت هیچ آدُمی رِ یادا نمینُم و هیش حقی دی یادُم دِ دَر نمیشو. آن دی شما خُجیرِ طالقانیان... اَمبا هرچی نُگاه کُردُم زیمینی سَر شمایی بِ یه لایُقِ جا گیر نیوردُم. اینی واستان بَ که شما بی سرزمین بُماندین.
بَهد خدا به فُرشته‌هان دستور بُدا: بِشین یه تیکاک از بهشتِ که خودمی واستان کُنار بِنگی‌بیَم بَکَنین و بیورین.
اوشان اُطاعت کُردُن.
خدا دی آن یه تیکاک بهشته بَچُسباند زیمینی سَر و بگوت: ایسه این دی شمایی سرزمین!
و اینجوری خدایی سهم از زیمینِ بهشت گِردی مایی نازنین طالُقان.
حَلا بُفَهمُستی چیِب اینجه اِندی قشنگه؟!
به قلم: خانم سیده مریم قادری (اهلِ روستایِ زیبایِ اورازانِ طالقان)
عکس از: آقای حسن جعفری (روستایِ زیبایِ دیزانِ طالقان)
طالُقان و ... یوردی سَر و ... کَله‌ای وَر و آقاتی کُنار
هیمه و ... سُر و ... لَپّـه و ... سیا کیتیری و ...
یه اُستُکان تِشی چای
مُن زُندُگی رَ در هِمین یه اُستُکان تِشی چای بِی‌دیَم
متن از: آقای شهرام صادقیان
عکس از: خانم فاطمه شمس
جانِ خدا...
اگه یه جایی یه‌کی دلُش بی‌تاب و غصه داره
نمی‌دانُم چُ‌طو
اَمبا خودُت پادرمیانی کن...!
سلام صُبحتان بخیر عزیزانِ جان
سلام هَمساده خوبی؟ خوشی؟ کُرچی؟ ساقی؟
سَره خور همساده کُدامانه؟ ما شَص سالُه که زُن و شووَریم!
اِ.. راست میگوئی؟ چُ خوب!
تازه دِبی‌یَم تو دِ خواستگاری کُنُم!!
آخه مُن تو رِ خیلی دوس دارُم هَمساده!!!
سَره خور هَمساده کدامانه... ما شَص سالُه...
واستا بِینُم بَگوتی یه‌کیه دوس داری؟
چرخه صبحگاهی یک آلزایمر عاشقانه... همسر یا همسایه، مسأله این است!
صبحتان عاشقانه عِزیزانِ جان
نکش ای جانِ مار چُشم انتـظاری ناکـن اِنـدی مُنـیـبه بی قـراری
تو کو هر شو و روز دَس به دعایی بـه امـیـــدِ خــدا امـیــدواری
🍃☀️ سلام
امیدتان به خدا بو عزیزان
صبحتان بخیر ☀️🍃
#شعر_محلی
عکس از: آقای عشقعلی ایرانمنش
میشا خِعلی راحت عاشُق گردی
مُن خودُم یه چَن سالی هسته که عاشُق گِردی‌یَم
عاشُقِ داری بَلگان
عاشُقِ سَبزِ واشانی نَمِ بو
عاشُق آلاله‌هان وَختی بادی میان می‌رَخصُن...
برگردانی آزاد از شعر فروغ فرخزاد
سلام
صُبحتان پُر از عاشقی خُجیرانم
این قشنگِ توقولی یی جور، زندگیتان آباد
میگوت: وقتی خدا رُ صُدا مینی، نه دیمته نُگاه مینه نه مالته
او دلته نظر مینه و کارانته نُگاه دره
اینه مینی گَپ نی... حبَیبشی گپانه
پس یه اِچین خدایی واستان عاشقی کن و اویی خاطر، خلقشه دی دوست بودار
#خدایا_عاشقت_هستم
#خدا_خلقت_رو_دوست_دارم
عکس از: مهدی ویسانیان
به حق اَفرازانی اِی اُورازانِ زیبا
از: بانو محمودی شناس
پُوف کن،،، پُوف کن...
خبر ما را بَرسان تا سرِ کوه،،، تا تهِ دشت
شاید شانه‌ای بر سر خرمن، منتظر بادی باشد
یا که ایزاری جامانده باشد دَمِ کَندایی
از: آقای مهدی رضاخانی (دُنبلید) – کانال طالقانی‌ها
جُوزِ شُش قُلِ پی‌یَر کاشت
از: بانو زری مهرانی (مهران)
سُنجا وشگو (یا به قولِ پایین طالقان: سُنجه نوچه) = شکوفه‌ی درخت سنجد
از: بانو شهناز سلطانیان (دیزان)
یک به هم پیوستنِ زیبا از لاله‌های دیار طالقان جانم
از: آقای سید روح‌الله میرغیاثی (ناریان) – کانال ناریان بهشت من
یک آرامِ خفته در دامنه‌های زیبا: بالاطالقان، روستای دیزان
از: خانم زهرا هاتفی
گل میشمیشَک یا آلاله جیم جیم
از: بانو فریبا سوداگری (میراش)
پیمایش صبحگاهی در مهرانِ زیبا
از: بانو زری مهرانی (مهران)
نان کالنک با محله‌ایی تَره (اُستاک، چلبیچک، قوزی، قلاچ پا، زنبالک)
از: بانو شهناز سلطانیان (دیزان)
دریاچه سد طالقان
از: خانم آیسان علیشیری (تکیه ناوه)
#شوخی_با_کسوف
هـِی بگوتین اول تابُوستانِه و
تیرماه اِچین مینه اوچان مینه
روشُنی تَموز همه روزان دِ ویشتره
گرما فُـراوانه و فَوَران مینه
نُسامه جا قحط میبو
و روز اِندی کِش میا کو چَلک بیـور نور بَـبُـر
آخُرُش دی این اَفتو خودشه مَییب بیگیت! 😐
حَلا باس بشیم نُماز آیات بُوخوانیم
پِنج بار رکوع دولا راست گردیم تا حالمان جا بیا 😎
عکاسی نام اون بیخ عکس، بنوشتیه: جاش کریپس، خدا ننه آقاشیب بُداره، خُجیرِ عَسک بیگیته.
