درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۱۰۴ مطلب در آبان ۱۳۹۵ ثبت شده است

شعر شب نشینی یادان دِ درشی

سه شنبه, ۴ آبان ۱۳۹۵، ۰۱:۴۹ ب.ظ


شب نشینی و شب چرز یادون د  دَرشیَ......
اون همه صفا و محبت دلون د بَشییَ .......
همه دور هم گپ و نَقل و خنده......
العونی دور همی به جای سلام رمز وای فات چنده؟..........
از وقتی که این موبایل بی صحاب بیما به بازار.......
همه باهم ولی تنهای تنها کارشون بَبیَ زار.......
قدیمون دار قالی بار بییَ......
بساط آش و نون همیشه به راه بییَ.....
العون همه بی حال و تنبل نون هایرنه از نانوایی شهرک......
فرش زیر پاشون دی فقط فرش مشهد.......
عزیزون همت کنیم لااقل گویش نکنیم فراموش.......
تا چراغ طالقون نمونده خاموش......


تیر ماه 95
خاک پای شما
ابراهیم. صابری


در ادامه همچنین شعر "باخبر" از آقای فرامرز آهنگری با اجرای خود ایشان تقدیمتان می گردد.

دریافت لینک صوتی

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ آبان ۹۵ ، ۱۳:۴۹
درجی طالقانی

داستان دل شکستن هنر نمی باشد!

سه شنبه, ۴ آبان ۱۳۹۵، ۰۱:۲۷ ب.ظ



نقله که منصورِ حلاج، ماه رمضانی میان، مسیرش بخورد به کوچه ای که جُذامیان، آن کوچه ای میان، زندگی میکردن.
خا میدانین که قدیمان، جُذام جزءِ بدترین مریضیان و یه بیماری لاعلاج محسوب میگردی و مردم مبتلایانه از اجتماع طرد میکردن، شبیه قرنطینه الان.

القصه، جذامیان دور نیشتی بیَن و ناهار میخوردن. اوشان، منصور حلاجِ تعارف کُردن و بفرما بزیَن...
حلاج دی بَش سفره شانی سر بنیشت و چند تا لقمه باخورد.

جذامیان اوره بگوتن: باقی مردم مای وَر نمیان و تو نَتَرسی و مایی سفره ای سر بنیشتی.

حلاج بگوت: مردم روزه هستن. اینی بابت که شمای وَر نمیان.
اینه بگوت و سفره دِ پایسا و بَش.

غروب دم افطاری موقع، حلاج بگوت: خدایا منی روزه ر قبول کن!
شاگردانش بگوتن: استاد ما بِدی یِیم که روزه ته بُشکتی...

حلاج بگوت: ما خداجانی مهمان بی ییم، روزه بشکتیم اما دلی نشکتیم!!!

آها عزیز جان مبادا که دلی بشکنی...

آنجا که دلی بود به میخانه نشستیم
آن توبه صدساله به پیمانه نشستیم
از آتش دوزخ نهراسیم که آن شب
ما توبه شکستیم ولی دل نشکستیم

🌹🌹🌹

✍برگردان متن: ابوالفضل یزدانی - خسبان
🎤 با صدای: فرامرز آهنگری - گوران

لینک دریافت صوت

http://s8.picofile.com/file/8272160768/%D8%AD%D9%84%D8%A7%D8%AC_%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B1%D8%B2%D8%A2%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B1%DB%8C.mp3.html

عکس: محمد آقابراری – وشته
کاری از گروه تولید محتوای درجی

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ آبان ۹۵ ، ۱۳:۲۷
درجی طالقانی

مجموعه 8 عکسهای درجی

سه شنبه, ۴ آبان ۱۳۹۵، ۰۱:۲۱ ب.ظ


معرفی طالقان زیبایمان در اینستاگرام، به عنوان جاذبه گردشگری ایران

"نمیتونم واسه چنین پاییز قشنگی منتظر بمونم...  شاید تا ماه دیگه [از راه میرسه]"
ارسالی از: سحر سیدعلیخانی، سنگبن



برخیز که جان است و
جهان است وجوانی
خورشید برآمد
بنگر نور فشانی..... مولانا
سلام صبح بخیر
عکس ارسالی از: خانم زهرا عالی (مهرانی) ، روستای مهران


زندگی جاده چالوسی جوره، همش پیچ و واپیچ
تا یکیشه رد مینی، بعدی شرو میبو
اما عزیز جان به فکر تمان گردین پیچان که همان سختیهای دنیایه دنباش
فقط به بشین فکر کن و جاده ای قشنگیان د لذت ببر
متن: سیده مریم قادری، اورازان



ای صبحدم، خوش می‌دمی، وی باد، نیکو همدمی
وی مهر، اختر می‌کشی، وی ماه، لشکر می‌کشی
    سلام صبح بخیر
عکس: خانم الهه تاج الدینی _ حسنجون



