کتیبه سنگ

‍ گَته سنگی سِری بنویشت:
مینی رازَ کسی دانَه، که اون دیمُم وَگُردانَه
عجب ما جان کَنُش کردیم!
عرق کُردیم
بُمردیم تا وَگُرداندیم...

ولی اون دیم
ولی اون دیم همین دیم بَ
بُخواندیم و بُنالُستیم
مینی رازَ کسی دانَه، که اون دیمُم وَگُردانه...

برشی از شعر زیبای کتیبه از زنده یاد مهدی اخوان ثالث

         وَگُردان: فرشید فلاحی از اهالی کولج طالقان

حُرمت

آقا جانُوم می‌گوت:

همیشَک حُرمَتا ر حفظ کنیم

شاید یه جایی...

به یه دلیلی...

مجبور گِردیم به هم سلام کنیم

پس به اندازه ی یه سلام دی گِردی، حُرمته بُوداریم

 

عکس: بانو زهرا امیری

عاقبت توکل

مدرسه ی سفیران هدایت تدریس میکُردُم.
یه خانه اجاره ای شهرک شهید صادقی نزدیک امامزاده شاه جمال داشتیم.

یه روزکه میخواستم بَشُم مدرسه، بی پول بیَم حتی ماشینی کرایه رَ نُداشتم،
خانمانی گوشه موشه رَ اندی بگردیَم تا یه صد تومنی پیداکردم، بمام خیابانی سر یه تاکسی سوار گردیَم.
کرایه تا مدرسه ۷۵ تومن بی.

وقتی میخواستم بشم مدرسه ی میان چشمم باخورد به صندوق صدقات،
به شوخی بگوتم:
خدایا! خودت مای روزی رَ برسان، ظهریب کلّی خرید دارم.
چشمُت دی به این ۲۵ تومن باقیمانده نباشه که همینه خرج کنم چون میخوام صدقه هادیَم
و ۲۵ تومنی رَ بنگتام صندوقی میان.

اسه دی هیچی ندارم...

بعد از کلاس مدیر منه صداکرد.
بشیَم دفتر، طلبه ها سوالهایی داشتن که جواب بُدام بعد وگردیَم.
یه بار دیگه طلبه ها بمان منی دمال که مدیر میخوا که بَشی دفتر.

این بار مدیر بعد از احوال پرسی منه بگوت‌: به مناسبت عید غدیر از طرف آیت الله سیستانی برای طلبه ها هدیه ای برسی، همه هایتُن، فقط تو بمانستی!
اون وقت شصت هزار تومن دَکردیه پاکتی میان، هادا منه!!!

اون روز معنای واقعیِ توکّلَ با تمام وجودم حس کُردُم.

آها عزیزجان
وقتی کارت برای خدا باشه بی جواب نمیمانه

✍ خاطره ای به نقل از حجت الاسلام علیرضا ذبیح (سال۱۳۷۹)
✍ برگردان شده به طالقانی لهجه پراچانی: سیدمصطفی افتخاری

TaleghaniDarji

تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

اجاره نشین ها

قرارداد اجاره خانه مان تومام گردیه.
تقریبا مطمئن بیَم اَندی کرایه گوران گردیه که وسعمان دی به ماندن در این خانه نمیرسه و مجبوریم با دو تا وچه قد نیمقد، اثاث کشی کنیم به یه خانه کیچیکتر و محله پایینتر. تازه اگه خانه گیرمان میامه!

خلاصه که دیشو با هزار ترس و لرز، زنگ بزیم به صابخانه مان. بگوتم: سالُمان تومام گردیه، شرایط جدیدتان برا تمدید قرارداد چیه؟

صابخانه بگوت: اوضاع اقتصادی که خودت شاهدی چندی خوراب گردیه!
همه چی چند برابر قیمت قبله!
ارزش پول جیر کتیه!
دی امروزی هزار تومون، یک قِران قَبله...

او میگوت و مینی کله هی جیرتر میکَت....
تا اینکه آخوروش بگوت: ما ملت دی این وضعیتی میان، باید که همدیگه ای هوا ر بوداریم رو... هامون شرایط قَبله تمدید مینیم بمانین....♡

کَله مه جوعر بیوردوم و بگوتوم: خدایا شکرت
ایلاهی خیر دنیا و آخرت نصیبت گَرده مرد مومن...♡♡♡

آها عزیزجان
دنیا هنو خُجیره آدومانشه داره
همدیگه ای هوا ر بوداریم
به هم رحم کنیم
خدا دی ارحم الراحمینه و مایی رحم و مروته ر جبران مینه.

