قربانت آقا

همیشاک آقا ننه مایی قربان می‌شُن اما یه ایمروزه مُن می‌خوام اوشانی قربان بشم

 

اِی تَن و پَرتی قربان آقاجان

ورف پارو کُردُنتی قربان آقاجان

جانتی چراغ همیشه روشُن

روزُت مُباروک آقاجان

چوچُکان و مالان... وَرفی میان

 

شاعر (علی ناصری) بگوته:
وَرف بیامه و چوچُکان، لانُ‌شانِ گُم کُردُن!

 

عارف (گمنامی طلب) میگو:
اما مالی که چوپان داشته بُو، راهُشانِ وَرفی میان واز مینُن و میشُن تا خانُ‎شان
ما دی جانِ خدایی مالانیم، اینه رِ مسیح میگو!
 

عکسها از آقای مهدی ویسانیان

 

قله شاه البرز طالقان در پاییز 1400

شاه البرز برفی شد

عکس از: بانو پروانه جوکار

 

شاه البرز از نمایِ وِشته

عکس از: بانو مهری بهزادی

آلودگی هوا مدارس البرز به استثنای طالقان را به تعطیلی کشاند

 

من اهلِ آبادی پاکی هستم که کوچه‌هایش را اگر چه برف مسدود می‌کند،

اما در آن از تعطیلی دل‌ها و آلودگی هوا خبری نیست!

 

خداجان، خودُت قشنگه طالقانمانی هوا ر بُودار

 

عکس از: مهدی ویسانیان

 

حالا که به دلیل آلودگی هوا، مدارس البرز و تهران، به استثنای طالقان، تعطیل شده چند طنز در این خصوص تقدیمتون میشه تا ان شاءالله دلشاد باشید.

 

• سخت تر از کار کردن تو معدن، دانش آموزِ طالقان بودنه!
• «چگونه هوا را آلوده کنیم؟»    بیشترین مورد سرچ شده توسط دانش آموزان طالقان!
• میگما از بس مدارس البرز به استثنای طالقان تعطیل میشه، فکر کنم تا دانش آموزان البرز به دبیرستان برسند، دانش آموزان طالقان، دکتراشونم گرفتند!

وچگی... گرمِه کرسی... گته ننه ای اوسنک!

یادِ وَچگیان

و آن وَرفی زُومُستانان

و گَته نَنه‌ای اوسَنَکان

بیخِ آن گرمِه کُرسیان به خیر....!

 

خاطره:

درجی یی میان، عکسِ کرسی بنگی یِین، مُنو بَبُردین به روزگارِ کودکی!

آخِییی یادُوش بخیر

فامیلانِمان شب نشین بِمابیَن مای خانه

مُن دی وَچه بیَم

کرسیِ سَر، نُشته بیَم، وازی میکُردُم

یِگهو مُنه خِو بیت!  جیر کَتُم یکیشانی سر

 

نقل خاطره از: افتخاری، اهل روستای پراچان طالقان

عکس از: سعید ملک کیانی

این نیز بگذرد

یادُتانه زُمُستان بَ... وَرف دَبَه

شما رو بگوتُم:

مُرغانته بُوشکُن

و چاییته سَر کَش

از این سیفیده وَرفی که ایمروز دَره

فرداهان هیچی نمی‌مانه... جُز یه کیشکه تیکاک، گَلِ شاه کَرُم!!!

 

ایسه الآن هامون روزه... گرما بیداد مینه اما این دی نمیمانه عزیزجان

 

عکس از: حسن چاووشی

شاه کرم: قله کوهی مشهور در البرز (طالقان)

طالقانی درجی

خداجان جوزان نسوزه

قِدیمان، خیر و برکت دَبَه

اِندی ناشُکری کُردیم، همه وَکَت!

پارسالان داران کُلی جوزِ بار داشت

ایمسال فقط عَسکُش دَرَه با وَلگُش!

میگن سالی کو جوز دِنی

کیلُک و ویلیک فُراوانه!

