درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۱۵ مطلب در ارديبهشت ۱۳۹۷ ثبت شده است

عکس نوشته های اول اردیبهشت ماه 97

سه شنبه, ۴ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۱۲:۴۷ ب.ظ

عزیزِ جان
پایَست بِین خدا بهشتی میان چه اُردویی برپا کُردیه

بیو بِین همه قشنگه چیزان مُهیایه

پَ تو دی یه قشنگه خنده کُن

اندی به جانِ زندگی غُر نزن

ایلاهی به امید تو
 


خدا برکت        ایشالا که ریشه کَن نکرده باشیم!

دی قرار نی که فقط یه ایمسالی بَ باشه

سال دیگه دی باید درآ
#زمین #کوه #آب #خاک #هوا #وطن فقط مال ما نی
#برای_آیندگان_خوب_میراث_گذاری_باشیم



تقدیم به تمام آنهایی که در طول تاریخ، حافظ جان و مال و خاک و ناموس و شرف این مملکت بودند و جان یا قسمتی از سلامتی خود را در این راه، بذل کردند
ایران قدردانتان است فرزندان وطن



میدانی عِزیز جان، اینکه میگوئن هوا خوشه، خُجیره یا بیگیته
همه اینان بستگی به این داره که کی کُجه یه!

اگه اونی که تی یی دلی میان دَره، تی یی وَر دی دَباشه
دی آسُمان بیگیت و بُغض وارانی ابرها دی میبو: هــوای خــوش  🌦🍃

🍃 هواتان خوش عزیزان



طالقان عزیز - عکس از: خانم پریسا قلی پور



ای خوش آن تَندوری که صبحِ علی الطلوع تَش کُنی و صبحانه ای بَ تازه نان، ایزاری سر بیوری 🌾🍪🌤

تنور زندگیتان گرم

سفره تان پر از برکت

روزتان خوش و خیر عِزیزان



بعدظهر جمعه، اورازان دباشی، تندور دی داغ باشه، پنجه کش دی آماده با سرینچالی پوتینکو صادقی پندیر، ی چای لب سوز دی وَرُش، چی میبو😋😋 منبع: کانون فرهنگی اورازان



فقط یه اورازانی اصیل معنی این متن رو متوجه میشه:😉😉😉
زوله چوشمو بینا، چوطو خره سوآر گردیه، بیو جیر او سرنکت
میکوئی تون به تون میگردی 😄😄😄
منبع: کانون فرهنگی اورازان



یک دستگاه کِرکِ لان ، سه طبقه، فروش،رهن،اجاره
مناسب برای کرک،زَرِچ،بیلی...
دارای سونا،جکوزی،استخر،چشم انداز عالی😐😄
کاملا امن و دور از دسترس ‌شغال و روباه😄😄
متن: مسلم گرشاسبی - منبع: کانال طالقانی ها


تصویری زیبا از قله شاه کرم و کوههای اورازان از زاویه دید روستای کرکبود - منبع: کانون فرهنگی اورازان



خوشا آن روزهایی که باهم «واره» داشتیم
صبح بابوی علفزار چشم برسبزی گسترده ی کوه بازمیکردیم
درجنب و جوش بازی کودکان و بره ها غرق کار میشدیم
و شب
در چادر سیاه پر ستاره آسمان
آرام میگرفتیم - منبع: کانون فرهنگی اورازان



نگهبان وفادار - عکس: شوکت لهراسبی روستای #لهران طالقان - منبع: کانال طالقانی ها

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ ارديبهشت ۹۷ ، ۱۲:۴۷
درجی طالقانی

بُرّنده و سوزنده و دوزنده

سه شنبه, ۴ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۱۲:۱۳ ب.ظ


فصل کوه رفتن و چیدن سبزی است. بنابه قول آدمهای باتجربه و مردان کوه، سه چیز در کوه همیشه همراهتان باشد:

چاقو، کبریت و نخ و سوزن

✍️بانو سیده فاطمه میرتقی، به نقل از مرحوم پدر سیدعلی میرتقی 👇🏻👇🏻👇🏻


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ ارديبهشت ۹۷ ، ۱۲:۱۳
درجی طالقانی

تحریم غذا خوردن در مراسم ختم

سه شنبه, ۴ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۱۱:۵۵ ق.ظ

#تلنگری_از_جنس_فرهنگ

🔴 تحریم غذا خوردن در مراسم ختم
 
باسپاس از نشر متنی با عنوان «تحریم غذا خوردن در مراسم ختم» که در کانال طالقانی ها آمده، (متن مذکور در ادامه مطلب همین پست آورده شده است) لازم دیدم در این خصوص، چند نکته رو عرض کنم.