روزگارتان خوش

 

 عکس از: کیوان برهانی

مجموعه عکس نوشته های درجی

سهمتان از شادی ایمروز به اندازه ی این گَته کولاس

این داری سایه، خُنکِ جا هَسته... یه چُرت بَزنیم...

دو سیب! اما بی ضرر #طالقانی_سُرخه_سیفان  عکس: حجت وفایی

هر کی اینی فیلمِ داره برسانه مایی بَ، حیفه این قشنگِ خاطره آن ثبت نَگُردَه

فصل شوریدگی طبیعت در طالقان جان    عکس: مرتضی یوسفی

این کتاب در فروشگاه نیما واقع در شهرک طالقان موجود است

یه پیچ دلبر که تو رو به دیارت #طالقان_جان می رسونه   عکس: آقای سیدسعید

به تو ای حضرت خورشید، سلام

چراغانی خدا در باغات... فصل زیبای انگور بَرسی

انگور از محبوبترین میوه‌ها نزد طالقانیه. آقام هر وقت وِلیانی راه دِ میامه طالقان، ننه آقاشی بَ انگور سوغات میورد. کُلی خوشحال می‌گِردیَن.

دریچه‌ای به سمت نور

روز معلّم و روز کارگر مبارک

مینی پی‌یَر کارگره

یه مومنِ آدُوم که وَختی نُوماز می‌خوانه

مَلائِکِ خدا اویی دستانِ ماچ میـنُن!!!

 

روزتان مُبارُک معلمان و کارگرانِ عزیز

طالقانی درجی

سیزده به در بارانی

خداجان، سِیل بیامه... ایسه وَسته... همه جا رُندُک مینَه!

 

مینی یاد دَباشه کو یه کار نُکُنُم که به قانونِ زیمین بَربُخوره!

طبیعت دِ مراقبت کنیم

 

شکوفه‌های دیارم... عکس از: محمد آقابراری، وشته طالقان

 

آها عزیزجان... تا شقایق دَرَه زیندیگی باید کُرد!

 

این سَبزه واشان، گُرَه بِزیَن داره!... عکس از: آرمین صفرزاده

 

طالقانی درجی

آهنگ میدون مین از آوش قادری

نام ترانه: میدون مین

خواننده: آوش قادری (روستای اورازان طالقان)

شعر: امید منتظری

ویولون و سه تار: استاد متین نژاد

آهنگ و تنظیم: آوش قادری

تقدیم به شهدای وطن عزیز

دریافت کنید (دانلود)

شعر رعنا - درد دل دختر شهید با پدر

با شمایم، قدر بابا را بدانید                            حرفهاشو قاب کنید هر روز بخوانید

با شمایم رنگ بابا رو ندیدم                          روی تاقچه عکسشو قاب کرده دیدم

جنگ که شد بابا رفت و رزمنده شد                بهر ناموس و وطن، غرنده شد

دو سه ساله بوده ام رفت جبهه ها                  شد انیس و مونس رزمنده ها

آنقدر ماند جبهه تا شد کربلایی                     با غرور جنگید و رفت پیش خدایی

من که یادم نیست مادر گفت به من               با لباس رزم بابا شد کفن

مادرم از مهربانیهاش گفت                           از گذشت و نوجوانیهاش گفت

از مناجات در دل شب با خدا                        دستگیر بود، با محبت با صفا

چند سالیست از شهادت میگذره                    بوی عطر آن عبادت میگذره

عکسشو قاب کرده ام هست روبرو                 پیش عکسش می نشینم با وضو

پیش خاکش میروم با مادرم                         سایه اش از آسمان، بالا سرم

اشک شوقم می شود از چشم روان                افتخار من تویی بابا بدان

من ز دیگر دختران کِی کمترم                      چونکه اسم یک شهیده بالا سرم

دختر ناز کوچیکت الان دانشگاهیه                 افتخار من همیشه همان باباییه

سرخاک پدر رفتم، نشستم                           به مادر گفتمو پیمانو بستم

به تنهایی نشستم روبرویش                         چشام توی چشش اشکم به سویش

می آمد اشکمو لبخند به لب بود                    عزیز و جان من بابا پدر بود

نشستم گفتم و گوش داد به حرفام                 خودم تنها نشسته پیش بابام

بابا یادت میاد رعنات هستم                          از این دوری تو من خیلی خسته ام

