خاطرات طالقان: چَلک

یک هفته بود ازدواج کرده بودم و اومده بودیم منزل مادر شوهرم.
 
وقتی میخواستیم برگردیم تهران، مادر شوهرم داشت وسایل خونه رو جمع و جور می کرد. چون عجله داشت به من گفت: بدو اون چَلک و بده به من!

من نمی دونستم چَلک ینی چی؟
دور خودم می گشتم که دید من گیجم، به فارسی گفت: بابا اونو .... سبد و بده ...

تازه فهمیدم سبد رو بهش میگن چَلک!
گفتم: بخدا اولین باره می شنوم.
و خنده کنان سبد رو بهش دادم.

هرگز اون خاطره رو فراموش نمی کنم...

نقل خاطره از: بانو میناسرشت
عکس: احسان کمالی

این مطلب در کانال تلگرامی طالقانی ها منتشر شده است.

مُحرم در طالقان - قسمت اول

از ازلم آشنا، مهر تو را یا حسین
تا به ابد با توام، شکرخدا یا حسین
هرکه حسینی شود، خاک کند کیمیا
چیست مگر کیمیا؟ عشق و صفا یا حسین

میگن فرهنگو از مراسمات و آیینهای مذهبی میگرده بفهمی. آیینهای مذهبی در همه جهان مرسومه، به یه دین یا مذهب خاص دی تعلق نداره.
مای عزیزِ ایران دی که غالباً مسلمان و به مذهب تشییع، تشرف دارن، مردمانمان، آییینهای خاص مذهبی دارن که هرمنطقه بنابر جغرافیا و رسومات گذشته، خودشی مراسمات مذهبی ر برگزار مینن. حالا خواه در ولادتها، خواه در مصیبتها.
مای قشنگِ طالقانی میان دی، با توجه به اقلیم کوهستانی و هوای مطبوع و فرهنگ اصیل و کهن، از دیرباز، مردم به اهل بیتِ پیغمبرِ خاتم، صل الله علیه و آله، ارادت ویژه ای داشتن. به طوری که این ارادت، شدیداً با زندگی و فرهنگ این خاک زرخیز و عالِم پرور، عجین گردیه.

طالقانیان، رسومات قشنگی دی دارُن و برگزار مینُن. این رسومات، تقریباَ در تمام طالقان رواج داره و با کمی تفاوت، اما در کل شبیه هم هسته. اوج این مراسمات در خجیرِ طالقان، در دهه ی محرم مشاهده میگرده. شاید به جُراَت بشا بگوت، هر طالقانی که هر جایِ ایران و جهان دَباشه، برای تاسوعا و عاشورا، گزینه اولش، حضور در طالقان و محله شانی مسجده.

معولاً مراسمات محرم در طالقان، از یه هفته قبل از محرم شروع میبو که زناکان زحمت میکشن و به نظافت مسجد همت مینُن. مردکان دی تزیینات و سیاه پوش کردن مسجده به عهده میرُن. مداحان، دفترچه مرثیه و نسخه و فردشانِ در میارن، شروع به تمرین مرثیه ها و نوحه هان مینن. هیئت امناء مساجد دی، برنامه ریزی دقیق مینُن که مجلس امام حسین، علیه السلام، آبرومند برگزار گرده و کم و کاستی نداشته باشه.
اگر مسجد یا محل برگزاری مراسم دهه محرم، نیاز به تعمیر و ترمیم یا تجهیز داشته باشه، با کمک اهالی انجام هامیدین. مابقی کارها از روحانی بدین مسجدی به، شروع میبو تا آشپز و آبدارچی و سیستم صوتی و تهیه مواد اولیه غذایی برای روزانی که خرج هامیدین و پذیرایی اولیه...

