درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

قصه پهلوان ترین آدُم دنیا

چهارشنبه, ۹ اسفند ۱۳۹۶، ۱۰:۰۴ ق.ظ


یه خُجیرِ پُسر، زورخانه ای میان، ورزش میکُرد.
ظهر گردی، بیامه خانه شان و بلند بگوت: سلام

آقاش که یه آدُمِ سن و سال دارِ عالِم و دانا بَه سلامشه علیک بگوت.

پسرک او دِ سوال کُرد:
آقاجان، مُن آرزومه پهلوان گردُم،
گَت ترین وزنه ای که یه آدُم باس بتانه بزنه تا مردم او ر پهلوان صدا بزنُن، چند کیلوئه؟

آقاش یه دستی اویی سر بکشی و بگوت:
عِزیز جانُم
سنگین ترین وزنه، همان لحاف و پتوئیه که شوکی سرت میکشی و میخوسی....

پسرک بگوت: آقاجان، مُنو دست مینگینی؟ آنه کو یک کیلو یا نهایت دو سه کیلو ویشتر نی!

آقاش بگوت: آها.. به ظاهر همین قدره، اما صبح که نمازی ب صدات میزنُم،
اَندی سنگین میبو که نمیتانی خودتی جا د راست گردی...

آها عزیزجان
هرکس بُتانه آن وزنه ر بلند کنه و خروس خوانِ صبح، به درگاه خدا راز و نیاز کنه، حقشه که به او بگوئن: «پهـلوان»

حدیث:
پیامبر اکرم فرمودند: ترک کردن نماز صبح، نور صورت را می برد، ترکِ نماز ظهر، برکت رزق را، ترک نماز عصر، طاقت بدن را، ترک نماز مغرب، فایده فرزند و ترک نماز عشاء، آرامش خواب را از بین می برد.

ان شاءالله که ما همیشه از نمازگزاران اول وقت باشیم.


نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">