هی رفیق
پایست اندی اککل غصه ناخور
آن که باید تو ر یاری کنه
همیشه زنده و مهربانه
🌟☆☆☆___ TaleghaniDarji
شوتان منتهی به روشنایی فردای پر از خیر و آرامش



از بامداد روی تو دیدن حیات ماست، امروز روی خوب تو یا رب چه دلرباست
امروز در جمال تو خود لطف دیگرست، امروز هر چه عاشق شیدا کند سزاست
مولانا
سلام صبح  بخیر
عکس: خانم الهه تاج الدینی حسنجون



کولج پایین«شوشه لات»، ارسال عکس از همراهمان سیمین خانم



بَرخیـز ڪه ساقے اَنـدرآمـد
وآن جان هِـزار دِلبـَر آمـد
                آمـد مے ناب وَز پـے نُقـل
                بادام و نَبات و شِڪر آمـد
 سلام صبــح_بخیـــــــر
عکس: الهه تاج الدینی


جان می‌دهم از حسرت دیدار تو چون صبح
  باشد که چو خورشید درخشان به درآیی
   چندان چو صبا بر تو گمارم دم همت
  کز غنچه چو گل خرم و خندان به درآیی
حافظ
سلام صبح بخیر عکس: سیمین فلاحی کولج

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ آبان ۹۵ ، ۱۳:۲۱
درجی طالقانی

سالها پیش کتابی بخواندم با نام آدمهای بی شناسنامه نوشته عزیز نسین.نویسنده ترک تبار ...داستان ازین قرار به که یه عده آدم تو یه منطقه جغرافیایی بماندی بین که در حوزه استحفاظی هیچ شهر و شهرستانی قرار نمیگیتن...اینان شناسنامه هانمیدان....انسانهای کاملا بی هویت...بگذریم از کتاب و داستانش
همه میدانیم در سالهای اخیر چه حجمه و حمله ای بر خاک طالقان و فرهنگ طالقانی بیامه...خیلی از قشنگ رسومات ازبین بش و حتی کم کم از خاطرات طالقانیان دی دره حذف میبو...کما اینکه خیلی از زوایای فرهنگی طالقان قدیمیانی سینه میان بماند وبش خاکی بیخ😔
کسی دی به فکر این نبه که اینان ضبط و حفظ و نگهداری کنه..یه تعداد خجیر طالقانیان بیامین این کار کنن اما موفق نگردین یه جزیی پیشرفتی کردن اما موفقیت در کار نبه....دلیلش دی این به اینکار بصورت محدود و انفرادی صورت بگیت....
حالا شکرخدا مینیم و میشنویم که فرهیختگان طالقان دغدغه این موضوع رو دارن یه حرکت هایی دی انجام هادان یا قرار انجام هادین...
جدا از فرهنگ طالقان یک موضوع تاسف بار دیگه دی  طالقانی میان اتفاق دکته و آنهم دست اندازی به زمینهای طالقانه در بعضی نقاط به صورت قانونی در بعضی نقاط غیر قانونی...که در هر دو حالت بد بلایی دره طالقانی سر میا...

ایسه یه تعداد آدم دلسوز و متعهد که واقعا نگرانن جمع گردین زمان بندان از آبرو شخصیت علمی و حقیقی و حقوقی خودشان مایه بندان بطور خاص روی موضوع حریم رودخانه ها متمرکز گردین..بدون هیچ چشم داشت ...فقط دغدغه طالقان دارن یه کمپین مجازی هم در تلگرام درست کردن.که پیشرفت کار بگن....
واقعا من به سهم خودم خجالت میکشم مینم فقط 600نفر عضو کمپین گردین ...
یعنی فقط این تعداد دغدغه طالقان دارن؟؟؟؟
واقعا جای سواله؟؟؟؟
نمیدانم چطور هرجا که یه طالقانی دی سوال مینن کجایی هستی؟؟؟
قدش صاف مینه و سینه ره سپر و باد مینگه گلوشی میان و با صدای بلند میگو
اهل خاک پاک طالقانم
اما وقتی پای کار برای طالقان میا روشه ومیگردانه و پسای کوچه ده در میشو

اینان بگوتم که بگم اگر امروز کاری نکنیم فردا دیره..
تا چندسال دیگه چیزی از فرهنگ طالقان و خاک طالقان نمیمانه که بهش افتخار کنیم.درست میگردیم مثل شخصیت های کتاب عزیز نسین.آدمهای بی هویت...که نمیدانیم در مورد فرهنگ و خاک مان چی جواب هادیم...بدون پشتوانه میگردیم.سرگردان سرگردان
ایسه برار .....خوآر  طالقانی باغیرت طالقانی با تعصب که میدانم حاضری طالقانی به جان هادی یی...کمپین لینکی سر کافیه یه انگشت بزنی....حضور تو باعث دلگرمی دوستانی هسته که این مهمی میان پیش کتن.......
ابوالفضل یزدانی
آدرس پویش مردمی مطالبه اجرای قانون حریم رودهای طالقان @Eteraz_campaign

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ آبان ۹۵ ، ۲۱:۰۳
درجی طالقانی