در این میان، مردم عادی دی یادشان دِمیکوئه چه نذر و نیازی بدهکارن به آقا که این دهه ای میان باید ادا کنن. جوانان، سیاه پیرهَنِ شانِ در میارن و میشورن و اتو مینُن. ننه هان برای وچانشان که تازه به سنی برسیَن که میتانن در این مراسمات شرکت کنن، سیا پیرهن میدوجُن یا تهیه مینُن. خلاصه، هرقدر که به محرم، نزدیک میگردیم، یه شور و حال عجیبی، طالقانی مردمه ومیگیره. همه دست به دست هم هامیدین تا مراسم به زیبایی هرچه تمام تر و در شأن این اتفاق عظیم، برگزار و تُمان گرده.

و به طور کلی وختی پای ارباب و عزاداری ایشان، وسط میا، دی هیچ کس به فکر شان و منزلت اجتمائیش نی. در هر پست و مقام، یا جایگاه اجتماعی که دره، سعی مینه یه گوشه ی کارو بِیره و یه کمکی کنه تا او دی یه سهم از این دریای بی کران معرفت و رحمت و برکت داشته باشه.

___________ادامــــه دارد  ___________

✍تهیه کننده مطلب: ابوالفضل یزدانی - خُسبان
      به همراهی گروه تولید محتوای درجی
    

● کپی برداری از این متن، تنها با ذکر منبع آن (کانال تلگرامی درجی) مجاز است و در غیر اینصورت، کپی کننده در دنیا و آخرت، مدیون خواهد بود. ●

سالمندی

سالمندی آغاز روزهای پر افتخار عمر آدمیست.
طالقانی وچان دی همیشه سالمندانشانه احترام و محبت مینن.
سالمندانی روز و شو به خیر و گرامی

مجموعه دو دلنوشته-عکسنوشته ها در کانال طالقانیها

تمامی متنها و انتخاب عکسها از: ◀️ سیده مریم قادری #اورازان

هیع...
تابستانک بش و این صحنه هانه بیدین دی بش تا سال آینده...

اگه زندگیتی میان
به یه جا برسی یی که راه دبست گردی
و هیچکیم دنبه تا تو ر کمک کنه
تسلیم و ناامید نگرد

یکی همان نزدیکیا دره
همانی کو تو ر به این زندگی بیورد
خودوش دی تی یی دسته میره
به یاری و راهنماییش دلت گرم بو عزیزجان

سُلام
ببخشید دِی دِیَک مینُما
نَنوم بگوت بشو سوال کُن بِین یه تیکه دُمبه دارُن ما رو قرض هادی یَن، ایمرو ناهاری ب آبه گوشت بپچیم؟!

سُلام
پیر ماما بیومیه مایی خانه مهمانی 🐞
ناهار دی میمانه! 🍝
ما دی میخوایم اویب لُووبیا پلو بپُچیم 😉!

این دی مایی لووبیا پلو
اما پیرماما کُجه بَش؟
بگوت میشُم چادُرمی پینه آنو میدوجُم وِمیگردُم!
آخه میدانیکه
به پیرماما، پینه دوز دی می گواَن 😉
🐞
پیرماما=اوخولی مَماک=سکیناک=پینه دوز=کفشدوزُک

نَنه جان، مینی کلُه ر بُشور
رِشکانشه وِجور
تا بشُم مَردسه
دسته گلی جور...

این بُزک چُبه بُزی جور نُگاه دَره
مُن نمی فهمُم!!!

عکس: احسان کمالی

عسکی میان: این خانمی که سیاه تن کوردیه و توبره قورموز دوششه، ایمسال تابستان، دترش دریایی میان غرق گردیه
او دی اول مهر، دترشی جا بش مدرسه :'(

قصدم این نبه شما ناراحت گردین
ولی اگه هنوز عزیزانتان کنارتان درن، اوشانی قدره بدانین.