دوستان و همشهریان گرامی

▫️ می دونستید در فرهنگ اصیل طالقان، هیچگاه خانواده عزادار برای پذیرایی از افرادی که برای تشییع و تدفین و عرض تسلیت آمده بودند، دچار زحمت نمی شدند؟
زیرا تمامی مراسم با یک وعده پذیرایی (عموماً بعد از تدفین یک مجلس ترحیم می گرفتند) همراه بود که خرج آن را هم اهالی دِه از محل خودیاری و نذورات می پرداختند.

نظیر این رسم، هنوز در برخی روستاهای البرز، نظیر روستای کَلها در جاده چالوس وجود دارد.
اهالی روستا، یک صندوق محلی دارند و ماهانه مبلغی در آن پس انداز می کنند که برای مواردی نظیر بهسازی راه و آبادانی روستا، خرجی مراسمهای مذهبی، کمک به خانواده های بی بضاعت و جبران خسارت در مواقع بلاهای طبیعی و ... خرج می شود.
یکی از مهمترین مصارف این صندوق، هزینه مجالس ترحیم اهالی روستاست. به این ترتیب، خانواده ای که عزیزی از دست داده اند، دیگر نگران برگزاری مراسم نخواهند بود و شورای روستا، از محل همان صندوق، ناهار و پذیرایی مجلس ترحیم را تدارک می بیند.

چه خوب است چنین صندوقی در تمامی روستاهای طالقان هم تشکیل شود. صندوقی که مثل یک بیمه مطمئن، در مواقع ضروری و حوادث تلخ، چتر حمایت و یاری خود را بر سر اهالی باز کند.

▫️ در قدیمِ طالقان، اتراق و ماندن در منزل عزادار مرسوم نبود. مردم به خانه متوفی می آمدند، یک سرسلامتی و عرض تسلیت می گفتند و چند دقیقه ای کنار خانواده مصیبت دیده می نشستند و بعد می رفتند. اینطور نبود که چند روز به بهانه تسلیت گویی، بمانند و شام و ناهار و صبحانه و جای خواب و پذیرایی بین روز طلب کنند.
 
▫️ در طالقان، رسمی بسیار پسندیده که مطابق با آموزه های دین اسلام هم هست، جریان داشت.
رسمی به نام «تَلِ کاسه» به معنای کاسه یا غذای تلخ.
به این صورت که وقتی فردی از دنیا می رفت، خانواده او تا چندین روز، آشپزی و تدارک غذا نداشتند و همسایه ها و فامیل، برای ایشان، غذا و خوراکی می آوردند.
چون این غذا در ایام مصیبت و تلخی آورده می شد، به آن تَلِ کاسه می گفتند. رسمی که امروزه یک عادت بد به نام «مُرده خوری» جایگزین آن شده است.

البته خیرات و مبرات برای درگذشتگان جای خود دارد ولی در زمان مناسب و با میل و رضایت خانواده متوفی.

باشد که با شناخت فرهنگ اصیل خود، راه و روش حیات درست را در زندگی خود پیاده کنیم.

بلا از جان و فکر و زندگیتان بدور

✍️ سیده مریم قادری  #اورازان




۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ ارديبهشت ۹۷ ، ۱۱:۵۵
درجی طالقانی

مهندس خلیل طالقانی

دوشنبه, ۳ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۰۸:۴۸ ق.ظ

مهندس خلیل طالقانی، فرزند میرزا علی اصغر و نواده میرزا علی اعظم ،اهل ده اوانک طالقان بود. پدر مهندس خلیل عنصر وزارت خارجه بود و مدتی به سمت سفیر ایران در سوئیس و فرانسه در زمان رضاشاه پهلوی انجام وظیفه مینمود.

مهندس خلیل، دروس ابتدایی و متوسطه را در تهران به پایان رسانید. آنگاه برای تکمیل تحصیلات به امریکا رفت  و مهندسی خود را از امریکا دریافت نمود.

او پس از اخذ مدرک مهندسی به ایران بازگشت و در وزارت دارائی مشغول کار شد و بعد به سازمان برنامه منتقل و مدتی ریاست سازمان برنامه را عهده دار بود.

او در کابینه دکتر علی امینی عهده دار پست وزارت کشاورزی شد.

مهندس خلیل طالقانی از مهندسین معروف کشور است که با خارجی ها مخصوصاً امریکایی ها سروکار داشت و در عقد بسیاری از قرارداد های فنی و خدماتی با خارجیان از طرف ایران ماموریت داشت و آن قراردادها با نظارت او انجام می شد.