به یاد داری که بودی توی ایوان                   زدی در آمدم من با دل و جان

گذاشتی ساک و آغوشم گرفتی                     زدی هی بوسه بر دوشم گرفتی

کنارحوض مادر داد سلامی                          نگاهش کردی و دادی پیامی

نرفتی تو و با اصرار مادر                              مرا دور حیاط چرخاندی یک سر

بغل کردی و رو زانوت نشاندی                     کمی بعد پا شدی، من را دواندی

تو ساکت بود دیدم یک عروسک                   با یک چادر بهم دادی، گفتی وروجک

بغل کردی و بردی تاب سواری                     مرا چرخاندی در فصل بهاری

بغل کردی، نشستم در دامن تو                     دو انگشتم شونه زدخرمن تو

بابا شبها مثل تو دیر میخوابم                        دلم تنگه، بیا یک شب به خوابم

نه پیر گشتی نه قامت گشته داغون                می بینم که نشسته توی ایون

بابا هستی برایم روز و شبها                          میخونم درس کنارت تک و تنها

بابا درس شهادت خواندنی نیست                   بابا درس ملامت ماندنی نیست

بابا هرکس نمی تونه شهید شه                     خریدی خیر دو دنیا رو همیشه

زِ بعد تو، مامان با افتخارت                           نشسته کنج خانه بی قرارت

چروکیده شد و هم قد خمیده                        زِ بعد از تو چه رنجهایی کشیده

من و مامان همیشه هم صداییم                    بدان تا زنده ایم یاد شماییم

همه میگن که یک رزمنده اینجاست              یه سردار قوی و توفنده اینجاست

یه رزمنده که تانکها رو هدف رفت                 هواپیمای دشمن، از ترس در رفت

بابا دوستای تو این رزمندگانند                       همه همسنگرای تو جوانند

کنارت بوده و همیارت هستند                        همش من دلخوشم که یارت هستند

اگر ما از تو دوریم، نیستی تنها                      هزاران گل کنارت گشته پیدا

منم خاطر جمعَم دوستانت هستند                  شهیدانی که در سنگر نشستند

یکی هم سنگریت باهات هم مزاره                کنار خاک پاکت اون کناره

بلند شو یک سری بالا نگاه کن                    چقدر آلاله روییده، چقدر گل

پدر جان خیلی حرفها با تو دارم                     رو قبرت یک دسته گل میذارم

میام باز هفته بعد با مامانم                            من و تنها نذار ای جان جانم

تو دادی قدرت و روحم جوان شد.                  تو بارانی که از چشمم روان شد

بابا عمه میاد هر هفته، شادم                         بهم میگه همیشه یاد باباتم

یک چند روزی عمو برد ما رو شیراز                گفت تنهایید، بیایید دل را کنید باز

ما رفتیم شاهچراغ، کردیم زیارت                   نماز خواندیم و جات کردیم عبادت

عمو سر حال و خوب ومهربونه                      محبت میکنه قدرت میدونه

همیشه اسمتو بر لب میاره                            داداش داداش میگه و اشک می باره

محرم زن عمو یک دیک آش پخت               به یاد تو همش میگفت و میگفت

شهیدان زنده اند الله اکبر                             به خون غلتیده اند الله اکبر

 

✍ شعر از: حاج محمدرضا حاج علیان    #گلینک طالقان

درد دلِ یک طالقانی با مادر

ننه جان تنور و تَش کن هیمه بارش پای مُن
تازه نان دَبِند میانش هادی وَچّان جای مُن

کوچه رو اوُ بَزُن و دمی بِنیش سکویی سَر
سر و پَهلو دنی اَم به پیش تو زانویی سَر

چُشمان و دَبَندُم و بُشُم خیالِ قَدیمان
اون روزان دلی میان صفایی داشتُن آدُمان

لنگه ی دَروازُمان جُفت نیمیگِردی شُوُ روز
میجوُشی سُماوَرِت با شُعله های کورهِ سوز

همیشُک ایوانی سَر صُدای میهمان میامی
عطری از محبَت و صفای خوبان میامی

ننه جان گاز بیامه هیمه دِنی تنوری دُل
سماور دُکوشتیه مُن غصه دارُم، بی بی گُل

تِنوری خاکه بِنیشت به چینه و ایوانی سَر
سوت و کورِ خانُمان چشمم بُماندی پی دَر

نیم عُمرُم بِشیئه هیچی نُساتُم دُلی به
زندگی پیاخُتُم حلیم و دُل شَم حُولی به

رستگار کجه دری نیمه ی عمرت بشیه
روزگار بگذشته و هوش و حواست دنیه
رستگار چاره ای نی گلویی سر بغض و بُدار
هر چه بود بگذشتیه تو بذر آبادی بُکار

شعر از: آقای قاسم رستگاری (روستای هرنج طالقان)

عکس از: علی خیری