الهی خداوند نگهدار همه ی عزیزانمان باشه
شوتان بخیر

حکایت آزاده و شهید گمنام اورازان

بچه که بودم، هربار به امامزاده می رفتیم، در قسمت بالایی امامزاده، چند مزار شهید وجود داشت که از بستگان دور و نزدیک بودند. سنگ یکی از این مزارها چند سال بعد، نام و عنوانش تغییر کرد.
قضیه از این قراره که یکی از جوانهای جبهه رفته ی ده، شهید میشه و پیکر سوخته اش به روستا میاد برای تشییع و دفن. میگن در میان ضجه ها و ناله های خانواده و اطرافیان، مادر شهید مدام میگفته: این پسر من نی...
اینو به حساب واکنش طبیعی انکار مرگ عزیز میگذارند اما چند سال بعد، پسرِ شهیدِ زن، در جمع اُسرای آزاده شده، به وطن برمیگرده.
و از اون به بعد، مزار اون شهید، عنوانش میشه: شهیـــد گمنام

و به عقیده خیلیها در این قضیه سری نهفته است.. این که یه شهید بی نام و نشون، در روستایی که همه ساکنینش از سلاله بانو زهرای اطهر و در ایمان و تقوا، زبانزد خاص و عام هستند، سکنی بگیره.
روستایی که بسیاری شهید و جانباز و اسیر و رزمنده تقدیم میهن اسلامی کرده است، حالا یک شهید گمنام هم دارد.

حالا می خواهم کلامی با این شهید بزرگوار، به لهجه ی اورازانی حرف بزنم:

شهید گمنام اورازان.. نمیدانُم تی یی ننه، زنده یه یا نه، اما عزیزِ برارم، کاش خُنُکه نسیمی که از لابلای اِسپی داران سهی قامت رَد میبو و معطر به قشنگه گیلگلیانه کوهساران میگرده، تی یی ننه ایب خبر بَبُره که یالُکت، خُجیر جایی خُوتی...
که سادات اورازان، تو ر خوب پِذرَیی مینُن... که نیاز و شعبان و حسنی ننه، هروخت میان خودشانی یالی مزاری سَر، تیب دی، مادرانه فاتحه میخوانُن و خوآرانشان، اوُل گلاب تی یی سر می پاشُن... که دِلَکُش راحت باشه و تی یی غُصه ر کمتر باخوره...
آها... راحت باخوس برار جان... در این خاک و دیاری که تو خوتی یِی، هنوز تی یی راه، سبزه و رهرو داره.
راستی، سلام ما ر به جد شهیدمان برسان.

سیده مریم قادری
#اورازان

این مطلب در کانال تلگرامی طالقانی ها منتشر شده است.

ستاره باران آسمان طالقان

دی شو و پری شو، طالقانی صاف هوایی میان، جاتان خالی شهاب باران قِشنگ تماشا کُردیم.

خداجانی قربان گَردم، آسمان و ستارانشی میان، اچین نورافشانی مینه تا ما خودمانی کاری حسابَ بدانیم!

خداجان عظمت وبزرگیتَ شکر!
خدایا شکرِت که دریم تا بینیم

↩️ سید مجید سیدعلیخانی
     #سنگبن

این مطلب در کانال تلگرامی طالقانی ها منتشر شده است.

خمره سوراخ دار

ببه جان میدانین این خمره اُویی بَن نیه
اون قدیمان این خمره ای میان، ماست او دیمیکُردُن
بعد درش ر دِیمبَستُن
بعد اَندی تُکان هَمیدان تا کره گَرده
اون سوراخ دی دره تا گازش درشو

متن: سیدمجید سیدعلیخانی
#سنگبُن

عکس: علی لطفی
#نویز

این مطلب در کانال تلگرامی طالقانی ها منتشر شده است.

مجموعه یک دلنوشته-عکسنوشته ها در کانال طالقانیها

تمامی متنها و انتخاب عکسها از: ◀️ سیده مریم قادری #اورازان

وَچاک بُرمه میکورد میگوت: هیشکی منی همرا وازی نمینه...😢😢

او ر بگوتم: وچه جان تا گت گردی، روزگار تی یی همرا وازیا مینه...