دی ایمسال، همه پَییز

دِمیکوعون دَر و تَپّان

ویلیکی پِی

عکس: آقای ادیبی از روستای دیزان طالقان

برف بی هنگام، دادِ شاعران طالقان را در آورده

برف بهاری

آمدی جانُت دَر آیه پس چبه حالا چرا             این همه وَلگ و شکوفه آمده بالا چرا

در زمستان خو دِبیی با اینهمه کوه و کمر         چونکه بیداره درختان کردیشون دولا چرا

من که در یادم دِنی وَهمن بیا فصل بُهار         این همه سرما و بوران دی بیا والا چرا

دور گردون گِرد گردی عقلشه از دست بُدا        در بهارش دی زمستان گردیه برپا چرا

شعر از: فرهنگ باریکانی (صالح)

28 فروردین 1397

عکس از خانم ریحانه

 

آنون قدیمان مردمانی وضع مثل  مردم  بیه                 کی ایجوری مردمی، مردمی میان  گم  بیه

ورف دی خودیشبه وقت زمانی داشت خوب                 کی زمستان به بهار و بهار میزی ماره چوب

زمین سبز گیردیه او داران شکوفه کردن تمام               ورف بیامه او همه را کرد یسره مایبه حرام

کیه  ما بدین  او این  دلی  درده   بگوتن                   آونانی که عاقل بین  هر چی داشتن بروتن

همه درشین این خرابده بشین شهری میان                  اونان  که  بماندین  همیشه  دارن  الامان

جمع گیردین بیشیم خدای ور مثل کچل قدیم              یا زمان کن مثل قدیم  یا بگو مادی در بشیم

شکوفه دار باغانی میان شورک والک کوهی پی             این زمان ورف کی بدیه این همه سال گیردیه طی

شعر از: بنیامین ابراهیمی طالقانی
5 اردیبهشت 1397

عکس از آقای محمد غرقی

شعرها در کانال طالقانی ها منتشر شده اند.

پیش بینی طالقانیان از سرمای اول بهار

طالقانیان یک شعر-مثل قدیمی دارند که می گوید:

 

پس از نوروزِ باستانی

دی باز آید زُمُستانی

چهل کُنده بسوزانی

 

البته مصرع آخر را اینطور هم می گویند:

چُل و گُندوک بُسوزانی

 

یعنی بعد از نوروز، آنچنان سرمای شدیدی میاد که مجبور می شوی چهل کُنده درخت را برای تأمین گرمای خانه بسوزانی.

به این صورت نیاکان ما پیش بینی می کردند که تا ده اردیبهشت، هوا می تواند رو به زمستانی شدن و برف و سرما رود.

شدت این سرما گاهی آن چنان زیاد است که به علت کمبود هیزم، ممکن است مجبور به سوزاندن ابزارهای ضروری زندگی، (نظیر چُل= ابزار نخ ریسی، یا گندوک= شانه چوبی ابزار پشم ریسی) شوی.

 

با سپاس از آقای روزبه اجلالی

و کانال طالقانی ها

عکس: روستای نویزک طالقان، از: بانو سحر کاووسی

شعرهای روز بهاری برفی 97

خدا، ایمشو شکوفه بی پناهه
تُنُش یخ کُردیه، چون بی لُحافه
نمی دانُم، اگه تقدیرش اینه
آخه یالی بکوشتُن دی، گناهه!
شعر از: مسلم آهنگری - روستای گوران

آخه آلان دی وقته وَرف گردی
متلک دی میان حرف گردی
اگه ورفه، شکوفه چی بگوتی
چبه این همه زحمت صرف گردی
شعر از: فرهنگ باریکانی  - روستای باریکان

بهار آمد شکوفه بر سردار
چه خوش باشد به صحرا در بر یار
شدم بیدار من ازخواب دوشین
نشسته برف سنگین بر سپیدار
شعر از: محمدعلی صالحی - روستای سوهان

جانا حدیثِ برف و شقایق ندیده ای
ویرانیِ دوباره ی عاشق ندیده ای
دل را به رسمِ عشق، سپردیم دستِ تو
بر زیر پانهادی و لایق ندیده ای
شعر از: فرشید فلاحی  - روستای کولج