سد کرج که به نام سد امیرکبیر معروف است از طرف سازمان برنامه به وسیله خارجیان زیر نظر او ساخته شد. همچنین وی برای ده اوانک که زادگاه آبا و اجدادش بود، نهر آبی احداث کرد که آب رودخانه شاهرود را از اراضی ده سفجخانی از راه ده کرود به ده اوانک جاری می ساخت که قسمتی از اراضی ده کرود و ده اوانک از آن شروب می شد و آنرا مهندس جوب می نامند. او با این کار خدمت بزرگی به رعایای ده اوانک نمود.

مهندس طالقانی در رشته کشاورزی مهندس بود. او پس از بازنشسته شدن چون از سهامداران کارخانه لاستیک سازی بی اف گودریچ و عضو هیئت مدیره آن کارخانه بود، در آنجا مشغول به کار شد.

مهندس طالقانی دریکی از دهات کلاردشت نیز اقدامات عمرانی انجام داده است.

او یکی از رجال مشهور طالقان می باشد.

کتاب: شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم) در باره ایشان می نویسد:

مهندس خلیل طالقانی فرزند میرزا على ‏اصغرخان طالقانى، در ۱۲۹۴ در اوانک طالقان تولد یافت. بعد از انجام تحصیلات ابتدائى و متوسطه به آمریکا رفت و در رشته‏ کشاورزى و آبیارى درجه‏ مهندسى گرفت. چندى در دانشگاه به تدریس اشتغال داشت و مدتى در سازمانهائى که آمریکائیها در ایران تاسیس نموده بودند، مدیریت گرفت. در سال ۱۳۳۰ دکتر محمد مصدق در ترمیم کابینه‏ خود، او را به جاى ضیاءالملک فرمند به وزارت کشاورزى منصوب نمود. وى تا تیرماه ۱۳۳۲ در آن شغل قرار داشت. در آن تاریخ به اصرار از کار کنار رفت و کفالت وزارتخانه به عهده‏ مهندس عطائى معاون وزارت کشاورزى قرار گرفت. در اواخر حکومت زاهدى، صندوق مشترک ایران و آمریکا براى ادامه‏ عملیات عمرانى تاسیس یافت، مهندس طالقانى در راس آن قرار گرفت. در ۱۳۳۴ در کابینه‏ علاء با حفظ سمت به وزارت کشاورزى منصوب گردید. در اواخر حکومت علاء، جاى خود را به مصدق‏ الدوله ناصرى داد و خود وزیر مشاور شد و در حکومت دکتر اقبال، همچنان پست وزارت مشاورى را براى خود حفظ کرد. علاوه بر وزارت، مدیرعامل سد کرج هم شد. وى همزمان با مشاغل دولتى، در بخش خصوصى نیز فعالیت داشت. در تهران بزرگترین کارخانه‏ تهیه‏ لاستیک را بنیاد نهاد و تدریجا محصول آن به بازار آمد و تا حدى احتیاجات کشور را تامین می ن‏مود. در بنیانگذارى این کارخانه که نامش «گودریچ» بود، سرمایه ‏داران و متخصصین آمریکائى دخیل و دست‏ اندرکار بودند. طالقانى با دختر عمادالملک محسنى که زمانى کفیل وزارت فرهنگ بود ازدواج کرد. او سرانجام در سال ۱۳۷۱ درگذشت.


با سپاس از کانون فرهنگی روستای اورازان

زندگینامه مهندس خلیل طالقانی را در ویکی پدیا بخوانید (تفاوتی در سالهای تولد و وفات وی وجود دارد) کلیک


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ ارديبهشت ۹۷ ، ۰۸:۴۸
درجی طالقانی

شعری برای بهار

شنبه, ۱ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۰۸:۱۴ ق.ظ

دُلی دارُم که شیدایِ بهارَه

بهاری رُنگی بَه، دُل بی قرارَه

هُوا گرم گَردِه، یخ  لولان وا  گردُن

صحرا سبز و کوکان دی پیدا گردُن

بِشیم  جو در کنی، تانه دوندیم

پابیل هی بَزنِیم هی بَلمْ در اُوریم

اِوَ راهی کنیم محلِه بَرُسَه

همون مَحله که بی اِو تشنه هستَه

طبیعت، بازُم سبزِ شولا تن کن

بلبلان و چوچکانِه خبر کن

زُمستان، دَره میشو باز بُهارَه

ننه سرما فرار، دل بی قراره

 

ارسالی از شاعر، به همراه عکسها: آقای داود باران چشمه - خودکاوند طالقان

1396/11/22


 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ ارديبهشت ۹۷ ، ۰۸:۱۴
درجی طالقانی