زندگی اِچینه هندوانیه عزیزجان
باخور نوش جان
بُدا شیرینی و خُنُکیش تی یی جانی میان بنیشه
دانه هاشی مزاحمت دی اهمیت هاندین

سلام
صبح زندگی بخیر
هوای تازه را ببر به عمق جان
که باشد این دم و نفس
غنیمتی ز آسمان

دیوار ما و سرک آیه های نور
آفتاب بلند همسایه های نور
در آستان عشق و بوستان گل
یادت نشسته در سایه های نور

پیَر که خانه دَباشه
امن ترین شعران میانِ خانمانی دل جاریه
تی یی سایه همیشه بلند آقاجان

حلا کو تَش خورشید جیرامیه
ما دی دورهمی عصرانه میخوریم
عزیزجان..
تو دی بفرما

اندی آبدوغ خیاری عسکه بنگی یین کانالی میان، ما هوس کوردیم
ایمرو خودمانیب دوروس کوردیم😊😋
عکس از: لیندا مهرانی #مهران

سلام مینمتان
کُرگان خودشانیب بشین صفا
ما هنو خو د راست نگردی ییم...

سلام صبح دیگه ای اومد...
همه چیز رو بسپار به دست گرم و مهربان خدا
و خودتو آماده کن برای امروزی بهتر
اینجوری هم زیباتر نفس میکشی
هم قشنگتر میبینی

ندیم من هرگز
به زیبایی تو
طالقانم
عکس از: اردشیر غرقی

بوی ماه مهر...

ﯾﺎﺩ ﮐﻮﮐﺐ، ﯾﺎﺩ ﮐﺒﺮﯼ، ﯾﺎﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﺰﺭﮒ
ﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺑﺨﯿﺮ

ﺷﻮﻕ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﮒ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺘﻨﺪ
ﺷﻮﻕ ﺗﻌﻄﯿﻼﺕ، ﺑﺎ ﺑﺮﻑ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﺨﯿﺮ

ﯾﺎﺩ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺸﻖ ﻭ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺯﯾﺎﺩ
ﯾﺎﺩ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺭﺱ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﺨﯿﺮ

ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ
ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ ﺑﺨﯿﺮ

ﻣﺸﻖ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻃﻠﻪ، ﺩﺳﺖ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺣﺴﯿﻦ
ﻣﻮﺷﮏ ﻭ ﻣﻮﺷﮏ ﭘﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎﯼ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺑﺨﯿﺮ

ﭘﺎﯼ ﺗﺨﺘﻪ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ، ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺿﻌﯿﻒ
ﺯﯾﺮ ﺭﮔﺒﺎﺭِ بچه ﺟﺎﻥ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ؟ بخیر

ﻣﺎﺩﺭﻡ، ﺑﺎ ﺩﻓﺘﺮﻡ ﻣﯽ ﺑﺴﺖ ﻧﺎﻥ ﺩﻟﺨﻮﺷﯽ
ﺩﺭﺱ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺧﻮﺏ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯽ؟ ﺑﺨﯿﺮ

ﻗﺪ ﮐﺸﯿﺪﯼ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻻﺑﻼﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﻣﺎ ﺳﺮﺩ ﻭ ﻃﻮﻻﻧﯽ، ﺑﺨﯿﺮ

ﺧﻮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻡ، ﺧﻮﺍﺏ! ﺍﻧﮕﺎﺭﯼ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ
ﯾﺎﺩ ﯾﺎﺭﺍﻥ، ﯾﺎﺩ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺩﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﺨﯿﺮ ..

شروع پاییز و فصل مدرسه، به دانش آموزان و دانشجویان قدیم و جدید مبارک

این مطلب در کانال تلگرامی طالقانی ها منتشر شده است.